کاهش کلسترول و فشار خون با مصرف این ماده غذایی
فیبر موجود در بامیه به حفظ قند خون کمک می کند. همچنین جذب قند را کند می کند، بنابراین دیابتی ها می دانند که بامیه برای آنها بسیار مفید است. در واقع لایه رویی بامیه قند خون را تثبیت می کند و آن را از طریق روده هضم نشده نگه می دارد.
به گزارش سرگرمی روز، افراد دیابتی می توانند هر شب یک بامیه را نصف کرده و در یک لیوان آب بریزند، سپس این محلول را در یخچال گذاشته و صبح میل کنند. اگر یک هفته صبر کنند اثر معجزه آسای آن را می بینند و قطعا شگفت زده خواهید شد.
کلسترول را به طور طبیعی حذف کنید!
موسیلاژ (نوعی فیبر) موجود در بامیه به کلسترول رژیم غذایی متصل شده و جذب آن را کاهش داده و سموم را از بدن دفع می کند. مصرف بامیه به دلیل داشتن پتاسیم و منیزیم باعث کاهش فشار خون نیز می شود. بامیه برای جلوگیری از فشار خون بالا در دوران بارداری نیز مفید است.
مقوی و خون ساز!
اسید فولیک موجود در بامیه مواد مسدود کننده رگ های خونی را کاهش می دهد و ممکن است در خون سازی موثر باشد. در واقع افرادی که از کم خونی رنج می برند حتما باید بامیه مصرف کنند. به طور کلی، بامیه به دلیل داشتن مواد مغذی و فیبر محلول از بیماری قلبی جلوگیری می کند.
مبارزه پیچیده با یبوست! مصرف بامیه از یبوست جلوگیری می کند و به کاهش وزن کمک می کند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که بیشتر بیماری ها از روده شروع می شود. فیبر موجود در بامیه با جذب آب کافی از یبوست جلوگیری می کند و بیماری هایی مانند هموروئید را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. استفاده از سبوس گندم معمولاً برای افزایش حجم مدفوع و رفع یبوست توصیه می شود که می تواند دیواره روده را حساس کند اما موسیلاژ موجود در بامیه این اثر را ندارد و مدفوع را بسیار آسان می کند. بامیه به دلیل خاصیت چسبناکی که دارد یکی از مفیدترین ملین ها به شمار می رود.
خواص درمانی بامیه از دیدگاه طب سنتی:
– از دیدگاه طب سنتی ایران، بامیه به طور فزاینده ای سرد می شود.
– برای افراد گرم مزاج مفید است.
– در رفع بلغم، صفرا و سودا موثر است.
– جوشانده بامیه باعث تقویت و لطافت پوست می شود.
– بامیه ادرار آور است.
– سوزش و درد مجاری ادرار را درمان می کند.
– لعاب به دست آمده از جوشاندن میوه یا دانه های بامیه نرم کننده است و برای درمان سوزاک استفاده می شود.
– بامیه محرک قلب و ضد اسپاسم است.
– بزرگان از بامیه ضماد درست می کردند و روی زخم می گذاشتند تا التیام یابد.