بیماری کرون یکی از انواع بیماری های التهابی روده است. برآوردها نشان می دهد که بیش از 780000 آمریکایی از این بیماری رنج می برند. تاکنون، محققان به نتیجه قطعی در مورد چگونگی شروع بیماری، افرادی که مستعد ابتلا به این بیماری هستند یا بهترین روش برای مدیریت علائم آن نرسیده اند. بیماری کرون بیشتر روده کوچک و روده بزرگ را درگیر می کند، اما می تواند هر بخشی از دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را درگیر کند.
به گزارش سرگرمی روز، شدت علائم این بیماری می تواند از خفیف تا شدید و تهدید کننده زندگی متغیر باشد. علائم بیماری کرون معمولاً به تدریج ایجاد می شود، اما به ندرت ممکن است شاهد شروع ناگهانی و سریع علائم باشیم. علائم اولیه بیماری کرون شامل اسهال، گرفتگی عضلات شکمی، مدفوع خونی، تب، هذیان، بی اشتهایی و کاهش وزن غیرقابل توضیح است. علائم این بیماری را می توان با شرایط و بیماری های دیگر مانند مسمومیت غذایی، معده درد و آلرژی غذایی اشتباه گرفت. در صورت تداوم علائم، باید با پزشک متخصص مشورت کنید.
همچنین «فیستول های دردناک»، «زخم های دستگاه گوارش»، «التهاب مفاصل و پوست»، «اختلال تنفسی یا کاهش توانایی ورزش به دلیل کم خونی» از جمله علائم شدید بیماری کرون هستند. تشخیص زودهنگام و زودهنگام بیماری از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کرده و منجر به شروع زودهنگام روند بهبودی می شود.
“Gastroduodenal” که شامل قسمت هایی از معده و ابتدای روده کوچک است. “ژژونیلیت” که قسمت میانی روده کوچک را درگیر می کند. “ایلئیت” که قسمت های انتهایی روده کوچک را درگیر می کند. ایلئوکولیت که انتهای روده کوچک و روده بزرگ را درگیر می کند و کرون که روده بزرگ را درگیر می کند از انواع بیماری کرون هستند. “علت” این بیماری دقیقاً مشخص نیست، اما شرایط خودایمنی ممکن است روند بیماری را آغاز کند. اگرچه ممکن است اختلال عملکرد سیستم ایمنی در علت بیماری دخیل باشد، اما این بیماری هنوز به طور قطعی به عنوان یک بیماری خودایمنی طبقه بندی نشده است.
برخی از ژن های خاص، داشتن خویشاوندان مبتلا به این بیماری و به ویژه دوقلوها، سیگار کشیدن، مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد بارداری خوراکی، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، زندگی شهری از جمله عوامل خطر ابتلا به بیماری کرون هستند.
بیماری کرون معمولاً بر اساس نتایج تغییرات نمونه‌های بافتی گرفته شده از فرد در طی آندوسکوپی فوقانی یا تحتانی تشخیص داده می‌شود. آزمایش‌های دیگر نیز می‌توانند به تشخیص بیماری همراه با علائم و نشانه‌ها کمک کنند. این آزمایش ها شامل آزمایش خون یا مدفوع، آندوسکوپی و کولونوسکوپی است. همچنین، ام آر آی یا «سی تی اسکن» می تواند به تشخیص بیماری کمک کند.
هیچ درمان قطعی برای بیماری کرون وجود ندارد، اما علائم آن قابل مدیریت است. گزینه های درمانی مختلفی برای رسیدگی به شدت علائم در نظر گرفته شده است. می توانید از ترکیبات ضد اسهال، ضد التهابی، طبیعی و تعدیل کننده های سیستم ایمنی استفاده کنید. اگر درمان‌های کمتر تهاجمی و تغییرات سبک زندگی علائم را بهبود نبخشد، ممکن است جراحی لازم باشد.
