دلایل نابودی نئاندرتال ها همواره یکی از اسرار بزرگ در تاریخ زندگی بشر بر روی کره زمین محسوب می شود. اکنون دانشمندان در مطالعه ای جدید پاسخ شگفت انگیزی به این سوال مبهم داده اند.
به گزارش سرگرمی روز، تاکنون فرضیه های اصلی انقراض نئاندرتال ها تغییرات آب و هوایی، شیوع بیماری و جنگ و خشونت (یا آمیختگی) با انسان های خردمند یا هومو ساپینس بوده است. اما آیا دلیل ناپدید شدن آنها صرفاً این است که آنها هرگز به اندازه کافی از خانه های خود دور نشده اند؟
دانشمندانی که در حال مطالعه بقایای نئاندرتال یافت شده در فرانسه هستند، می گویند این انسان های اولیه ده ها هزار سال در یک حالت انزوای اجتماعی زندگی می کردند. این ممکن است باعث کاهش مرگبار در تنوع ژنتیکی و سپس انقراض آنها شده باشد.
نئاندرتال‌ها برای مدت طولانی در اروپا و آسیا زندگی می‌کردند و حتی در کنار انسان‌های مدرن اولیه زندگی محدود و متوسط خود را داشتند تا اینکه 40000 سال پیش ناگهان ناپدید شدند.
لودویک اسلیماک، باستان شناس فرانسوی و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، می گوید این آخرین بار در تاریخ است که بیش از یک گونه انسانی روی زمین همزیستی داشته اند.
او می افزاید: «این لحظه بسیار معمایی است زیرا ما نمی دانیم چگونه کل جامعه بشری نئاندرتال که از اسپانیا تا سیبری وجود داشت، می تواند ناگهان ناپدید شود».
در یک مطالعه جدید، محققان بقایای فسیل شده یک نئاندرتال را که در سال 2015 در دره رون فرانسه کشف شد، بررسی کردند. بقایای این نئاندرتال نادر در غار ماندارین یافت شد که تحقیقات نشان می‌دهد هم محل زندگی نئاندرتال‌ها و هم هومو ساپینس‌ها بوده است.
دکتر اسلیماک می گوید: به محض بیرون آوردن بقایای مولر، آنها بخشی از دندان مولر را برداشتند و آن را برای تجزیه و تحلیل به متخصصان ژنتیک در کپنهاگ فرستادند. وقتی نتایج برگشت، تیم شگفت زده شد. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که این جسد بین 40000 تا 45000 سال قدمت دارد، اما تجزیه و تحلیل ژنومی نشان می دهد که مربوط به 105000 سال پیش است. یکی از تیم ها باید اشتباه کرده باشد.
در واقع، تجزیه و تحلیل ایزوتوپی استخوان‌ها و دندان‌های تورین نشان داد که او در آب و هوای بسیار سرد زندگی می‌کرده است، که مطابق با محل زندگی نئاندرتال‌ها در عصر یخبندان در حدود 40000 سال پیش است.
اما مشکل این بود که ژنوم تورین مشابه ژنوم هم نسلان نئاندرتال اروپایی اش نبود، بلکه شبیه ژنوم نئاندرتال هایی بود که حدود 100000 سال پیش می زیستند. این موضوع باعث سردرگمی محققان شد.
سرانجام، پس از 7 سال تحقیق، مشخص شد که تورین عضوی از یک جامعه منزوی و قبلاً ناشناخته است که از برخی از اولین جمعیت‌های نئاندرتال در اروپا می‌آیند.
مارتین سیکورا، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کپنهاگ می گوید: «خط منتهی به تورین از خط منتهی به دیگر نئاندرتال های متاخر حدود 105000 سال پیش جدا شد.
محققان تخمین می زنند که این دودمان حدود 50000 سال “بدون هیچ گونه تبادل ژنتیکی با نئاندرتال های کلاسیک اروپایی” زندگی کرده اند. در حالی که برخی از آنها تنها دو هفته با سایر نئاندرتال ها فاصله داشتند.
این نوع انزوای اجتماعی گسترده برای پسرعموهای نئاندرتال، انسان های مدرن، عجیب به نظر می رسد. دکتر اسلیماک می‌گوید در مقایسه با نئاندرتال‌ها، انسان‌های باهوش دایره‌های اجتماعی «بی‌نهایت بزرگ‌تری» داشتند که ده‌ها هزار کیلومتر مربع را در بر می‌گرفت.
در این میان، یافته های باستان شناسی نشان می دهد که نئاندرتال ها در قلمروی محدود زندگی می کردند و بیش از چند ده کیلومتر از خانه خود دور نمی شدند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که نئاندرتال ها در گروه های کوچک زندگی می کردند. بنابراین دور نشدن از محل سکونت اصلی به این معنی بود که گزینه های زیادی برای انتخاب همسر در خارج از خانواده وجود ندارد. این نوع همخونی تنوع ژنتیکی یک گونه را کاهش می دهد و می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت و مرگ دائمی آن گونه شود.
تارسیکا ویمالا، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشگاه کپنهاگ و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: «وقتی برای مدت طولانی منزوی هستید، تنوع ژنتیکی خود را محدود می کنید. این بدان معناست که شما توانایی کمتری برای انطباق با تغییرات آب و هوا و عوامل بیماری دارید.”
