رابطه عجیب بین بزرگی شبکه قدامی مغز با افسردگی

دانشمندان کشف کرده اند که در افراد مبتلا به افسردگی، یک شبکه مغزی خاص بسیار بزرگتر از حد طبیعی است و این عامل آنها را به درک جدیدی از چگونگی و چرایی ابتلا برخی افراد به این بیماری سوق داده است.

به گزارش سرگرمی روز، سطح مغز به عنوان یک جعبه تقسیم عمل می کند که در آن نواحی مختلف برای انجام وظایف خاص به هم متصل می شوند. با این حال، فضای محدودی برای اشتراک گذاری این شبکه ها وجود دارد.

اکنون محققان دریافته‌اند که در افراد مبتلا به افسردگی، بخش بزرگ‌تری از مغز نسبت به افراد بدون افسردگی درگیر شبکه مدیریت پاداش و تهدید است.

دکتر چارلز لینچ از کالج پزشکی ویل در دانشگاه کرنل نیویورک، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «این پدیده فضای بیشتری را در مغز از آنچه در افراد سالم می بینیم اشغال می کند». او همچنین خاطرنشان کرد که بزرگ بودن شبکه‌های مغزی دیگر را کوچک‌تر می‌کند، مخصوصاً در همان مجاورت.

اکنون محققان می گویند در افراد مبتلا به افسردگی، قسمت بزرگ تری از مغز درگیر این شبکه است.

روشی جدید برای اندازه گیری شبکه های مغزی

لینچ و همکارانش در مجله علمی Nature نوشتند که در تحقیقات خود از تصویربرداری عملکردی دقیق استفاده کردند. یک رویکرد جدید برای تصویربرداری مغز که از تعداد زیادی اسکن EM استفاده می کند. R. I او fMRI عملکردی را از هر فرد تجزیه و تحلیل کرد.

این گروه تحقیقاتی از روش تصویربرداری عملکردی بر روی 141 فرد افسرده و 37 فرد غیرافسرده استفاده کردند و با این کار توانستند اندازه شبکه های مغزی هر یک از شرکت کنندگان را به دقت اندازه گیری کنند. سپس میانگین اندازه هر گروه را محاسبه کنید.

آنها دریافتند که بخشی از مغز به نام شکنج جلویی در افراد افسرده در مقایسه با افراد سالم به طور متوسط ​​73 درصد بزرگتر است.

این یافته ها با تجزیه و تحلیل دیگری از اسکن های مغزی که قبلاً به صورت جداگانه از 932 فرد سالم و 299 فرد افسرده جمع آوری شده بود تأیید شد.

این تیم خاطرنشان کرد که اندازه این شبکه مغزی در افراد مبتلا به افسردگی در طول زمان ثابت است و تحت تأثیر تغییرات خلق و خو یا درمان با تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال قرار نمی گیرد.

با این حال، زمانی که شرکت‌کنندگان علائم خاصی از افسردگی را نشان دادند، سیگنال‌های مغزی بین بخش‌های مختلف شبکه کمتر هماهنگ بود و این تغییرات با شدت علائم نیز مرتبط بود.

این تیم افزود که تجزیه و تحلیل اسکن مغز 57 کودکی که در دوران بلوغ دچار افسردگی شدند، نشان داد که این شبکه مغزی سال ها قبل از ظهور علائم آنها گسترش یافته است.

اگرچه به بزرگسالان مبتلا به افسردگی دیررس نیز سرایت کرده است. علاوه بر این، این شبکه مغزی در بزرگسالانی که بعداً در زندگی دچار افسردگی شدند نیز بزرگتر بود.

بر اساس این یافته ها، محققان بر این باورند که داشتن یک شبکه مغزی بزرگ ممکن است خود یک عامل خطر برای افسردگی باشد نه پیامد بیماری.

با این حال، محققان گفتند که مشخص نیست چه مقدار از این شبکه بزرگ نتیجه ژنتیک یا سبک زندگی است. علاوه بر این، مشخص نیست که عارضه افسردگی به دلیل اندازه این شبکه مغزی است یا از ساختار کوچک سایر شبکه های مغزی ناشی می شود.

تیم تحقیقاتی همچنین خاطرنشان کرد که یافته های آنها می تواند به شناسایی افراد در معرض خطر افسردگی و ایجاد درمان های شخصی کمک کند.

با این حال، پروفسور کانر لیستون، نویسنده دیگر این مقاله، معتقد است که نتایج تحقیقات آنها برای افراد مبتلا به افسردگی مفیدتر است. او گفت: “داشتن این اطلاعات مبنی بر اینکه چیزی قابل شناسایی در مغز وجود دارد که با افسردگی آنها مرتبط است و ممکن است آنها را در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار دهد، فکر می کنم این به خودی خود برای برخی افراد واقعاً اطمینان بخش است.”

آمیگدال تمرکز این مطالعه نبود

دکتر Miriam Kleinflug از دانشگاه آکسفورد، که در این کار دخالتی نداشت، گفت: “جای تعجب است که این مطالعه به آمیگدال که برای دهه ها کانون تحقیقات پزشکی در مورد افسردگی بوده است، توجه نکرده است.”

با این حال، او خاطرنشان کرد، تحقیقات جدید به خودی خود پژوهشی قدرتمند، مهم و هیجان انگیز است و این سوال را مطرح می کند که آیا مداخله زودهنگام می تواند به طور بالقوه از گسترش شبکه سینگولیت قدامی مغز جلوگیری کند یا خیر.

دکتر کلینفلوگ گفت که برای تعیین اینکه آیا اندازه این شبکه مغز واقعاً می تواند برای پیش بینی خطر ابتلا به افسردگی استفاده شود یا خیر، نیاز به کار بیشتری دارد و اضافه کرد که بعید است که این تنها نشانگر مفید برای پیش بینی این بیماری باشد.

او گفت: «اما این یک گام مفید در جهت ارائه مداخلاتی به بیماران است که می‌تواند در مقیاس سریع‌تر ارائه شود و بتواند نیازهای فردی آنها را هدف قرار دهد.»