علاوه بر اسب‌سواری سنتی و قابل اعتماد – که توسط سربازان گروه پنجم نیروهای ویژه در روزهای اولیه تهاجم به افغانستان معروف شد – سرعت در زمین‌های باز با موتورسیکلت‌های آفرود راه دیگری است که ارتش ایالات متحده به آنها کمک می‌کند تا به ماموریت‌های شما برسند.
در حالی که موتورسیکلت‌های نظامی اساساً برای نیروهای عملیات ویژه در نظر گرفته شده‌اند، نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده زمانی بیش از 400 موتورسیکلت کاوازاکی KLR 650 اصلاح‌شده (با نام M1030-M1) را برای مأموریت‌های نظارت، ارتباطات و شناسایی نگهداری می‌کرد.
چه چیزی این دوچرخه ها را تا این حد “ویژه” می کند؟ به غیر از قاب دوچرخه و گیربکس کاوازاکی، کل خودرو از جمله موتور جدا شده و بازسازی شده است. به جای موتور استاندارد بنزینی 652 سی سی، M1030-M1 به موتور دیزلی 584 سی سی فناوری های متنوع Hayes (HDT) مجهز شده است (تعدادی از آنها به 611 سی سی ارتقا یافته اند).
اگرچه این موتور چندان قدرتمند نیست، اما با خروجی حدود 30 اسب بخار، گشتاور بالای موتور دیزلی در دورهای پایین (حدود 33 فوت پوند در 4200 دور در دقیقه) باعث می شود M1030-M1 بسیار بیشتر از آن توانایی عبور خشن را داشته باشد. سلف نیز شیب دار است. علاوه بر این، این موتور می تواند موتور سیکلت کاوازاکی را تا سرعت 126 کیلومتر در ساعت به حرکت درآورد که باعث می شود اسب بخار کم موتور مشکل جدی نداشته باشد.
بخش جالب اینجاست: اگرچه M1030-M1 به موتور دیزل مجهز است، اما اغلب با سوخت دیزل استاندارد کار نمی کند. در عوض، موتورسیکلت با سوخت جت JP-8 مبتنی بر نفت سفید کار می کند. اگرچه عجیب به نظر می رسد، اما پنتاگون دلایل خوبی برای سرمایه گذاری در این برنامه مهندسی مجدد داشت.
ناتو یک استاندارد سوخت واحد دارد
از زمان تأسیس ناتو در سال 1949، بسیاری از تصمیمات طراحی در ارتش ایالات متحده (و همچنین در سایر کشورهای عضو) تحت تأثیر توافقنامه استانداردسازی ناتو (STANAG) قرار گرفته است. STANAG چارچوبی را برای همه کشورهای ناتو برای طراحی و خرید تجهیزات فراهم می کند تا اطمینان حاصل شود که در صورت لزوم، آنها می توانند یک سیستم لجستیک واحد را راه اندازی کنند و از تجهیزات یکدیگر بدون درگیری یا نیاز به آموزش اضافی استفاده کنند. دامنه استاندارد STANAG بسیار گسترده است و همه چیز را از کالیبر مهمات مورد استفاده گرفته تا طراحی دوشاخه ها و سوکت ها برای وسایل نقلیه با استارت سریع را پوشش می دهد.
STANAG که ارتباط نزدیکی با موتورسیکلت M1030-M1 دارد، نوع سوخت مورد استفاده توسط تمامی نظامیان ناتو را نیز پوشش می دهد. STANAG 3149 سیاست واحد سوخت (SFP) را ایجاد کرد که F-34 (نام رمز ناتو برای سوخت جت JP-8) را به عنوان سوخت جهانی برای همه “هواپیماها، وسایل نقلیه و تجهیزات نظامی مستقر در زمین” در ناتو تعیین کرد. به همین دلیل است که تمام تجهیزات سوخت سوز در ارتش ایالات متحده امروز برای کار با سوخت جت طراحی شده است. از هاموی افسانه ای گرفته تا تانک M1 Abrams. هر وسیله نقلیه ای که به ارتش ایالات متحده فروخته می شود باید موتوری داشته باشد که بتواند با سوخت جت کار کند، به همین دلیل است که طراحی غیرمعمول موتور M1030-M1 متولد شد.
M1030-M1 فقط در ظاهر کاوازاکی بود
در حالی که علاقه مندان به موتورسیکلت فوراً شکل کاوازاکی KLR 650 را تحت پوشش نظامی آن تشخیص می دهند، این تقریباً تمام اشتراکات M1030-M1 با این برند است. علاوه بر موتور جدید با تمام اجزای داخلی مانند پیستون، سیلندر و اکسل برای عملکرد بهتر با نسبت تراکم بالاتر 20:1 تغییر یافته است، دوچرخه به طور قابل توجهی برای پاسخگویی به نیازهای نظامی دوباره مهندسی شده است.
فرمان مجهز به محافظ دست و کنترل است. یک جعبه ابزار سنگین در پشت موتورسیکلت نصب شده است که به اپراتور اجازه می دهد تا حدود 20 کیلوگرم سلاح و لوازم را حمل کند. در صورت لزوم می توان دو صفحه سخت نیز در دو طرف موتور سیکلت نصب کرد تا ظرفیت بار را افزایش دهد. و درست مانند هر وسیله نقلیه تاکتیکی دیگری، چراغ های جلو و عقب موتورسیکلت دارای حالت خاموش برای بهبود مخفی کاری در ماموریت هایی هستند که نیاز به حداکثر احتیاط دارند. چراغ رانندگی IR را می توان با عینک دید در شب نیز استفاده کرد.
HDT حدود 440 موتور از این موتورها را تا اواخر دهه 2000 برای تفنگداران دریایی تولید کرد، زمانی که دوچرخه‌ها به تدریج کنار گذاشته شدند. گزارش ها حاکی از آن است که بسیاری از کشورهای ناتو نیز هواپیمای M1030-M1 را سفارش داده اند، هرچند جزئیات مربوط به کدام کشورها و تعداد آنها هنوز مشخص نیست. امروزه این موتورسیکلت ها دیگر در خدمت سربازی نیستند و اخیراً کل ناوگان آنها در بازار غیرنظامی به حراج گذاشته شده است. اگر خوش شانس باشید، شاید بتوانید امروز یک نمونه کار پیدا کنید.
