ناسا فاش کرده است که زمین به تازگی یک پیام لیزری را از فاصله 140 میلیون مایلی (225 میلیون کیلومتری) دریافت کرده است، اما قبل از اینکه منتظر دیدن بیگانگان باشیم، باید یک توضیح ساده را در نظر بگیریم.
به گزارش سرگرمی روز به نقل از دیلی میل، این پیام لیزری توسط فضاپیمای سایک ناسا که در حال حاضر 140 میلیون مایلی از زمین فاصله دارد، به زمین مخابره شد. این فاصله 1.5 برابر فاصله زمین و خورشید است.
ناسا توضیح داد که این دستاورد چشمگیر می تواند راه را برای ماموریت های آینده به مریخ هموار کند. این دستاورد نگاهی اجمالی به نحوه استفاده فضاپیماها از ارتباطات نوری در آینده را ارائه می‌کند و امکان انتقال داده‌ها، اطلاعات علمی پیچیده و تصاویر و ویدئوهای باکیفیت را با سرعت‌های بالاتر فراهم می‌کند و از جهش بزرگ بعدی بشر پشتیبانی می‌کند: ارسال انسان به مریخ.
این پیام لیزری توسط سیستم ارتباطات نوری فضای اعماق ناسا (DSOC) که در حال حاضر روی فضاپیمای Psyche است به زمین ارسال شد.
میرا سرینیواسان، مدیر پروژه در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، گفت: ما در 8 آوریل حدود 10 دقیقه داده از فضاپیما دریافت کردیم. این یک نقطه عطف مهم برای پروژه است که نشان می دهد چگونه ارتباطات نوری می تواند به سیستم فرکانس رادیویی فضاپیما متصل شود.
این آزمایش برای اولین بار در دسامبر 2023 راه اندازی شد. زمانی که سایک تنها ۱۹ میلیون مایل از زمین فاصله داشت. در طول این آزمایش اولیه، داده های تست با سرعت 267 مگابیت در ثانیه منتقل شد که با سرعت دانلود اینترنت پهن باند قابل مقایسه است.
اکنون که فضاپیما بیش از هفت برابر دورتر است، سرعت ارسال و دریافت اطلاعات کاهش یافته است. در آخرین آزمایش، این فضاپیما داده ها را با سرعت 25 مگابیت در ثانیه ارسال می کرد.
اگرچه این سرعت ممکن است پایین به نظر برسد، ناسا می گوید که بسیار فراتر از هدف پروژه برای اثبات امکان ارسال حداقل یک مگابیت در ثانیه است. کن اندروز، مدیر عملیات پروازی این پروژه در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا گفت: «اگرچه مقدار کمی از داده ها در مدت زمان کوتاهی منتقل شد، اما این واقعیت که ما اکنون این کار را انجام می دهیم فراتر از همه انتظارات ما است.
پیش از این، ناسا تنها از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط با ماموریت هایی که فراتر از زمین سفر می کردند استفاده می کرد. ناسا توضیح داد که مانند فیبر نوری که جایگزین خطوط تلفن قدیمی روی زمین می شود، جایگزینی ارتباطات رادیویی با ارتباطات نوری، انتقال داده ها را در منظومه شمسی با ظرفیت 10 تا 100 برابر ظرفیت سیستم های فعلی مورد استفاده توسط فضاپیماها امکان پذیر می کند. این، همراه با حفظ تجهیزات علمی با وضوح بالاتر، مأموریت های تحقیقاتی انسانی و روباتیک آینده را بهتر امکان پذیر می کند.
