ارتباط عجیب بوی خودروی نو با بیماری سرطان

برای تعیین دقیق انواع مواد شیمیایی که به خودروها تزریق می شود و افراد در معرض چه سطوحی هستند، باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

یک مطالعه جدید نشان می دهد که بوی «ماشین جدید» ممکن است ناشی از مواد شیمیایی سمی و سرطان زا باشد که توسط بازدارنده های شعله آزاد می شوند.

این مطالعه هشدار می دهد که رانندگان و سرنشینان آنها هر بار که سفر می کنند مواد شیمیایی مضر و سمی تنفس می کنند.

محققان موسسه سیاست علوم سبز گزارش دادند که 99 درصد خودروهای تولید شده بین سال‌های 2015 تا 2022 حاوی یک ماده شیمیایی مقاوم در برابر شعله به نام تریس (1-کلروایزوپروپیل) فسفات (TCIPP) بودند که می‌تواند بر سطح IQ کودکان تأثیر بگذارد و باعث سرطان‌های کشنده شود.

بر اساس این مطالعه، این ماده شیمیایی هیچ فایده واقعی ندارد و در حال حاضر توسط برنامه ملی سم شناسی ایالات متحده به عنوان یک سرطان زا احتمالی در حال بررسی است.

اثرات مواد شیمیایی بازدارنده شعله

محققان 101 خودرو را در ایالات متحده تجزیه و تحلیل کردند و با آزمایش حدود نیمی از وسایل نقلیه، دریافتند که دمای بالاتر باعث افزایش غلظت مواد بازدارنده شعله می شود. مقدار TCIPP در تابستان دو تا پنج برابر بیشتر از زمستان است.

آن‌ها همچنین نمونه‌های فوم صندلی‌ها را از نیمی از خودروها آنالیز کردند و دریافتند که آنهایی که حاوی TCIPP بودند، غلظت بیشتری از این ماده شیمیایی در هوا داشتند.

ربکا هوهن، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: «به طور متوسط، هر فرد حدود یک ساعت در روز را در ماشین می گذراند. این آمارها یافته‌ها را به ویژه برای رانندگانی که سفر طولانی‌تری دارند و مسافران کودکی که سریع‌تر از بزرگسالان نفس می‌کشند نگران‌کننده است.»

طبق این مطالعه، نوزادان و کودکان نیز آسیب پذیرتر هستند، زیرا آنها به مدارس و قرار ملاقات های پزشک منتقل می شوند. افزایش قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی می تواند سطح IQ کودک را سه تا پنج امتیاز کاهش دهد. زیرا با غده تیروئید که هورمون های رشد را برای مغز ترشح می کند، تداخل دارد.

قرار گرفتن در معرض سموم در سنین پایین می تواند منجر به اختلالات یادگیری، اوتیسم و ​​مشکلات رفتاری در کودکان شود.

خودروسازان به تزریق مواد شیمیایی مضر به خودروها ادامه می دهند. اکثر خودروها همچنین حاوی دو ماده ضد شعله سرطان زا هستند که اعتقاد بر این است که با مشکلات تولید مثلی و عصبی مرتبط هستند.

محققان همچنین به یک مقاله تحقیقاتی جداگانه اشاره کردند که نشان داد افرادی که بالاترین سطح این مواد شیمیایی را در خون خود دارند، چهار برابر بیشتر از افرادی که کمترین میزان این مواد شیمیایی را دارند، در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان هستند.
مواد شیمیایی

پاتریک موریسون، که بر سلامت و ایمنی 350000 آتش نشان نظارت می کند، گفت: “آتش نشان ها نگران هستند که مواد بازدارنده شعله در نرخ بسیار بالای سرطان آنها نقش داشته باشد.”

چرا این مواد شیمیایی به خودروها اضافه می شود؟

پر کردن محصولات با این مواد شیمیایی مضر برای جلوگیری از آتش‌سوزی در بیشتر کاربردها عمل نمی‌کند و در عوض شعله‌ها را برای قربانیان و به‌ویژه اولین واکنش‌دهنده‌ها سمی‌تر می‌کند.

قانونی در سال 1975 که تمام تولیدکنندگان مبلمان، از جمله خودروسازان را ملزم می کرد، مواد شیمیایی مقاوم در برابر شعله را به مبلمان وبهلسترد اضافه کنند، لغو شد.

در سال 2013، تنظیم کننده ها دریافتند که یک مبل متوسط ​​2 تا 3 کیلوگرم مواد شیمیایی سرطان زا تولید می کند که با مشکلات تولید مثل نیز مرتبط است.

در سال بعد، قانون جدید بازدارنده شعله معرفی شد که نیاز به تزریق مواد شیمیایی به محصولات پوشش داده شده را از بین برد. اما استفاده از مواد شیمیایی را منعی نمی کند.

در اوایل دهه 2000، دی فنیل اترهای پلی برومینه (PBDEs) در مبلمان، وسایل نقلیه و وسایل الکترونیکی استفاده شد. اما زمانی که دانشمندان آن را به مسائل مربوط به رشد شناختی و تولید مثل مرتبط کردند، این محدود شد.

با این حال، خودروسازان با استفاده از بازدارنده‌های شعله نامحدود مانند TCIPP راه‌هایی برای رفع این مشکل پیدا کرده‌اند تا استانداردهای اشتعال پذیری را رعایت کنند، اگرچه هنوز خطرات عمده‌ای برای سلامتی دارند.

خطرات آن بوی آشنای ماشین جدید

اثرات مضر استفاده از مواد شیمیایی در مبلمان به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. اما شواهدی برای اثرات مضر قرار گرفتن در معرض وسایل نقلیه شخصی هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است.

برای تعیین اینکه دقیقاً چه نوع مواد شیمیایی بازدارنده شعله ای به خودروهای تولیدی تزریق می شود و افراد تا چه میزان در معرض آن قرار می گیرند، به مطالعات بیشتری نیاز است.

یکی از نویسندگان این مقاله گفت:

“محققان می گویند راه هایی برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی وجود دارد، مانند باز کردن شیشه ها یا پارک کردن ماشین در سایه. اما آنچه واقعاً مورد نیاز است این است که در وهله اول میزان مواد بازدارنده شعله ای که به خودروها اضافه می شود کاهش یابد. رفت و آمد نباید با خطر سرطان مرتبط باشد. “کودکان نباید در راه رفتن به مدرسه مواد شیمیایی استنشاق کنند که می تواند به مغز آنها آسیب برساند.