اگر این رفتار‌ها را دارید، یعنی در کودکی تایید نشدید

ما می خواهیم در مورد تایید صحبت کنیم. یک چیز اساسی که همه مردم باید با آن بزرگ شوند.

اما اگر به اندازه کافی از آن استفاده نکنیم چه؟

متأسفانه این امر در بزرگسالی مشکلات جدی ایجاد می کند.

در ادامه در مورد رفتاری صحبت خواهیم کرد که آنهایی که والدین آنها را تایید نمی کنند در دوران کودکی از خود نشان می دهند.

1- افراط در جلب رضایت دیگران

کسانی که در دوران کودکی از والدین خود تأیید کافی دریافت نکرده اند، اغلب تمایل زیادی به تلاش برای جلب رضایت دیگران دارند. این رفتار ریشه در این باور نهادینه شده در آنها دارد که برای جلب رضایت و پذیرش دیگران باید انتظارات خود را برآورده کنند.

در تلاش برای به دست آوردن این تایید، این افراد اغلب می توانند نیازها و خواسته های خود را سرکوب کنند.

آنها ممکن است تا آنجا پیش بروند که به قیمت آسیب رساندن به خود از رویارویی یا درگیری اجتناب کنند. این می تواند منجر به شکل گیری یک چرخه غفلت از خود و یک الگوی ناسالم در جستجوی مداوم تأیید خارجی شود.

با این حال، باید به خاطر داشت که افراط در درازمدت یک رفتار پایدار یا سالم نیست. این رفتار می تواند باعث فرسودگی، رنجش و آسیب روانی شود.

2- ابراز احساسات دشوار است

یکی دیگر از رفتارهای رایج در میان افرادی که در دوران کودکی اعتبار کافی دریافت نکرده اند، مشکل در بیان احساساتشان است. این مشکل اغلب ناشی از ترس از طرد شدن یا قضاوت شدن برای احساسات است.

اگر ابراز احساسات در کودکی با بی توجهی، انتقاد یا تنبیه مواجه شود، کودک یاد می گیرد که احساسات خود را سرکوب کند. این مکانیسم مقابله برای مدت طولانی دوام می آورد و بیان احساسات و صحبت کردن را دشوار می کند.

تشخیص و توضیح احساسات برای فرد ممکن است دشوار باشد که منجر به سوء تفاهم و درگیری در روابط آنها می شود.

این افراد ممکن است فاقد خودآگاهی و هوش هیجانی باشند که برای رشد شخصی و تعاملات سالم ضروری است.

3- کمال گرایی

کمال گرایی یکی از ویژگی های کسانی است که در دوران کودکی مورد تایید والدین قرار نگرفته اند. آنها ممکن است احساس گناه کنند که برای دریافت محبت و تایید دیگران باید کامل باشند.

این افراد در هر چیز کوچکی از خود توقعات بسیار بالایی دارند.

اما این رفتار نتیجه ای جز اضطراب ندارد. آنها همیشه از خراب شدن یا شکست می ترسند.

این کمال گرایی اغلب منجر به تعلل و تردید می شود. آنها آنقدر از کامل نبودن می ترسند که کار خود را به تعویق می اندازند یا به طور کلی از انجام آن اجتناب می کنند.

تلاش برای کمال ستودنی است، اما اگر کمال گرایی منجر به انتقاد از خود و فرسودگی شغلی شود، وقت آن رسیده که کمتر به خود سخت گیری کنید.

به یاد داشته باشید که اشتباه کردن بخشی از زندگی است و اشتباهات برای یادگیری است.

4- اعتماد به دیگران سخت است

عدم تایید والدین در دوران کودکی اغلب منجر به مشکل در اعتماد به دیگران در بزرگسالی می شود.

اگر در دوران کودکی احساسات، افکار یا تجربیات شما به طور مداوم تحقیر یا نادیده گرفته می شد، ممکن است ترسی نهادینه شده از آسیب پذیر بودن ایجاد کرده باشد.

