یکی از دانشمندان سابق ناسا هشدار داده است که ماهواره های Starlink ایلان ماسک می توانند میدان مغناطیسی زمین را مختل کنند و به آرامی همه ما را مسموم کنند.
به گزارش سرگرمی روز، یک فیزیکدان سابق ناسا هشدار می دهد که صورت فلکی بزرگی از ماهواره ها مانند ستاره لینک ایلان ماسک می تواند مغناطیس زمین را مختل کند و تمام حیات را در معرض پرتوهای مرگبار کیهانی قرار دهد.
مطالعه جدید دکتر سیرا سالتر هانت بر اساس تخمین های جدیدی است که نشان می دهد اسپیس ایکس ایلان ماسک در هر ساعت بیش از 2755 پوند (1.3 تن) زباله را از ماهواره های اینترنت بی سیم خود در جو می سوزاند و یک لایه فلزی از ذرات رسانا ایجاد می کند. در مدار
دکتر سالتر هانت، فیزیکدان می گوید: «من بسیار شگفت زده شدم. هیچ کس تحقیقات زیادی در مورد تجمع گرد و غبار فلزات از صنعت فضایی انجام نداده است.
بر اساس آخرین برآورد ستاره شناسان از ماه مارس، در حال حاضر 5504 ماهواره استارلینک در مدار هستند که از این تعداد 5442 ماهواره فعال هستند. اما ده ها هزار نفر دیگر آزاد خواهند شد.
این فیزیکدان گفت که ذرات این ماهواره های پایان عمر می توانند میدان مغناطیسی را که از جو زمین محافظت می کند، منحرف کرده یا جذب کنند.
اگرچه او اشاره می کند که این یک “بدترین سناریو” است، اما چنین لایه ای از گرد و غبار فلزی باردار می تواند منجر به “تخریب جو” شود و زمین به سرنوشتی مشابه مریخ و عطارد دچار شود.
او توضیح می دهد: ما در حال حاضر حدود 10 هزار ماهواره در مدار داریم، اما در 10 تا 15 سال آینده این تعداد احتمالاً به 100 هزار خواهد رسید، فکر می کنم خیلی دیر شده است.
دلیل نگرانی او این است که این بقایای فلزی ریز بسیار بیشتر از وزن ذرات باردار مغناطیسی است که از زمین در برابر تشعشعات کیهانی محافظت می کنند.
سنگین ترین بخش شناخته شده مغناطیس کره زمین حلقه های بزرگی از ذرات به دام افتاده به نام کمربند ون آلن است. این کمربند از قطب شمال و جنوب با بار مغناطیسی به دور زمین می چرخد.
وزن این ناحیه بحرانی در مقایسه با ضایعات فلزی که می تواند آن را از روی زمین بلند کند بسیار کوچک است و تسمه های ون آلن مجموعاً تنها 0.0004 پوند (یا حدود 0.00018 کیلوگرم) جرم دارند. جرم سایر بخش‌های مگنتوسفر تخمین زده نشده است، اما عموماً چگالی کمتری نسبت به کمربندهای ون آلن دارند.
به عبارت دیگر، این وزن سبک و جرم کم مگنتوسفر به این معنی است که حجم زیادی از زباله های سنگین ماهواره می تواند تاثیر شگرف و بی سابقه ای بر آن داشته باشد.
وی افزود: به نظر من باید فوراً استفاده از یونوسفر و اتمسفر را به عنوان سطل زباله برای صنعت فضایی متوقف کنیم.
در سال‌های اخیر، هم اخترشناسان دانشگاهی و هم رقبای شرکت ماهواره‌ای اسپیس ایکس، شکایت‌های رسمی خود را به کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده (FCC) در مورد جاه‌طلبی‌های استارلینک اسپیس ایکس ارائه کرده‌اند. ستاره شناسان نگران هستند که زباله های فضایی شرکت به طور دائم رصدخانه های مستقر در زمین را مختل کند و اکتشافات فضایی را متوقف کند.
با این حال، برخی از اخترفیزیکدانان و دانشمندان سیاره‌شناسی نسبت به بدترین سناریوی فرضی مقاله جدید ابراز تردید کردند.
فیونا تامپسون، محقق دانشگاه دورهام در بریتانیا، گفت که تخمین‌های دکتر سالتر هانت از تعداد ماهواره‌های آینده «اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد». وی خاطرنشان کرد که این مقاله یک آزمایش فکری جالب است، اما افزود که نباید آن را به عنوان چیزی که اتفاق می‌افتد تلقی کرد.
دکتر جان تاردونو، دانشمند مگنتوسفر و سیاره‌شناس در دانشگاه روچستر در نیویورک، به طور خاص از این فرضیه جدید انتقاد کرد و گفت که حتی در چگالی مورد بحث، یک پوسته رسانای پیوسته مانند یک سپر مغناطیسی بعید است.
اما دکتر سالتر هانت می گوید که هیچ یک از منتقدان او نتوانسته اند حفره هایی در فرضیه اصلی او پیدا کنند، حتی زمانی که او شخصاً انتقاد سازنده تری را درخواست کرده است.
او گفت: “من با برخی از آنها تماس گرفتم تا توضیح بیشتری در مورد اینکه چگونه می توانم تحقیقات را بهبود بخشم، و آنها فقط نمی دانستند که چگونه می توانم تحقیقاتم را در مورد اثرات الکترواستاتیک بهبود بخشم.” او نتیجه گرفت، بنابراین من هیچ داور علمی را در این مرحله اصیل نمی دانم، و مقاله در دست بررسی است.
دکتر لاولر، اخترشناس دانشگاه رجینا در کانادا که الهام‌بخش تحقیقات او بود، این تحقیق جدید را «گام اول واقعاً مهم» در جلب توجه بسیار مورد نیاز به میزان «وحشتناک» غبار فضاپیما در جو زمین خواند. دکتر لاولر می گوید: اثرات این آلودگی ماهواره ممکن است در مقیاسی کاملاً متفاوت از آنچه ما فکر می کنیم رخ دهد.
