در مقابل، با وجود تغییرات چشمگیر بین مناطق، پژوهش جدید نشان میدهد دسترسی به آب در نیمکرهی شمالی کمابیش دارای تعادل است. دلیل این مسئله هم تا حدی تأثیر گستردهی انسان بر آبیاری، سدها و تولید غذا است. این معیارها در نیمکرهی شمالی ملموستر هستند؛ زیرا تقریباً ۹۰ درصد جمعیت جهان در این نیمکره زندگی میکنند؛ اما خشک شدن نیمکرهی جنوبی چه معنایی برای نیمکره شمالی خواهد داشت؟
اتفاقهای جنوب بر شمال تأثیر میگذارند
بخشی از پاسخ را میتوان در مناطقی یافت که احتمالاً خشکی فزایندهای را تجربه میکنند. آمریکای جنوبی دربردارندهی جنگلهای بارانی آمازون است که یکی از تنظیمکنندههای کلیدی اقلیم زمین، زیستگاه بسیاری از گونهها و خانهی بسیاری از جوامع محلی به شمار میرود.
خشک شدن جنگلهای بارانی میتواند پوشش گیاهی را کاهش و خطر آتشسوزی را افزایش دهد و این میتواند خبر بدی برای انسانها و جانورانی باشد که در این جنگلها زندگی میکنند و احتمال انتشار میلیاردها تن کربن محبوس در خاکها و پوششهای جنگلی وجود دارد.
آمریکای جنوبی همچنین صادرکنندهی اصلی دانهی سویا، شکر، گوشت، قهوه و میوه به بازار جهانی است. تغییرات دسترسی به آب باعث افزایش فشار بر سیستمهای غذایی سراسری خواهد شد.
خشکشدن بخش زیادی از آفریقا هم چالش مهمی است. این قارهی عظیم دارای تعداد زیادی مناطق اقلیمی و تضادهای اجتماعی اقتصادی است که اغلب با مشکل کمبود منابع دست و پنجه نرم میکند. فشار بر سیستمهای غذایی و زیستگاهها باعث افزایش فشار بر کل قارهی آفریقا میشود که در حال حاضر از افزایش قیمتهای جهانی غذا به دلیل تورم و جنگ اوکراین رنج میبرد.
