امروزه همه هواپیماهای تجاری فقط دو موتور دارند (B-747 و ایرباس A380 در حال تولید نیستند)، پس چرا B-52 Stratofortress نه چهار، نه شش، بلکه هشت دارد؟ اگرچه نمونه های زیادی از هواپیماهای شش موتوره (از جمله هواپیماهای مربوط به جنگ جهانی دوم) وجود دارد، اما نمونه های کمی از هواپیماهای نظامی با هشت موتور جت وجود دارد.
با ارتقای آتی B-52H به نسخه B-52J، این بمب افکن همچنان ستون فقرات ناوگان بمب افکن استراتژیک ایالات متحده خواهد بود و تنها جت هشت موتوره نیروی هوایی ایالات متحده برای سال های طولانی باقی خواهد ماند. باقی خواهد ماند
چرا بمب افکن B-52 دارای هشت موتور است؟
یکی از دلایلی که B-52 موتورهای زیادی دارد، طراحی بسیار قدیمی آن است. B-52 در اواخر دهه 1940 طراحی شد و اولین بار در سال 1952 به پرواز درآمد. برای ساختن این هواپیما به بمب افکن استراتژیک بین قاره ای در ارتفاع بالا مورد نیاز نیروی هوایی آمریکا به هشت موتور جت نیاز است.
به عبارت دیگر، اگر امروز بمب افکنی مانند B-52 از ابتدا ساخته می شد، احتمالاً فقط با چهار موتور طراحی می شد – درست مانند بسیاری از هواپیماهای نظامی بزرگ دیگر (مانند C-17 Globemaster، B-1 Lancer، و … C-5 Galaxy). اینکه B-52 بسیار قدیمی است و در عین حال هواپیمایی است که نیروی هوایی می خواهد تا سال 2050 یا حتی پس از آن در خدمت نگه دارد، کمی طولانی است.
تعداد بسیار کمی از هواپیماهای جت با هشت موتور طراحی شده اند – چه رسد به اینکه ساخته شوند. چندین طرح برای هواپیماهایی با موتورهای جت هشتگانه پیشنهاد شد، اما هرگز ساخته نشدند و فراتر از مرحله نمونه اولیه پیشرفت نکردند. این هواپیماها عبارتند از Antonov An-325 (تکامل پیشنهادی An-225 Mriya)، Avro 730 (یک بمب افکن استراتژیک و هواپیمای شناسایی آمریکایی در دهه 1950)، Northrop YB-49 (یک بمب افکن سنگین آمریکایی دهه 1940 که نمونه اولیه آن ساخته شد. تنها و Convair YB-60 (یک بمب افکن استراتژیک دهه 1950 که فقط به مرحله نمونه اولیه رسید).
قابل ذکر است، بمب افکن استراتژیک XB-70 Valkyrie که در دهه 1950 طراحی شد اما لغو شد، با شش موتور ساخته شد که قادر به پرواز با سرعت بالاتر از 3 ماخ بود.
چرا B-52 باید هشت موتور خود را حفظ کند؟
در طول سال ها پیشنهادهایی برای تغییر موتور بمب افکن Stratofortress و کاهش آن به چهار موتور ارائه شده است. اما این تغییر هرگز اتفاق نیفتاد، تا حدی به این دلیل که باعث ایجاد مشکلاتی شد، زیرا باله‌های دم کوتاه‌تر و سکان کوچک‌تر مدل‌های G و H ممکن است در صورت از کار افتادن یا خاموش شدن موتور، نتوانند در برابر رانش نامتقارن حرکت کنند
مجله نیروی هوایی و فضایی بیان کرد: «همانطور که امروز هم صادق است، این هشت موتور دارای چهار نازل بودند. در حالی که نیروی هوایی ایالات متحده زمانی چهار موتور با فن بزرگ تجاری را در نظر می گرفت، آنها با طراحی هشت موتوره برای جلوگیری از طراحی مجدد قابل توجه بال، کابین خلبان و سایر اجزا و کاهش خطر و تأخیر در نظر گرفتند.»
بنابراین، B-52 طراحی هشت موتوره خود را تا پایان عمر خود حفظ خواهد کرد (زیرا راحت تر به طراحی فعلی خود پایبند است). کاهش تعداد موتورها به چهار موتور نیاز به کار و تلاش زیادی دارد که ارزشش را ندارد.
موتورهای جدید رولزرویس F130
موتورهای B-52 در طول سال ها ارتقا یافته اند. مدل فعلی B-52H دارای موتورهای توربوفن TR-33 است که بسیار قدرتمندتر و مصرف سوخت بیشتری نسبت به موتورهای اصلی که هواپیما را به پرواز در می آوردند. اما این پایان کار نیست. B-52H ها به عنوان بخشی از برنامه تعویض موتور تجاری بمب افکن به نسخه B-52J (انتظار می رود در سال 2033 وارد خدمت شوند) ارتقا می یابند. این برنامه همچنین عمر مفید B-52 را تا سال 2050 افزایش می دهد.
هشت موتور قدیمی TR-33 با هشت موتور رولزرویس F130 (نسخه نظامی رولز رویس تجاری BR-725) جایگزین خواهند شد. رولز رویس برای تولید موتورهای بمب افکن استراتژیک قدرتمند در سال 2021 رقبای اصلی خود را شکست داد. انتظار می رود رولز رویس حدود 650 فروند F130 برای تامین انرژی 76 بمب افکن B-52 تولید کند که جایگزین موتورهای یک به یک خواهد شد. پرت اند ویتنی TR33 (هشت موتور در هر هواپیما).
اگرچه این موتورهای جدید یک جهش نسلی نسبت به موتورهای قدیمی هستند، اما نیروی رانش بیشتری ارائه نمی دهند. افزایش قدرت پیشرانه نیازمند بازسازی بدنه هواپیما برای تحمل فشار بیشتر بود. نیروی هوایی با حفظ تعداد موتورها و پروانه های مشابه با نیروی رانش یکسان، می تواند نیاز به تعمیرات اساسی هواپیما را در حین ارتقاء موتورها کاهش دهد.
