زمانی بود که شستن موها و خیس شدن آنها می توانست بهانه قابل قبولی برای اجتناب از بیرون رفتن باشد. البته شستن موها زمان زیادی نمی برد، اما خشک کردن آن یک مشکل اساسی محسوب می شد.
تاریخچه مختصری از سشوار
به گزارش سرگرمی روز، فرانسوی ها اولین کسانی هستند که راه حلی برای این مشکل ارائه کردند. در سال 1888، آرایشگر الکساندر گادفری، خشک کردن موها را با پوشاندن سر خیس با هودی که توسط لوله ای به خروجی هوای گرم فر متصل می شود، پیشنهاد کرد.
این یک گزینه قابل حمل نبود، اما به خشک شدن مو کمک می کرد، اگرچه نیاز به دریچه ای داشت تا بخار خارج شود، در غیر این صورت سر کاربر به آرامی پخته می شد. این دستگاه ها به قدرت قابل توجهی نیاز داشتند و آنطور که باید کارآمد نبودند.
اما این یک گام بزرگ نسبت به سشوارهای قبلی بود. اختراع آقای گادفری موجی از تغییرات را در سراسر جهان ایجاد کرد و در دهه 1920 سشوارهای برقی و دستی با عنصر گرمایش و فن معرفی شدند.
این سشوارهای اولیه از فلز و محصولات سنگین ساخته می شدند. علاوه بر این، اتصالات برقی آنها ایمنی لازم را نداشت و استفاده از آنها در حمام باعث مرگ تعدادی شد.
اما قابلیت خشک کردن مو در خانه الهام بخش معرفی مدل‌های جدید و ساده‌تر سشوار بود.
در دهه 1950، سشوارها به لطف استفاده از قطعات پلاستیکی سبک تر و آسان تر شدند. با تمرکز بر کارایی، وزن کمتری دارند و سریعتر موها را خشک می کنند.
در اواخر دهه 1960، سشوارهای کوچکتر و ارزان‌تری ظاهر شدند که حتی می‌توان آن را در کیف دستی حمل کرد. آنها مجهز به موتورهای الکتریکی بهتر با قدرت و کارایی بیشتر بودند. موتور در داخل بدنه سشوار قرار داشت که استفاده از آن را راحت تر و قابل حمل تر می کرد.
در دوران مدرن طراحی سشوارها ایمن تر شده و از موتورهای قوی تری در آنها استفاده می شود. آنها موها را به طور قابل توجهی سریعتر از مدل های قبلی با افزایش ایمنی و سهولت استفاده خشک می کنند.
امروزه سشوارها کار سریع و کارآمدی را در اندازه های فشرده ارائه می دهند و کمتر کشنده هستند.
