غذای انسان در مریخ؛ ماهی و هیدروپونیک!

مردم نمی توانند مجذوب فضا نشوند. به نظر می رسد این علاقه احتمال انتقال انسان به سیارات دیگر مانند مریخ و ماه را افزایش می دهد. ناسا امیدوار است طی چند دهه آینده مهاجرت به این سیارات را ممکن کند. اما این ماموریت ها تنها در صورتی امکان پذیر است که فضانوردان بتوانند غذای خود را تولید کنند.

به گفته دیجیاتو، برای استعمار مریخ، شهرک نشینان باید غذای خود را در سیستم هایی که تا حد امکان پایدار هستند، با ورودی کم یا بدون ورودی از زمین پرورش دهند. زیرا مریخ 54.6 میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارد و رسیدن به آن با کمک فناوری روز حدود هفت ماه زمان می برد.

مریخی ها باید محصولات تازه را پرورش دهند تا سالم و قوی باشند. کاوشگران مریخ را کاوش کردند. زیرا برنامه هایی برای فرستادن مردم به این سیاره وجود دارد. در حالی که اتمسفر سیاره با 95 درصد دی اکسید کربن سمی است (در مقایسه با 0.04 درصد در زمین)، طول یک روز مریخی مشابه با زمین است. در آنجا، مانند مزرعه، باغبانی فشرده نیاز به نور طولانی دارد. به احتمال زیاد، آب به شکل یخ در سطح مریخ و سنگ های زیرین آن وجود دارد.

در یک آزمایش جدید، محققان یک سیستم آکواپونیک برای آزمایش نحوه تامین غذای مریخی ها در آینده ایجاد کرده اند. آکواپونیک یک سیستم تولید مواد غذایی است که آبزی پروری (پرورش آبزیان مانند ماهی) را با هیدروپونیک (رویش گیاهان در آب) ترکیب می کند. آب غنی از مواد مغذی از مخازن آبزی پروری به قسمت های هیدروپونیک سیستم برای بارورسازی و رشد گیاهان منتقل می شود.

شبیه سازی شرایط در مریخ

تحقیقات این تیم به بررسی چگونگی تولید ماهی و سبزیجات می‌پردازد و اینکه آیا می‌توان از فاضلاب آکواپونیک (ضایعات مایع) برای شبیه‌سازی سنگ‌های مریخ استفاده کرد. سنگریزه ها دارای لایه هایی از سنگ، شن و ماسه فرسوده در بالای سنگ بستر هستند.

همه سنگ ها از نظر مواد آلی کمبود دارند، اما سنگ های مریخ فقط از مواد معدنی تشکیل شده اند. آنها فاقد مواد آلی و مواد مغذی مورد نیاز گیاهان و میکروب هایی هستند که به رساندن آب به گیاهان از طریق ریشه کمک می کنند.

تحقیقات جدید نشان می دهد که مواد مغذی از آب ماهی نه تنها برای رشد گیاهان در بخش های هیدروپونیک سیستم، بلکه به طور بالقوه در سنگ های مریخ نیز استفاده می شود. برای تبدیل صخره های مریخ به خاک می توان از مواد مغذی ماهی و فضولات گیاهی به جای کمپوست استفاده کرد.

محققان توانستند سیب زمینی، گوجه فرنگی، لوبیا، هویج، کاهو، پیاز، پیازچه و ریحان را در گلدان های حاوی سنگ های شبیه سازی شده مریخ و مواد مغذی اضافه شده با آب ماهی پرورش دهند.

آنها از ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) استفاده کردند. زیرا مراقبت از آنها آسان است و نسبتاً سریع رشد می کنند. بعد از پنج تا هفت ماه به بلوغ می رسند.

گروه آکواپونیک در دانشکده طراحی دانشگاه گرینویچ در حال بررسی خوراک های جایگزین، پروتئین های جلبک و لارو مگس سرباز سیاه است که به طور بالقوه می توانند در مریخ رشد کنند.

در این آزمایش محیط و غذای مناسب برای رشد ماهی ها فراهم شد. می توان در مخازن رشد کنترل شده در مریخ تکثیر کرد. این گیاهان در گلدان هایی با اندازه های مختلف و در یک گلخانه بزرگ که شرایط رشد مریخ را از نظر نور، دما، رطوبت و حرکت هوا شبیه سازی می کرد، پرورش داده شدند.

نزدیکتر به خانه

این تحقیق نه تنها برای مستعمرات بیگانه، بلکه برای زمین نیز مهم است. زمین محیط های خاص خود را دارد که در آن سنگ های زیادی از محیط های خشک و بیابانی وجود دارد. این مناطق به ویژه برای سیستم های آکواپونیک مناسب هستند. زیرا آنها در مصرف آب صرفه جویی می کنند و به مردم محلی اجازه می دهند با فاضلاب غذای مغذی تولید کنند.

آکواپونیک یکی از پایدارترین روش های تولید مواد غذایی است. محصولات را می توان ارگانیک نیز در نظر گرفت. از آنجایی که نیازی به کود و مواد شیمیایی اضافی نیست، حتی در برخی آزمایشات طعم، افراد این روش پرورش گیاهان را بهتر از روش سنتی می یابند. این گیاهان همچنین تأثیر مفیدی بر سلامت و تندرستی ماهی دارند.

حفاظت از زمین همچنان مهم است

این تحقیق در گالری نمایشگاهی در دانشگاه گرینویچ به نمایش گذاشته شد. بسیاری از بازدیدکنندگان می خواستند بدانند که آیا سبزیجات مزه ماهی دارند یا خیر. این نمایشگاه شامل تصاویری از طوفان های گرد و غبار، فضای قرمز روشن و صفحه نمایش بزرگی است که زمین مریخ را نشان می دهد. این پروژه نسخه آزمایشی این مکانیسم را ارائه کرد که اصول و داده هایی را برای کمک به پیشنهاد سرمایه گذاری های مشترک بزرگتر در آینده تولید می کند.

اگرچه این پروژه راه حلی برای تولید مواد غذایی دور از زمین ارائه می دهد، اما باید به یاد داشته باشیم که زمین یک بهشت ​​است و از نظر فراوانی و تنوع گونه های زندگی نمی توان آن را با هیچ سیاره دیگری مقایسه کرد. قرار دادن انسان در مریخ راهی برای تضمین بقای انسان در صورت وقوع فاجعه در زمین است.

اما ابتدا باید از مناظر، زیستگاه ها و تنوع زیستی خود محافظت کنیم و مطمئن شویم که مراقب همه مردم این سیاره هستیم. ما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که از فضا و سایر سیارات در برابر زباله هایمان بهتر محافظت می کنیم.

اکنون دانشمندان باید به چند سؤال اخلاقی دشوار پاسخ دهند. در مورد اینکه آیا انتقال سایر اشکال حیات به خارج از زمین جایی که طی میلیون‌ها سال تکامل یافته‌اند صحیح است یا خیر.