به طور کلی تمامی داروهای روانپزشکی عوارض جانبی دارند و مصرف طولانی مدت آنها جز در بیماری های ژنتیکی شدید و مزمن توصیه نمی شود. اضطراب یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که برای کنترل و درمان آن از داروهای مختلف روانپزشکی استفاده می شود. تقریباً پرمصرف‌ترین داروهای ضد اضطراب، بنزودیازپین‌ها هستند که برای طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله اضطراب، استرس، تشنج و بی‌خوابی تجویز می‌شوند. کلونازپام، دیازپام، لورازپام و کلردیازپوکساید همه انواع بنزودیاپین ها هستند.
به گزارش سرگرمی روز، محققان یکی از دانشگاه های هلند در تحقیقات خود دریافته اند که بنزودیازپین ها اثرات بسیار نامطلوبی بر شناخت دارند. استفاده از بنزودیازپین ها گسترده است، اما اثرات طولانی مدت آنها بر خطر تخریب عصبی و زوال عقل نامشخص است. در این مطالعه، 49.5 درصد از شرکت کنندگان در مقطعی در 15 سال گذشته بنزودیازپین مصرف کرده بودند. به طور کلی، استفاده از بنزودیاپین با افزایش خطر زوال عقل همراه نبود، استفاده طولانی مدت به طور قابل توجهی با کاهش حجم مغز مرتبط بود.
محققان دریافتند که 726 نفر از 5443 شرکت کننده در مطالعه، یعنی. 13.3 درصد از آنها زوال عقل داشتند. نتایج این مطالعات نشان می دهد که استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها می تواند قسمت هایی از مغز که در تنظیم حافظه و خلق و خوی نقش دارند را کوچک کند. اولین چنین مطالعه ای در سال 1982 انجام شد و نشان داد که مغز افرادی که بنزودیازپین مصرف می کنند کوچکتر و آسیب دیده تر از افرادی است که این داروها را مصرف نمی کنند.
در سال 2023، زمانی که در مجموع بیش از 30 میلیون آمریکایی مصرف بنزودیازپین را گزارش کردند، یک مطالعه جامع روی 1207 نفر نشان داد که 76.6٪ علائم را پس از قطع مصرف که یک سال یا بیشتر طول کشید، گزارش کردند. بیش از نیمی از افراد مورد بررسی، افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی را گزارش کردند. اگرچه یافته های اخیر تا حدی این الگو را تایید می کند، محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که مصرف کلی بنزودیازپین با افزایش خطر زوال عقل مرتبط نیست. از آنجایی که 13.3 درصد در بررسی سیستماتیک خود دچار زوال عقل شدند، این نشان می دهد که بنزودیازپین ها علت واضح یا اصلی زوال عقل نیستند.
