ستاره‌ای با سرعتی سرسام‌آور در فضا؛ آیا خطری برای زمین دارد؟

دانشمندان به تازگی یک ستاره کوتوله قهوه ای را کشف کرده اند که با سرعتی در حدود دو میلیون کیلومتر در ساعت در فضا پرتاب می شود. دانشمندان در تلاشند تا دریابند چه چیزی باعث شده ستاره مدار خود را ترک کند و به چنین سرعت بالایی برسد؟ آیا این ستاره تهدیدی برای حیات روی زمین است؟

به گزارش دیجیاتو، ستاره ای که اخیرا مورد توجه دانشمندان قرار گرفته، «CWISE J1249+3621» نام دارد. جرم این جرم تقریباً 8 درصد جرم خورشید یا 80 برابر جرم مشتری است و به همین دلیل در گروه ستارگانی به نام «کوتوله قهوه ای» قرار می گیرد. ستارگان کوتوله قهوه ای جرمی از حدود چهار برابر تا حدود هشتاد برابر مشتری دارند. کوتوله های قهوه ای ستارگانی هستند که جرم آنها برای شروع فعالیت های همجوشی هسته ای کافی است. به این گروه از ستارگان «ستاره شکست خورده» نیز می گویند.

اکنون دانشمندان دریافته اند که این ستاره شکست خورده با سرعتی در حدود دو میلیون کیلومتر در ساعت در فضا سرگردان بوده است. این سرعت تقریبا 1500 برابر سرعت صوت است! اگرچه دانشمندان هنوز نمی دانند این کوتوله قهوه ای چگونه از مدار خود خارج شده و به چنین سرعتی رسیده است، اما معتقدند جای نگرانی نیست و این ستاره با زمین برخورد نخواهد کرد. طبق محاسبات، این جرم 400 سال نوری از زمین فاصله دارد و مسیر آن به سمت مرکز کهکشان راه شیری است نه به سمت زمین. با این حال، سرعت ستاره آنقدر زیاد است که حتی ممکن است از میدان گرانشی کهکشان راه شیری فرار کند و به طور کلی از کهکشان ما فرار کند.

ستاره CWISE J1249+3621 به طور تصادفی در مطالعات گروهی از ستاره شناسانی که بر روی پروژه سیاره 9 با استفاده از داده های کاوشگر WISE ناسا کار می کردند، کشف شد. در این پروژه، اخترشناسان سعی کردند با استفاده از داده های WISE، اجرام کوچک و متحرک نسبتا نزدیک به خورشید را بیابند. در همین حال کوتوله قهوه ای CWISE J1249+3621 کشف شد و توجه ستاره شناسان را به خود جلب کرد. ستاره شناسان سپس با تلسکوپ دوقلوی Keck I در هاوایی این ستاره را مطالعه کردند. آنها دریافتند که این ستاره همچنین دارای ترکیب شیمیایی غیرعادی است.

این کشف مسیر جدیدی را برای مطالعه کوتوله‌های قهوه‌ای در دوردست‌های کهکشان باز می‌کند. کوتوله های قهوه ای فراری بسیار نادر هستند. شناسایی این ستارگان به دلیل سرد و تاریک بودن آنها دشوار است. این ستارگان تقریبا ده هزار بار کم نورتر از خورشید هستند و همین مشکل این کشف را بسیار مهم می کند.

دانشمندان چندین نظریه برای توضیح سرعت بالای جسم ارائه کرده اند. این احتمال وجود دارد که ستاره تحت تأثیر گرانش سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری، “*Sagittarius A” در حال شتاب گرفتن و رانده شدن باشد. این محتمل ترین فرضیه برای توضیح سرعت بالای ستارگان این دسته است. با این حال، از آنجایی که ستاره به جای به سمت بیرون به سمت مرکز کهکشان راه شیری در حال حرکت است، دانشمندان بر این باورند که CWISE J1249+3621 ممکن است یک بار قبلا پرتاب شده باشد و اکنون به کهکشان باز می گردد.

همچنین ممکن است ستاره از یک “خون آشام فضایی” فرار کند. در این حالت، فرض بر این است که CWISE J1249+3621 در یک سیستم دوتایی با یک ستاره کوتوله سفید دیگر به دام افتاده بود و زمانی که ستاره کوتوله سفید در یک انفجار ابرنواختری منفجر شد، انرژی آزاد شده باعث شد CWISE J1249+ شتاب بگیرد و آن را در فضا رها کند.

در فرضیه سوم، دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که ستاره از طریق برهمکنش‌های دینامیکی با سیاه‌چاله‌های مرکز خوشه از یک خوشه کروی به بیرون پرتاب شده است. شبیه سازی ها نشان می دهد که احتمالا این اتفاق چندین بار در کهکشان راه شیری رخ داده است. بنابراین می توان CWISE J1249+3621 را یکی از بازماندگان این رویداد دانست. دانشمندان هنوز در تلاش برای درک منشاء ستاره و منشا سرعت بالای آن هستند.