تحقیقات جالب درباره ارتباط قهوه و پارکینسون

شواهد قوی نشان می دهد که افرادی که سطوح بالاتری از کافئین مصرف می کنند نسبت به افرادی که قهوه نمی نوشند کمتر در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون هستند. این یافته ها از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده در دسترس است.

به گزارش سرگرمی روز، با این حال، اینکه آیا کافئین واقعا می تواند به درمان پارکینسون کمک کند یا خیر، هنوز یک سوال بی پاسخ است. بر اساس مطالعه ای که توسط Annals of Neurology منتشر شده است، تأثیر کافئین بر علائم این بیماری بحث برانگیز است.

دانشمندان همچنین اذعان کرده اند که مصرف کافئین چند ساعت قبل از اسکن مغز می تواند بر قابلیت اطمینان اسکن تأثیر بگذارد. این کشف مهم قطعا در هدایت تحقیقات بالینی نقش خواهد داشت.

توضیح مختصری در مورد بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی پیشرونده است که با علائم حرکتی مانند لرزش مشخص می شود.

دکتر دانیل ترونگ، متخصص مغز و اعصاب، مدیر پزشکی موسسه علوم اعصاب ترونگ و سردبیر مجله پارکینسونیسم بالینی و اختلالات مرتبط، که در این مطالعه شرکت نداشت، توضیح می دهد که چگونه بیماری پارکینسون ایجاد می شود:

آلفا سینوکلئین پروتئینی است که به طور غیرطبیعی در بیماری پارکینسون انباشته می شود و به اصطلاح اجسام لویی را تشکیل می دهد. این توده ها می توانند یک پاسخ التهابی از بدن ایجاد کنند. بنابراین، تجمع آلفا سینوکلئین منجر به آزاد شدن سیتوکین های پیش التهابی می شود که آسیب عصبی را بدتر می کند. این تجمع به طور خاص به “نرون های دوپامینرژیک در جسم سیاه” آسیب می رساند. نورون ها در این ناحیه از مغز به تنظیم دقیق کنترل حرکتی کمک می کنند. بنابراین وقتی اینها آسیب می بینند، علائم حرکتی پارکینسون ظاهر می شود.

رابطه بین کافئین و بیماری پارکینسون

تعدادی از مطالعات در مقیاس بزرگ در اوایل دهه 2000 ارتباط بین بیماری پارکینسون و کافئین را نشان دادند. محققان به این نتیجه رسیدند که افرادی که بیشترین کافئین را مصرف می کنند کمترین خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را نشان می دهند.

مطالعات متعدد دیگر نیز این یافته ها را تایید کرده اند. دانشمندان دریافته‌اند افرادی که بیشتر قهوه می‌نوشند (اما نه بدون کافئین) در معرض خطر ابتلا به پارکینسون هستند.

ترونگ می افزاید که چرا کافئین از بیماری پارکینسون جلوگیری می کند یک سوال بی پاسخ است. اما ممکن است ربطی به آدنوزین داشته باشد.

کافئین یک آنتاگونیست گیرنده آدنوزین است، به این معنی که عملکرد آدنوزین را مسدود می کند. یک انتقال دهنده عصبی که آزاد شدن دوپامین را مهار می کند. با مسدود کردن گیرنده‌های آدنوزین، کافئین ممکن است به طور غیرمستقیم ترشح دوپامین را افزایش دهد و به طور بالقوه در برابر بیماری پارکینسون محافظت کند.

با این حال، نظریه های متفاوتی در این مورد وجود دارد. به عنوان مثال، کافئین ضد التهاب است و با سایر انتقال دهنده های عصبی و فرآیندهای سلولی تعامل دارد. این ارتباط محققان را تشویق کرد تا بررسی کنند که آیا کافئین می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری پارکینسون در افرادی که قبلاً این بیماری را داشتند کمک کند. با این حال، مطالعات مورد بحث تا حد زیادی بی نتیجه بودند.