شناسایی حیات بیگانه از یک سلول توسط دانشمندان ناسا

طبق یک مطالعه جدید، ممکن است تا سال 2030 حیات بیگانه را کشف کنیم.

به گزارش سرگرمی روز، یک آزمایش آزمایشگاهی نشان داده است که ابزارهای موجود در فضاپیمایی که به سمت یکی از امیدوارکننده ترین دنیاها برای زندگی حرکت می کند، به اندازه کافی حساس هستند تا سلول زنده را در یک تکه یخ شناسایی کنند.

هنگامی که فکر می کنید ممکن است برای اولین بار حیات فرازمینی کشف شود، ممکن است به مریخ یا برخی از سیاره های فراخورشیدی دور فکر کنید، اما با کمال تعجب، به نظر می رسد امیدوارکننده ترین مکان ها قمرهای یخی سیارات غول پیکر گازی در منظومه شمسی باشند. خودت باش

تصور می‌شود که قمر زحل، انسلادوس و قمر مشتری اروپا، اقیانوس‌های جهانی در زیر پوسته‌های یخی‌شان با شرایط و مولکول‌های کلیدی که می‌توانند حیات را پشتیبانی کنند، دارند.

برای درک بهتر وضعیت، ناسا در اواخر سال جاری ماموریتی به یکی از این قمرها خواهد فرستاد. فضاپیمای «اروپا کلیپر» به دور قمر اروپا می‌چرخد و آن را تجزیه و تحلیل می‌کند و در فاصله 25 کیلومتری از سطح آن قرار می‌گیرد تا ترکیب و سطح آن را ترسیم کند، اندازه‌گیری‌های اقیانوس داخلی و حتی دانه‌های یخ را جمع‌آوری کند و غبار روی آن را تجزیه و تحلیل کند.

اگرچه این ماموریت برای جستجوی حیات بیگانه طراحی نشده است، یک مطالعه جدید نشان می دهد که ممکن است هنوز آن را پیدا کند.

تیمی به رهبری دانشمندان دانشگاه واشنگتن و فری دانشگاه برلین آزمایشی را انجام دادند تا ببینند که آیا ابزار Europa Clipper می تواند میکروب های به دام افتاده در دانه های یخ را تشخیص دهد یا خیر.

برای شبیه‌سازی آنچه فضاپیما هنگام جمع‌آوری داده‌ها از اروپا تجربه می‌کند، محققان یک پرتو نازک از آب مایع را به داخل فضای خالی شلیک کردند، سپس از لیزر برای برانگیختن قطرات استفاده کردند و آنها را با طیف‌سنجی جرمی تجزیه و تحلیل کردند تا بفهمند چه چیزی در داخل آنها وجود دارد. .

باکتری Sphingopyxis alaskensis یک نوع باکتری رایج است که در محیط های سرد و فقیر از مواد مغذی مانند آب های آلاسکا رشد می کند. میکروب‌هایی مانند اینها در یک غشای لیپیدی محصور شده‌اند و می‌توانند لایه‌ای از کف را روی سطح اقیانوس تشکیل دهند که در نهایت به هوا تبدیل می‌شود.

اگر چنین حیاتی در اقیانوس اروپا وجود داشته باشد، به طور بالقوه می تواند این دانه های یخ را به فضا ببرد، جایی که طیف سنج جرمی کلیپر می تواند اسیدهای چرب و لیپیدهای دارای بار منفی آنها را تشخیص دهد.

فابیان کلنر، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «در اینجا ما یک سناریوی قابل قبول را توصیف می کنیم که چگونه سلول های باکتریایی می توانند در تئوری در مواد یخی تشکیل شده از آب مایع در انسلادوس یا اروپا ترکیب شوند و سپس به فضا پرتاب شوند. برای من، جستجو برای لیپیدها یا اسیدهای چرب هیجان انگیزتر از جستجو برای بلوک های سازنده DNA است، زیرا اسیدهای چرب پایدارتر به نظر می رسند.

این تیم دریافتند که این ابزار می تواند یک نمونه بیولوژیکی به کوچکی یک سلول در یک مکعب یخ را تشخیص دهد.

کلنر می گوید: «ما برای اولین بار نشان دادیم که حتی بخش کوچکی از مواد سلولی را می توان با طیف سنج جرمی روی یک فضاپیما تشخیص داد. نتایج ما به ما اطمینان بیشتری می دهد که با ابزارهای آینده می توانیم اشکال حیاتی شبیه زمین را که به طور فزاینده ای معتقدیم ممکن است در قمرهای اقیانوسی وجود داشته باشند، شناسایی کنیم.

همانطور که به شدت به دنبال شواهدی از حیات فرازمینی در سیارات و قمرهای دیگر هستیم، اگر بالاخره آن را پیدا کنیم، هیجان انگیز خواهد بود. بنابراین باید منتظر نتایج مشاهدات Europa Clipper در حدود سال 2030 باشیم.

این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.