مراقب سه دلیل تخریب اقیانوس باشید: گرمای شدید، اسیدی شدن و اکسیژن زدایی. تحقیقات جدید نشان می دهد که چگونه این “تهدید سه گانه” در چند دهه گذشته تشدید شده است و اقیانوس های ما را بیش از پیش به مرز انقراض نزدیک کرده است.
به گفته دیجیاتو، یافته‌های جدید شباهت‌های وحشتناکی را با نشانه‌هایی که قبل از انقراض‌های دسته‌جمعی در گذشته رخ داده‌اند، نشان می‌دهد. فسیل ها نیز همین الگو را در پایان دوره پرمین نشان می دهند.
البته اکنون در شرایط مشابهی نیستیم، اما تغییرات محیطی فعلی بدیهی است که وضعیت مشابهی را ایجاد خواهد کرد.
گرمای شدید، اسیدی شدن و اکسیژن زدایی به خودی خود نیروهای مهیبی هستند. اما اگر دو یا چند مورد از آنها را با هم ترکیب کنید، می توانند فاجعه آمیز باشند. آنها رویدادهای ترکیبی شدیدی را ایجاد می کنند که به CCX معروف هستند که مناطق آسیب دیده اقیانوس را عملاً غیرقابل سکونت می کند.
این تحقیق که بر روی مناطق مرتفع اقیانوس متمرکز بود، نشان داد که رویدادهای ترکیبی در حال افزایش هستند و اکنون تا 20 درصد از حجم اقیانوس های جهان را تهدید می کنند.
آبهای شمال اقیانوس آرام و مناطق استوایی بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. زیرا آنها تنها مناطقی هستند که تا به حال با CCX سه گانه مواجه شده اند.
این اتفاقات روز به روز شدت بیشتری پیدا می کند. به گفته گاردین، عوامل کنونی شش برابر شدیدتر از دهه 1960 است و هر جا که رخ دهد، می تواند فضای قابل سکونت را تا 75 درصد کاهش دهد.
اقیانوس ها بزرگترین مخازن کربن در جهان هستند که گازهای گلخانه ای را جذب کرده و آنها را از جو دور نگه می دارند. این بار عظیم، که توسط تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان تشدید شده، در حال افزایش است.
همانطور که اقیانوس ها کربن بیشتری جذب می کنند، آب دریا اسیدی تر می شود و به زندگی دریایی آسیب می رساند. همچنین بر تجمع مولکول های اکسیژن تأثیر می گذارد و بر جمعیت آبزیان فشار می آورد.
سال گذشته، اقیانوس‌ها نیز افزایش گرمایشی را تجربه کردند که حتی از بدبینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها پیشی گرفت و دانشمندان را گیج کرد. بنابراین هیچ کس نمی داند که این بلایای ترکیبی چقدر می تواند شدید باشد.
نتایج مطالعه حاضر در مجله AGU Advances منتشر شده است.
