ژندرمانی کمردرد را تسکین میدهد؛ دانشمندان دیسکهای آسیبدیده موشها را درمان کردند

کمردرد مربوط به دیسک احتمالاً در آینده با درمان قطعی مواجه خواهد شد. نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که ژن درمانی با نانوحامل های طبیعی می تواند دیسک های آسیب دیده در ستون فقرات موش ها را التیام بخشد و کمردرد را کاهش دهد.
به گزارش دیجیاتو، دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو در یک مطالعه جدید نانوحامل هایی را با استفاده از سلول های فیبروبلاست بافت همبند موش در پوست طراحی کردند و آن را با مواد ژنتیکی پروتئین رشد بافت بارگذاری کردند. آنها سپس محلولی حاوی این نانوحامل ها را به دیسک های آسیب دیده موش تزریق کردند.
پس از 12 هفته، محققان نتایج را با استفاده از تصویربرداری، تجزیه و تحلیل بافت و تست های مکانیکی و رفتاری بررسی کردند. آنها دریافتند که ژن درمانی می تواند قدرت ساختاری و عملکرد دیسک های آسیب دیده را بازیابی کند و علائم کمردرد را در حیوانات کاهش دهد.
این یک استراتژی درمانی منحصر به فرد است زیرا می تواند به طور همزمان بافت آسیب دیده را بازسازی کرده و علائم درد را کاهش دهد. این نتایج نشان می دهد که ژن درمانی ممکن است جایگزین امیدوارکننده ای برای مسکن ها در درمان کمردرد باشد.
از این درمان می توان در جراحی ها نیز برای تسریع بهبودی دیسک ها استفاده کرد. محققان می گویند در این روش سلول های بدن در التیام و بازیابی سلامت بدن شرکت می کنند. آنها نتایج تحقیقات خود را در مجله Biomaterials منتشر کرده اند.
روش های فعلی فقط می توانند با کمردرد مقابله کنند و نمی توانند دیسک های کمر را ترمیم کنند
درمان کمر درد و دیسک کمر با ژن درمانی
حدود 40 درصد از کمردردها مربوط به زوال دیسک های بین مهره ای است که به عنوان بالشتک های ضربه گیر عمل می کنند و ستون فقرات را انعطاف پذیر می کنند. بریدن بافت برآمده از فتق دیسک ممکن است درد را تسکین دهد، اما خود دیسک را ترمیم نمی کند و دیسک به انحطاط خود ادامه می دهد.
به عبارت دیگر، با بریدن بافت، دیسک ها مقاومت خود را در برابر فشار از دست می دهند و فشار را به دیسک های مقابل منتقل می کنند. در نتیجه بیماری گسترش می یابد. پزشکان هنوز راه خوبی برای درمان این مشکل ندارند.
همانطور که گفته شد، محققان مطالعه حاضر نانوحامل های خاصی را برای حمل مواد ژنی طراحی کردند. نانوحامل ها به عنوان وزیکول های بین سلولی طبیعی عمل می کنند که در خون و مایعات بدن گردش می کنند و پیام هایی را بین سلول ها حمل می کنند.
برای ساختن وزیکولهای مصنوعی، دانشمندان یک بار الکتریکی را به سلول اهداکننده اعمال میکنند تا غشای آن را به طور موقت باز کند و DNA را همراه با مولکولهایی که سنتز پروتئین را تسهیل میکنند، به خارج از سلول منتقل کند.
ماده ژنتیکی در این مطالعه، ماده ای است که ژن سازنده پروتئینی به نام FOXF1 را می سازد. این پروتئین نقش مهمی در رشد و نمو بافت دارد. اما مقدار آن در بدن با افزایش سن کاهش می یابد. با این روش، دانشمندان سلولها را به اوج رشد و سلامت خود باز میگردانند.
دانشمندان گروهی از موش ها را با این ترکیب درمان کردند و آن را با گروه های کنترل مقایسه کردند. در گروه درمان، بافت ها بازسازی شدند و از طریق پروتئینی که آب و سایر پروتئین های حیاتی را حفظ می کند، به سطح بالایی از تحرک، استقامت و انعطاف رسیدند. همچنین، آزمایشهای رفتاری نشان داد که علائم کمردرد در موشها کاهش یافته است. البته میزان این تاثیر در موش های نر و ماده متفاوت است.