مطالعه ای که توسط انسان شناس قانونی الکساندرا مورتون هیوارد و تیم او در دانشگاه آکسفورد انجام شد، نشان داد که مغز انسان به طرز شگفت آوری در برابر پوسیدگی مقاوم است و برخلاف نظریه های قبلی، می تواند بسیار بهتر از آنچه قبلا تصور می شد زنده بماند.
به گزارش فرادید، محققان برای این پروژه تحقیقاتی از باستان شناسان سراسر جهان درخواست کردند و نتیجه آن آرشیو جهانی گزارش هایی است که بر اساس آن 4400 مغز انسان در حالت سالم و حل نشده پیدا شد.
این مغزها که در محیط‌هایی از میدان‌های یخی قطب شمال تا بیابان‌های خشک مصر باستان یافت می‌شوند، این ایده را به چالش می‌کشند که مغز اولین عضوی است که در حال پوسیدگی است.
مغز معمولاً یکی از اولین اندام هایی است که پس از مرگ تجزیه می شود. بنابراین، بر اساس این تصور، کشف مغزهای دست نخورده یک اتفاق بسیار منحصر به فرد و نادر است، به ویژه در غیاب سایر بافت های نرم. با این حال، تحقیقات اخیر این مفاهیم را به چالش کشیده و نشان داده است که تعداد مغزهای دست نخورده، به لطف شرایطی که از پوسیدگی جلوگیری می کند، بسیار بیشتر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد.
مورتون هیوارد می گوید این مغزهای باستانی منبع دست نخورده ای از اطلاعات در مورد گذشته هستند.
در شرایط مختلف، مغزهای دست نخورده بافت های متفاوتی دارند، از شکننده و خشک گرفته تا نرم و اسفنجی. با کمال تعجب، بخش قابل توجهی از این مغزها در بدن هایی یافت شد که هیچ بافت نرم دیگری باقی نمانده بود، که یک پدیده غیرعادی در زمینه اکتشافات باستان شناسی است.
محقق الکساندرا مورتون هیوارد بقایای یک مغز 200 ساله را نشان می دهد که در فرمالین نگهداری شده است.
مورتون هیوارد توضیح می دهد: «مغز معمولاً بلافاصله مایع می شود. اما گاهی اوقات من کالبد شکافی انجام داده ام که در آن جسد بریده شده است اما مغز هنوز دست نخورده است، مانند ژله در جمجمه. وقتی پرونده باستان شناسی را جستجو کردم، از یافتن نمونه های زیادی از مغزهای دست نخورده شگفت زده شدم. من در نهایت از هر قاره ای به جز قطب جنوب چیزهای مربوط به 12000 سال را پیدا کردم. با این حال هیچ کس این موضوع را بررسی نکرده است.»
“من فکر می کنم آنچه در مورد این تحقیق جالب است این است که در حالی که می دانیم مغز می تواند به سرعت مایع شود، ظاهراً تحت شرایط خاص و در مقیاس های زمانی فوق العاده طولانی، می تواند دست نخورده باقی بماند و از بین نرود.” بنابراین بحث من این است که ما باید عمیق‌تر در مورد حفظ بافت نرم فکر کنیم.»
کمتر از 1 درصد از این آرشیو جمع آوری شده در حال حاضر در حال مطالعه است، اما حجم عظیم این مغزهای جدا نشده فرصت های تحقیقاتی جدیدی ایجاد کرده است.
عواملی مانند سرمازدگی، قرار گرفتن در معرض نور خورشید و کم آبی که به محافظت از این مغزها در برابر پوسیدگی کمک می کند، اکنون به دقت مورد بررسی قرار می گیرند، اما اینکه چه چیزی باعث پوسیدگی سایر اندام ها شده است هنوز یک راز است. شاید این راز در ترکیب شیمیایی متفاوت مغز، به ویژه نسبت متعادل پروتئین ها به لیپیدها باشد که می تواند با عوامل محیطی مانند فلزات تعامل داشته باشد و در نتیجه حفظ شود.
تکه هایی از مغز فردی که حدود 200 سال پیش در یک گورستان ویکتوریایی (بریتانیا) دفن شده بود. مغز این مرد تنها بافت نرمی بود که به طور کامل تجزیه نشده بود.
بنابراین، تحقیقات مداوم مورتون هیوارد نشان دهنده یک “آرشیو دست نخورده” است که می تواند تکامل انسان و درک ما از سلامت و بیماری باستانی را روشن کند. این تحقیق حتی ممکن است ما را در مورد شرایط تخریب کننده عصبی که امروزه افراد را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل، آگاه کند.
مورتون هیوارد می گوید: مغزهای باستانی حاوی اطلاعات دیرینه شناسی جدید و منحصر به فردی هستند. این تحقیق می تواند درک ما از رشد و اختلالات عصبی را متحول کند و ما را در مورد سلامت و سبک زندگی اجدادمان آگاه کند.”
مترجم: زهرا ذوالکدر
