«ال‌نینو» چگونه باعث بزرگ‌ترین رویداد انقراضی زمین شد؟

بر اساس تحقیقات جدید، رویدادهای ال نینو که بسیاری از اقیانوس‌های بزرگ را گرم کردند، به عنوان یک عامل کلیدی در رویداد 252 میلیون ساله انقراض پرمین-تریاس شناسایی شده‌اند. این توضیح می دهد که چرا تغییر سریع آب و هوا در گرمایش پرمین-تریاس برای همه گونه های دریایی و زمینی فاجعه بار بود.

به گفته دیجیاتو، دانشمندان مدت هاست که این انقراض دسته جمعی را به فوران های عظیم آتشفشانی در آنچه سیبری امروزی می نامیم نسبت می دهند. دی اکسید کربن حاصل از این فوران ها به سرعت آب و هوای زمین را گرم کرد و باعث فروپاشی اکوسیستم های دریایی و زمینی شد. اما دانشمندان هنوز نمی دانند که چرا زندگی در خشکی، از جمله گیاهان و حشرات معمولی مقاوم، به اندازه سایر اشکال زندگی آسیب دیده است.

گرمایش جهانی به تنهایی نمی تواند چنین انقراض های دسته جمعی را توضیح دهد. زیرا همانطور که امروزه می بینیم، با گرم شدن مناطق استوایی، گونه ها به سمت عرض های جغرافیایی خنک تر و بالاتر مهاجرت می کنند.

در عوض، فاجعه پرمین-تریاس نشان می دهد که گرم شدن کره زمین صرفاً یک موضوع گرم شدن نیست، بلکه یک تغییر بسیار شدید در رویدادها در طول چندین دهه است.

دانشمندان با مطالعه ایزوتوپ های اکسیژن به دام افتاده در دندان های فسیل شده موجودات شناگر منقرض شده به نام “دندان های قیفی” یا “کنودونت ها” در مورد بزرگی گرمایش پرمین-تریاس پی می برند. بررسی این مواد نشان می دهد که شیب دما در عرض های جغرافیایی میانی و پایین دستخوش دگرگونی اساسی شده است.

همه جا گرم تر شد و دگرگونی هایی که به تغییرات آب و هوایی منجر شد بسیار عمیق تر بود. زیرا رویدادهای ال نینو در دوران انقراض پرمین-تریاس بسیار شدیدتر و ماندگارتر از رویدادهای ال نینوی امروزی بود. گونه ها نمی توانند به اندازه کافی سریع با این تغییرات سازگار شوند یا تکامل یابند.

دمای سطح زمین در گرمترین ماه انقراض پرمین-تریاس

نقش ال نینو در انقراض پرمین-تریاس

در سال های اخیر، رویدادهای ال نینو تغییرات عمده ای در الگوهای بارش و دمای زمین ایجاد کرده است. به عنوان مثال، سال های 2023 و 2024 برخی از گرم ترین سال های جهانی بودند. زیرا ال نینوی قوی در اقیانوس آرام وجود دارد که اثر آن با دی اکسید کربن ناشی از فعالیت های انسانی تقویت می شود.

اما خوشبختانه، این رویدادها هر بار فقط یک تا دو سال طول می کشد. مطالعه مشترک دانشمندان دانشگاه های بریتانیا و دانشگاه ووهان چین نشان می دهد که در طول بحران پرمین-تریاس، ال نینو طولانی تر بود و منجر به یک دهه خشکسالی و سال ها سیل شد.

علاوه بر این، نتایج مدل‌سازی آب و هوا توضیح می‌دهد که چرا مقادیر فراوان زغال چوب در لایه‌های سنگی از این دوره یافت شد. آتش‌سوزی‌ها در اقلیم‌های متاثر از خشکسالی بسیار رایج بود، زمین در وضعیت بحرانی قرار داشت، زمین در حال سوختن و اقیانوس‌ها راکد بودند.

در تاریخ زمین، حوادث آتشفشانی زیادی شبیه به سیبری رخ داده است که بسیاری از آنها منجر به انقراض شده است. اما هیچکدام به اندازه رویداد پرمین-تریاس گسترده نبودند.

انقراض پرمین-تریاس متفاوت است. زیرا بسیاری از رویدادهای بزرگ ال نینو یک حلقه بازخورد اقلیمی مثبت ایجاد کردند که باعث گرمای شدید در مناطق استوایی و فراتر از آن شد و گیاهان را از بین برد. گیاهان برای حذف دی اکسید کربن از جو ضروری هستند و یکی از پایه های شبکه غذایی را تشکیل می دهند. مرگ گیاهان یکی از مکانیسم های توقف دی اکسید کربن را متوقف کرد و این گاز به دلیل ادامه فعالیت های آتشفشانی در جو زمین انباشته شد.

همچنین یکی از اسرار انقراض دسته جمعی پرمین-تریاس را توضیح می دهد: چرا انقراض در خشکی ده ها هزار سال قبل از انقراض در اقیانوس ها آغاز شد. اقیانوس ها یک حائل موقت در برابر افزایش دما بودند، اما دمای زمین به سرعت از تحمل بسیاری از گونه ها بدون فرصتی برای سازگاری فراتر رفت.

تنها گونه هایی که می توانستند به سرعت مهاجرت کنند توانستند زنده بمانند، اما گیاهان و جانوران زیادی وجود نداشتند که بتوانند این کار را انجام دهند. این رویداد مسیر تکاملی زندگی بر روی زمین را تغییر داد و باعث پیدایش دایناسورها شد که انقراض دسته جمعی آنها به پیدایش پستانداران و انسان نیز منجر شد.

محققان نتایج مطالعه خود را در مجله Science منتشر کردند.