چنین افرادی ممکن است برایشان مشکل باشد که افکار و احساسات خود را به دیگران بیان کنند یا به آنها اعتماد کنند. این افراد ممکن است همیشه در برخورد با دیگران محتاط باشند و به سختی وارد روابط با دیگران شوند.

این ترس از آسیب پذیری اغلب ریشه در ترس از طرد شدن یا انتقادی دارد که این افراد در کودکی تجربه کرده اند.

مشکل در اعتماد به دیگران می تواند تأثیر قابل توجهی بر روابط شخصی و حرفه ای داشته باشد. این می تواند باعث انزوا و تنهایی شود و فرد را از برقراری روابط عمیق و معنادار با دیگران باز دارد.

5- عدم تحمل انتقاد

فردی که در کودکی تاییدیه والدین را دریافت نکرده است ممکن است با انتقاد رابطه ناسالم داشته باشد. این افراد ممکن است انتقاد از خود را یک حمله بدانند و واکنش تدافعی نشان دهند، حتی زمانی که انتقاد سازنده و با نیت خوب باشد.

این واکنش اغلب ریشه در تجربه انتقاد یا نادیده گرفته شدن مدام در کودکی دارد. در نتیجه، جدا کردن ارزش خود از نظرات دیگران در مورد آنها برای یک فرد دشوار است. یک فرد همچنین می تواند از خود انتقاد کند و وقتی اشتباه می کند بیش از حد به خودش سخت بگیرد.

6- عدم اعتماد به نفس

کسانی که در کودکی تایید والدین را دریافت نکرده اند، اغلب با کمبود عزت نفس دست و پنجه نرم می کنند. این بدان معنی است که آنها ممکن است احساس کنند که به اندازه کافی خوب نیستند یا اینکه لیاقت دوست داشتن و پذیرش را ندارند.

این احساس بی کفایتی می تواند به طرق مختلف ظاهر شود. یک فرد ممکن است دائماً خود را با دیگران مقایسه کند، دستاوردهای خود را دست کم بگیرد یا به توانایی های خود شک کند.

گاهی اوقات ممکن است فردی در موفقیت خود شکست بخورد زیرا در اعماق وجود خود را لایق موفقیت نمی داند.

7- بیش از حد فکر کردن

افراط اندیشی یک ویژگی رایج در میان کسانی است که در کودکی از والدین خود تأیید کافی دریافت نکرده اند. در تلاش برای پذیرفته شدن، این افراد ممکن است از خود و تصمیماتشان انتقاد کنند.

این تفکر بیش از حد ممکن است ریشه در ترس از اشتباه کردن یا ناامید کردن دیگران داشته باشد. این می تواند منجر به اضطراب و نگرانی بیش از حد شود و قدرت تصمیم گیری را از بین ببرد، زیرا ترس از اشتباه باعث می شود که فرد اصلا از تصمیم گیری اجتناب کند.

بیش از حد فکر کردن نه تنها می تواند باعث استرس فکری و روانی شود، بلکه می تواند مانع رشد و بهره وری شخصی شود.

8- حساسیت بیش از حد

حساس بودن بیش از حد یک ویژگی رایج در میان کسانی است که در کودکی تاییدیه والدین را دریافت نکرده اند. این ویژگی مانند این است که سطح احساسی خود را تا حد ممکن بالا ببرید و در نتیجه واکنش شدیدی به انتقاد یا حتی شکست های جزئی نشان دهید.

این حساسیت شدید اغلب یک مکانیسم دفاعی است که در پاسخ به دوران کودکی ایجاد می شود که در آن افکار و احساسات نادیده گرفته شده یا تایید نشده اند. به همین دلیل، اکنون هر چیز کوچک به یک مشکل بزرگ تبدیل می شود.

حساس بودن بیش از حد باعث ایجاد اضطراب و فشار بی مورد در روابط فرد می شود.