تحقیقات جدید نشان می دهد یکی دیگر از پیامدهای مخرب آپنه خواب این است که با صرع در مراحل بعدی زندگی مرتبط است.
به گزارش سلامت نیوز، صرع دیررس به تشنج هایی اطلاق می شود که تنها پس از 60 سالگی شروع می شود.
دکتر ربکا گوتسمن، رئیس بخش سکته مغزی در موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، خاطرنشان کرد که این بیماری ممکن است به بیماری زمینه ای قلبی یا مغزی مرتبط باشد.
وتسمن خاطرنشان کرد: «در مقایسه با سایر گروه‌های سنی، افراد مسن بیشترین موارد جدید صرع را دارند و بیش از نیمی از آنها هیچ علت شناخته‌شده‌ای ندارند.»
ارتباط بین آپنه خواب و سلامت ضعیف مغز مدت هاست مشاهده شده است، اما ارتباط بین آپنه خواب و صرع به طور خاص هنوز به خوبی شناخته نشده است.
محققان داده های بیش از 1300 نفر را که در مطالعه ای در مورد اختلالات تنفسی در خواب و بیماری قلبی ثبت نام کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
ارتباط بین صرع و اختلالات تنفسی آپنه خواب قوی بود: افرادی که اشباع اکسیژن آنها در طول خواب به زیر 80 درصد کاهش یافت، وضعیتی که به عنوان هیپوکسی شبانه شناخته می شود، سه برابر بیشتر از افرادی که صرع دیررس را تجربه نکردند، در معرض ابتلا به صرع بودند.
این مطالعه نشان داد که احتمال ابتلا به صرع دیررس در افراد مبتلا به هر نوع آپنه خواب در اواخر زندگی در مقایسه با افرادی که چنین سابقه ای نداشتند، دو برابر بیشتر بود.
به گفته محققان، این مطالعه نشان می دهد که صرع دیررس ممکن است با سایر بیماری های مغزی مانند سکته مغزی و زوال عقل مرتبط باشد که به نظر می رسد در بین افراد مبتلا به آپنه خواب شایع تر است.
آیا کنترل آپنه خواب (به عنوان مثال استفاده از دستگاه CPAP) می تواند به جلوگیری از صرع دیررس کمک کند؟
دکتر کریستوفر کاروسلا، نویسنده ارشد این مطالعه و استادیار عصب‌شناسی در دانشگاه جان هاپکینز در مریلند، می‌گوید: «پیدا کردن یک علت برگشت‌پذیر برای هر نوع صرع یک هدف بلندپروازانه برای محققان یا پزشکان صرع است. امیدواریم این مطالعه اولین قدم کوچک در این راستا باشد و همچنین مشوقی برای ارزیابی و درمان اختلالات خواب در بیماران مبتلا به صرع باشد.»
