«ابیس طاس شمالی» نام پرنده ای است که زمانی در خاورمیانه، شمال آفریقا، اروپای جنوبی و مرکزی پرواز می کرد، اما بیش از 300 سال است که در اروپا دیده نشده است. این پرندگان که یک غذای لذیذ به حساب می آمدند در قرن هفدهم از تمام اروپا ناپدید شدند و تنها تعداد کمی در سایر نقاط جهان باقی ماندند.
با این حال، به گزارش سرگرمی روز، در دو دهه اخیر تلاش‌های زیادی برای تکثیر و بازگرداندن این گونه به اروپا انجام شده است و اگرچه دانشمندان موفق بوده‌اند، پرندگانی که اکنون در اروپا به طور غریزی و بدون راهنمایی از سوی پرندگان دیگری که متولد شده‌اند پرورش می‌یابند. طبیعت وحشی، آنها نمی دانند برای مهاجرت به کدام سمت پرواز کنند.
نام دیگر این پرنده «سرتاس شمالی» یا «پیرمرد منزوی» است.
به همین دلیل، در حال حاضر تیمی از دانشمندان و دوستداران محیط زیست در تلاش هستند تا به عنوان والدین و مربیان پرواز خود عمل کنند.
یوهانس فریتز زیست شناس اتریشی یکی از اعضای تیم است که می گوید: ما باید مسیر مهاجرت را به آنها آموزش دهیم.
این پرنده در زبان آلمانی Waldrap نامیده می شود و تلاش های یوهانس فریتز و یک گروه حفاظتی و تحقیقاتی مستقر در اتریش به نام Waldrapteam شاهد افزایش جمعیت این پرندگان در اروپای مرکزی از زمان شروع پروژه در سال 2002 از صفر به 300 نفر بوده است. پرنده ای می رسد
این تلاش ها همچنین وضعیت این پرندگان مهاجر را از «در معرض خطر بحرانی» به «در معرض خطر» تغییر داد.
با این حال، پرندگانی که اکنون به لطف تلاش‌های این تیم در اروپا هستند، هیچ تمایل طبیعی به مهاجرت نشان نمی‌دهند و واقعاً نمی‌دانند بدون راهنمایی سایر پرندگان متولد شده در طبیعت کجا پرواز کنند.
بدون یادگیری مسیر مهاجرت این پرندگان، بسیاری از آنها بلافاصله پس از رهاسازی ناپدید شدند. آنها به جای بازگشت به مناطق مناسب مانند توسکانی ایتالیا، به جهات مختلف پرواز کردند و در نهایت از بین رفتند.
به این ترتیب این تیم به عنوان والدین پرورشی و مربیان این پرندگان عمل می کند تا آموزش های لازم را به جمعیت آنها در اروپای مرکزی بدهد.
بر این اساس امسال هفدهمین سفر این پرندگان مهاجر با راهنمایی انسان است و البته برای دومین بار است که این پرندگان به دلیل تغییرات اقلیمی باید به مسیر جدیدی در اسپانیا هدایت شوند.
برای آماده‌سازی این پرندگان برای سفر، زمانی که جوجه‌ها تنها چند روزه هستند، آنها را از کلنی‌های تولید مثل به لانه‌هایی منتقل می‌کنند که تحت نظارت این والدین پرورش‌دهنده هستند.
در آنجا علاوه بر مراقبت از این پرندگان، مهارت «گرایش» را نیز می آموزند تا بتوانند به اعضای این تیم اعتماد کنند و با کمک آنها مسیر مهاجرت را بیابند.
باربارا اشتاینینگر یک مادر خوانده در تیم است. او می گوید که در طول این تجربه، او واقعاً با آنها مانند “پرنده های مادر” رفتار می کرد.
خانم اشتاینینگر می گوید: «ما به آنها غذا می دهیم، آنها و لانه هایشان را تمیز می کنیم و به خوبی از آنها مراقبت می کنیم تا پرندگان سالم باشند. ما نیز با آنها تعامل داریم.»
سپس خانم اشتاینینگر و دیگر والدین رضاعی سوار هواپیمای سبک می‌شوند و در حالی که پرندگان در هوا پرواز می‌کنند با بلندگو تشویق می‌کنند، دست تکان می‌دهند و فریاد می‌زنند.
این تمرینات صحنه عجیبی ایجاد می کند. زیرا در حالی که این هواپیمای کوچک با یک چتر بزرگ زرد رنگ در بالای آن پرواز می کند، ده ها پرنده را می توان در نه چندان دور بالای مراتع و کوهپایه های کوه مشاهده کرد.
یوهانس فریتز می گوید که آنها برای آموزش این پرندگان از داستان فیلم Fly Away Home الهام گرفته اند، که در واقع داستان بیل لیشمن، طبیعت شناس کانادایی است که در سال 1988 به غازهای کانادایی آموزش داد که چگونه با هواپیمای فوق سبک خود پرواز کنند.
تلاش های فریتز و تیمش مانند ابتکار لیشمن عمل کرد و اولین پرنده به طور مستقل از توسکانی به بایرن در سال 2011 مهاجرت کرد.
اکنون هر سال تعداد پرندگانی که می توانند از مسیر مهاجرت عبور کنند افزایش می یابد و این تیم امیدوار است تا سال 2028 جمعیت پرندگان مهاجر موفق در اروپای مرکزی را به بیش از 350 پرنده برساند.
با این حال، تغییرات آب و هوایی چالش هایی را برای این پروژه ایجاد می کند، زیرا پرندگانی که در پایان فصل مهاجرت می کنند مجبور می شوند در هوای سردتر و خطرناک تر از کوه های آلپ عبور کنند (بدون کمک جریان های هوای گرم که به طور طبیعی به پرندگان کمک می کند بدون صرف انرژی اضافی مهاجرت کنند. شناور کردن).
تیم فریتز برای حل این مشکل مجبور شد در سال 2023 مسیر جدیدی را برای مهاجرت این پرندگان طراحی کند که از باواریا به اندلس در جنوب اسپانیا است.
مسیر جدید حدود 300 کیلومتر طولانی تر از مسیر سال گذشته است. امسال در اوایل مرداد ماه، اعضای این تیم 36 پرنده را از فرودگاهی در باواریا در این مسیر جدید و بالای ابرها اسکورت کردند تا به مقصد برسند.
سفر این پرندگان به اسپانیا حدود 50 روز طول می کشد و در اوایل اکتبر به پایان می رسد. فریتز می گوید این تلاش ها راهی برای نجات دیگر گونه های پرندگان مهاجر در معرض خطر انقراض است.