به گفته دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت، غذای سالم نمی تواند باعث بیماری شود، اما می تواند باعث بروز مجدد علائم شود. بنابراین، یک برنامه غذایی که برای یک فرد مبتلا موثر است، ممکن است برای افراد دیگر بی اثر باشد. این مهم است که بدانیم کدام ترکیبات غذایی برای کنترل علائم ما مفید است، که می توانیم با ردیابی علائم خود، مصرف غذاهای مختلف و مشورت با پزشک متخصص یا متخصص تغذیه آن را مدیریت کنیم.
تغییرات رژیم غذایی که ممکن است به کاهش شدت علائم کمک کند شامل کاهش فیبر، محدود کردن مصرف چربی، محدود کردن مصرف لبنیات، آب آشامیدنی و مصرف ویتامین و مواد معدنی است. کاهش فیبر؛ برخی از افراد ممکن است با مصرف بیشتر فیبر غذایی، علائم گوارشی را بدتر کنند. در این صورت ممکن است پس از مشورت با پزشک متخصص یا متخصص تغذیه استفاده از رژیم های غذایی کم فیبر ضروری باشد.
محدود کردن مصرف چربی؛ بیماری کرون می تواند در توانایی بدن برای متابولیسم و جذب چربی اختلال ایجاد کند. با این حال، یک مطالعه حیوانی در سال 2017 روی موش ها نشان داد که رژیم غذایی سرشار از چربی گیاهی می تواند تأثیر مثبتی بر میکروبیوتای روده افراد مبتلا به بیماری کرون داشته باشد.
محدود کردن مصرف لبنیات؛ حتی اگر عدم تحمل لاکتوز را نداشته باشید، ممکن است بدن شما در هضم برخی از محصولات لبنی در طول بیماری دچار مشکل شود.
آب آشامیدنی؛ بیماری کرون می تواند توانایی جذب آب از دستگاه گوارش را مختل کند و منجر به کم آبی و کم آبی بدن شود که در صورت اسهال یا خونریزی گوارشی بدتر می شود.
دریافت ویتامین ها و مواد معدنی؛ بیماری کرون می تواند بر توانایی روده ها در جذب مواد مغذی تأثیر بگذارد. ممکن است دریافت مواد مغذی از طریق غذا کافی نباشد، در این صورت می توانید پس از مشورت با پزشک متخصص یا متخصص تغذیه از مکمل های ویتامینی استفاده کنید.
برخی از افراد از طب مکمل و جایگزین برای کمک به مدیریت علائم خود استفاده می کنند. سازمان غذا و دارو استفاده از این درمان ها را تایید نکرده است، اما برخی افراد از آن ها در کنار درمان اصلی خود استفاده می کنند. بدون مشورت با پزشک، درمان اضافی را به درمان اصلی خود اضافه نکنید.
برخی از درمان های اضافی برای این بیماری شامل پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها، روغن ماهی، مکمل ها و طب سوزنی است. پروبیوتیک ها؛ مصرف پروبیوتیک ها می تواند از عدم تعادل میکروبیوتای روده در افراد بیمار جلوگیری کند. پری بیوتیک؛ غذاهای پربیوتیک ترکیبات غذایی بالقوه مفیدی هستند که باکتری های مفید روده را تغذیه کرده و تعداد آنها را افزایش می دهند. روغن ماهی؛ تحقیقات در مورد استفاده از ماهی های چرب غنی از امگا 3 مانند سالمون و ماهی خال مخالی در افراد مبتلا به بیماری کرون ادامه دارد.
مکمل ها؛ برخی از گیاهان، ویتامین ها و مواد معدنی می توانند علائم بیماری را کاهش دهند. تحقیقات در مورد اثربخشی انواع مختلف مکمل ها ادامه دارد. طب سوزنی؛ تحقیقات نشان می دهد که طب سوزنی همراه با موکسا تراپی (نوعی طب سنتی چینی که شامل سوزاندن گیاهان دارویی روی یا نزدیک پوست است) می تواند به بهبود علائم کمک کند.
در صورت استفاده از هر روش درمانی یا مصرف داروهای بدون نسخه حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از مواد می توانند بر اثربخشی داروها یا اثربخشی درمان ها تأثیر بگذارند. در برخی موارد، تداخلات دارویی یا عوارض جانبی می تواند خطرناک و تهدید کننده زندگی باشد.
