اخیرا گونه دیگری از کرکس معروف به هما (کرکس ریشدار) در آسمان قزوین دیده شده است.
به گزارش سرگرمی روز، کرکس ها نقش حیاتی در اکوسیستم ها دارند. با خوردن اجساد از شیوع بیماری جلوگیری می کنند و به پاکسازی محیط کمک می کنند. به همین دلیل، حفاظت از این پرندگان برای حفظ تعادل اکولوژیکی بسیار مهم است.
11 گونه از 16 گونه کرکس موجود در سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا در معرض انقراض قرار دارند که از این تعداد 8 گونه در معرض خطر بحرانی و سه گونه در معرض خطر انقراض قرار می گیرند. دال معمولی، دال سیاه، کرکس کوچک و هما 4 گونه کرکس رایج در ایران هستند. دال پشت سفید و دال هیمالیا از کرکس های کمیاب در ایران هستند.
درمان و رهاسازی کرکس مصری در نبندان
اسدالله خاتمی مدیرکل حفاظت محیط زیست استان خراسان جنوبی: همکاران افتخاری محیط زیست یک پرنده آسیب دیده را به اداره حفاظت محیط زیست نبندان تحویل دادند. به گفته کارشناسان اداره حفاظت محیط زیست، پرنده مورد نظر کرکس مصری است که اولین بار در شهر نبندان مشاهده شد. کرکس مصری گونه ای در حال انقراض از خانواده کرکس است که زیستگاه آن از جنوب غربی اروپا و شمال آفریقا تا هند است و در ایران نیز یافت می شود.
کرکس ها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند: کرکس های دنیای قدیم و کرکس های دنیای جدید. این دو گروه متعلق به دو خانواده متفاوت هستند. اصطلاحات «دنیای قدیم» و «دنیای جدید» به تفاوت‌های جغرافیایی و تاریخی و از همه مهم‌تر تفاوت‌های تکاملی و بیولوژیکی بین قاره‌های مختلف اشاره دارد.
دنیای قدیم: آفریقا، اروپا و آسیا
به مناطقی اطلاق می شود که قبل از کشف قاره های آمریکا توسط اروپایی ها (قرن پانزدهم میلادی) شناخته شده بودند. کرکس های دنیای قدیم مانند کرکس مصری، لاشخور و هوما متعلق به این مناطق هستند. کرکس های دنیای قدیم متعلق به خانواده Accipitridae هستند که شامل عقاب، شاهین و شاهین نیز می شود. آنها از بینایی بسیار قوی خود برای تشخیص اجساد استفاده می کنند. کرکس‌های دنیای قدیم معمولاً سر و گردن بدون پر دارند که به آنها کمک می‌کند با رعایت بهداشت بیشتر از لاشه تغذیه کنند. دال معمولی، دال سیاه، کرکس کوچک و هما 4 گونه کرکس رایج در ایران هستند. دال پشت سفید و دال هیمالیا از کرکس های کمیاب در ایران هستند. 11 گونه از 16 گونه کرکس موجود در سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا در معرض انقراض قرار دارند که از این تعداد 8 گونه در معرض خطر بحرانی و سه گونه در معرض خطر انقراض قرار می گیرند.
گونه رایج کرکس جهان قدیم در ایران:
کرکس مصری (کرکس کوچک)
زیستگاه: شمال آفریقا، خاورمیانه و جنوب اروپا
کرکس مصری
صفحه سیاه (متفاوت از کرکس سیاه)
زیستگاه: اروپا و آسیا
بشقاب سیاه
دال معمولی (کرکس).
زیستگاه در خاورمیانه، شمال آفریقا و اروپا
دال معمولی (کرکس).
کرکس ریشو (هوما)
زیستگاه: کوه های اروپا، آسیا و آفریقا
کرکس ریشو (هوما)
دنیای جدید: آمریکای شمالی و جنوبی و برخی مناطق مجاور مانند کارائیب
به مناطقی اطلاق می شود که پس از کشف آمریکا توسط کریستف کلمب در سال 1492 میلادی توسط اروپاییان شناخته و مستعمره آنها شد. کرکس های دنیای جدید مانند کرکس گریفون، کرکس نوک سیاه و کرکس گریفون. کرکس های دنیای جدید متعلق به خانواده Cathartidae هستند که منحصراً شامل کرکس های دنیای جدید می شود. آنها حس بویایی قوی دارند که به آنها کمک می کند اجساد را پیدا کنند. کرکس های دنیای جدید ممکن است سوراخ های بینی بیضی شکل و باز داشته باشند و برخی سر و گردن پردار داشته باشند.
گونه های شناخته شده:
چهره کرکس کالیفرنیا
کرکس سلطنتی
صورت کرکس آند
کرکس سیاه
کرکس بوقلمون
اهمیت اکولوژیکی کرکس ها:
کرکس ها نقش حیاتی در اکوسیستم ها دارند. با خوردن اجساد از شیوع بیماری جلوگیری می کنند و به پاکسازی محیط کمک می کنند. به همین دلیل، حفاظت از این پرندگان برای حفظ تعادل اکولوژیکی بسیار مهم است.
کرکس جهان قدیم در ایران
گونه ای که اخیراً در ایران مشاهده شده کرکس مصری یکی از کرکس های قدیمی جهان است و زیستگاه آن معمولاً مناطق کوهستانی، بیابانی و نیمه بیابانی شمال آفریقا، خاورمیانه و جنوب اروپا است.
طول بدن آن 55 تا 70 سانتی متر و طول بال های آن حدود 1.5 تا 1.7 متر است. صورت کرکس مصری بدون پر و زرد رنگ است. این ویژگی به آنها کمک می‌کند تا از عفونت‌های باکتریایی که می‌تواند از طریق باقی‌مانده غذا رخ دهد، جلوگیری کنند. زنده. کرکس مصری در درجه اول یک لاشخور است و از بقایای حیوانات مرده تغذیه می کند. این پرندگان علاوه بر مردار، از تخم پرندگان دیگر، حشرات و حتی فضولات انسان تغذیه می کنند. کرکس مصری به دلیل از بین رفتن زیستگاه، مسمومیت و شکار در وضعیت حفاظت شده قرار دارد. اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) این گونه را در رده «آسیب پذیر» قرار داده است.
