سرگرمی روز؛ والدین بامحبت به ندرت آگاهانه به فرزندانشان لطمه می زنند، اما این کارها درواقع آسیب زا هستند. والدین نمونه کردن بسیار وسوسه کننده است، اما باید دامهایی که نشان می دهند که آنها آزاد نیستند، گرفتار نشود.
۱- همیشه سعی می کنید کودک تان را از شکست و ریسک دور کنید
برای بسیاری از پدر و مادرها دیدن تلاش های کودک شان برای غلبه بر یک مشکل می تواند بسیار دشوار باشد، به خصوص زمانی که بدانند خود می توانند به راحتی آن مشکل را برای فرزندشان حل کنند. اما اگر دائماً سعی کنید کودک تان را از مشکلات، چالش ها، شکست ها و ریسک ها دور نگه دارید، پس از کجا یاد بگیرد که چطور باید به تنهایی از پس این وجه کاملاً طبیعی از زندگی برآید؟ همان موقعیت های دشوار و پرریسکی که سعی می کنید کودک تان را از آن ها حفظ کنید هستند که به او مهارت های ضروری حل مسأله را یاد می دهند و علاوه بر این، فرزندتان یاد می گیرد که بعد از زمین خوردن چطور دوباره روی پاهای خود بایستد.
۲- کودک تان را وسیله ی رسیدن به آرزوهای برآورده نشده ی خودتان می کنید
کودکان ما حالا در مقایسه با زمانی که ما به سن آن ها بودیم، فرصت های بسیار بیشتری در اختیار دارند و همین امر سبب می شود که وسوسه شویم سعی کنیم لحظات ارزشمند دوران کودکی مان را از طریق فرزندان مان دوباره زندگی کنیم. در حقیقت، بسیاری از والدین گرفتار این تله ی ذهنی می شوند و سعی می کنند آرزوهای محقق نشده ی خود را به صورت نیابتی با فرزندان شان برآورده کنند و به این طریق، فرصت های از دست رفته ی خودشان را بازگردانند. در این نگرش، رویاها و خواسته های خود کودک نادیده گرفته می شود و او فرصتی برای شکوفا کردن پتانسیل خود و تبدیل شدن به فردی موفق و شاد در آینده پیدا نمی کند.
۳- قوانین خودتان را زیر پا می گذارید
اینکه قوانینی برای فرزندتان تعیین کنید اما بعد نظرتان را تغییر دهید و آن ها را زیر پا بگذارید می تواند شما را به پدر و مادری متناقض تبدیل کند که در رهبری خود ضعف نشان می دهد. به گفته ی کارشناسان، این رفتار متناقض می تواند باعث شود کودک تان در آینده تبدیل به فردی بی ثبات با هویتی ضعیف شود. ممکن است در دوران بزرگسالی احساس کند که نمی تواند تعریف مشخصی از اینکه چه کسی است داشته باشد و دچار ناامنی های روانی شود. بنابراین برای داشتن یک فرزند شاد باید پدر و مادری با ثبات باشید که پای حرف می ماند.
۴- الگوی بدی برای کودک تان هستید
پدر و مادرهایی که به نصیحت های اخلاقی خودشان عمل نمی کنند، الگوی برای کودک شان هستند. اگر فرزندتان یاد می دهید که چطور رفتار کند اما خودتان دقیقاً عکسش را انجام می دهید، بدانید که وقتی او را به خاطر عمل نکردن به قوانین تان سرزنش می کنید، در حقیقت دارید آنعکاس خودتان در آینه را سرزنش می کنید. ما نه فقط با حرف هایمان، بلکه هم با رفتارهایمان به کودک مان درست و غلط را یاد می دهیم و باید ثبات داشته باشیم و همان طوری رفتار کنیم که دل مان می خواهد فرزندمان رفتار کند.
۵- مشکلات کودک تان در یادگیری را دست کم می گیرید
اگر کودک تان زمانی خیلی زیادی را صرف حل یک مسأله ی ریاضی می کند، فوراً به او برچسب تنبل یا بی انگیزه بودن نزنید. کودکان ما گاهی ممکن است دچار مشکلاتی در یادگیری شوند که هیچ ارتباطی به تلاش و انگیزه شان ندارد. این مشکلات که می تواند برای مثال، به سرعت پردازش اطلاعات یا حفظ کردن مربوط باشد، می تواند یادگیری را برای فرزندتان تبدیل به یک شکنجه کند. اگر متوجه شدید که کودک تان در یادگیری با مشکل رو به رو است، کمک گرفتن از یک کارشناس می تواند ایده ی خوبی باشد.
۶- با همسرتان بر سر «والد نمونه» بودن رقابت می کنید
اگر شما و همسرتان تیمی کار کنید، شانس زیادی برای برنده شدن در مسابقه ی فرزندپروری خواهید داشت. اما متأسفانه والدین گاهی بر سر اینکه والد نمونه ای برای کودک شان باشند باهم رقابت می کنند، مسیری که به هیچ جایی نمی رسد. وقتی یکی از والدین دائماً سعی می کند از دیگری جلو بزند، این امر می تواند در نهایت به رابطه ی آن ها آسیب بزند و تأثیر منفی ای بر زندگی فرزندشان داشته باشد.
مشکل دیگری که زیاد بین والدین رخ می دهد این است که دائماً سعی می کنند رفتار یکدیگر را جبران کنند. یعنی زمانی که یکی از والدین بیشتر اوقات سختگیر است و دیگری کمتر سختگیری می کند تا تعادلی ایجاد کند. در نهایت این بازی «والد خوب / والد بد» می تواند کودک را به بازی با احساسات پدر و مادر متمایل کند و سبک فرزندپروری تان را بی ثبات می سازد.
۷- کودک تان را غرق در امکانات می کنید
خریدن همه ی آن چیزهایی که خودتان در کودکی نداشتید، برای فرزند خود می تواند وسوسه کننده باشد. ما حالا می توانیم چیزهای زیادی برای کودکان مان فراهم کنیم: لبس ها و اسباب های تجملی، وسایل الکترونیک، مهمانی های پرزرق و برق و تفریح و سفر. شاید یک کودکی بی عیب و نقص به نظر برسد اما این توهمی بیش نیست. به گفته ی کارشناسان این میل والدین به غرق کردن کودک خود در امکانات می تواند دلایل متعددی داشته باشد:
– آن ها احساس گناه می کنند چون نمی توانند زمان زیادی صرف کودک خود کنند و سعی می کنند با خرید هدیه، آن را جبران کنند.
– از ناراحت کردن کودک خود و «والد بده» شدن با نه گفتن به او می ترسند.
– نمی دانند که چطور جیغ و داد کردن کودک شان را کنترل کنند و سعی می کنند با خرید چیزهای مختلف این مشکل را حل کنند.
اما این کار چه ضرری برای کودک دارد؟ این رفتار می تواند باعث شود که فرزندتان تصور کند بدون چیزهای مادی نمی توان شادی را تجربه کرد و در دوران بزرگسالی ممکن است رفته رفته احساس کند که بدون مدل از وسایل الکترونیک یا شیک ترین ماشین یک چیزی کم دارد. متعلقات مادی می تواند تبدیل به سمبل موقعیت اجتماعی آن ها شود. به علاوه، کودک وقتی وسایل الکترونیک، اسباب بازی و لباس زیادی دارد، معمولاً به درستی از آن ها مراقبت نمی کند و این امر باعث می شود برای داشته های خود ارزش زیادی قائل نباشد.
