روزنامه هفت صبح در گزارشی به انتقال سازه ای بزرگ به عرض 12 متر، طول 40 متر و وزن 420 تن از اراک به کرمان پرداخته و می نویسد: یک سال پیش عکس هایی از جابجایی یک سازه عظیم در شبکه های اجتماعی دست به دست شد و تعجب کرد. هرکس با اندازه اش
این سازه بالاخره آن روز به هدف خود می رسد. در آن زمان، این حالت انتقال کم سرعت و کم مصرف تراکتورهای بزرگ با ابهامات زیادی همراه بود. حتی برخی فکر می کردند که این مربوط به انتقال تجهیزات نظامی است که مدت کوتاهی پس از این چیزهای بی اهمیت معلوم شد که ارتباطی با صنعت نظامی ندارد.
اولین نفری که بیشترین توضیحات را داد مدیرعامل شرکت ماشین سازی اراک بود که با خبرگزاری ایرنا مصاحبه کرد. از گفته های وی مشخص بود که این کولر راکتور و قسمت اصلی راکتور بازیابی آهن اسفنجی یکی از شرکت های فولاد کرمان است که در کرمان ساخته شده و به سمت مقصد حرکت می کند.
ابعاد آن چقدر است؟ این سازه بزرگ 12 متر عرض، 40 متر طول و 420 تن وزن دارد. قطعه ای با این ویژگی ها از ابتدای تاسیس شرکت ماشین سازی اراک به سمت مجتمع فولاد بوتیایی ایرانیان واقع در چترود کرمان در مهرماه سال گذشته آغاز شد و به دلیل این حرکت بزرگ، عریض ترین و طولانی ترین محموله تاریخ لقب گرفت. حمل و نقل فوق سنگین کشور
در همان سال مدیرعامل شرکت ماشین سازی اراک توضیحات کارشناسی داد تا بگوید هدف از این ساختار چه بوده است. به زبان ساده این قطعه فقط یک خنک کننده راکتور ساخت ماشین سازی اراک است و باید قطعات دیگری به آن اضافه شود. ساخت آن حدود 16 ماه طول کشید. ظاهراً سه قطعه دیگر پیش از این در آمریکا، فرانسه و آلمان ساخته شده است و این چهارمین بار در جهان است که چنین قطعه ای ساخته می شود.
پیش از این در «هفت صبح» نوشته بودیم که این پروژه توسط ماشین سازی اراک انجام شده اما از سوی یک شرکت خارجی به این کارخانه واگذار شده است.
جالب اینجاست که داستان هنوز به پایان نرسیده و باید قسمت های دیگری هم در راه باشد. این راکتور زمانی که انتقال تمام تجهیزات آن یک به یک انجام شود، می تواند سالانه دو میلیون تن آهن در کشور تولید کند و به نظر می رسد با این میزان خروجی، بخش قابل توجهی از کارخانه های فولادسازی داخلی باید و … تامین آهن اسفنجی از خارج از کشور حل می شود.
آهن اسفنجی نوعی آهن است که از بازیافت سنگ آهن به دست می آید و برای ساخت فولاد استفاده می شود. ویدئوهای ارسال شده از این ساخت نشان می دهد که آن را روی یک بوژی با 336 چرخ قرار می دهند.
بوژی چیست؟ محور واگن مانندی که هزار چرخ نیز نامیده می شود. حالا آن بوژی را با قدرت چهار کامیون حرکت می دادند. البته با توجه به شیب، گاهی تعداد این تراکتورها به پنج عدد می رسد.
روزنامه خراسان سال گذشته گزارش جالبی از حمل و نقل خود منتشر کرد و نوشت: حمل این بار بزرگ در مسیرهای پرپیچ و خم و ناهموار بین شهری بسیار سخت و چالشی است که تنها یک راننده مجرب و یک تیم مجرب از عهده آن بر می آیند.
قاسم کریمی که همکارانش او را با نام «قاسم فسا» نیز می شناسند اهل فسا استان فارس است و به گفته دوستانش سلطان راه است. او 42 ساله است و 14 سال است که بارهای فوق سنگین و ترافیک را به مقصد می رساند. این محرک اصلی این بار فوق سنگین است.”
او در آن مصاحبه گفت که آماده سازی بوژی 21 محوره 20 روز طول کشیده است. سپس نوبت بارگیری رسید و یک روز گذشت تا بوژی وارد سالن شد و شروع به بارگیری کرد. یک هفته صرف بستن سیم ها و کشیدن چادر شد.
هر کیلومتر حرکت آنها به طور متوسط 6 ساعت طول می کشد. گاهی 40 کیلومتر را در 5 ساعت و گاهی بیشتر طی می کردند. حتی روزهایی بود که یک کیلومتر کامل پیاده روی می کردند.
این بارها فقط از ساعت شش صبح تا شش عصر مجاز به جابجایی هستند و در شب و روزهای تعطیل مجاز به تردد در جاده ها نیستند. علاوه بر این، حجم زیاد آنها معمولا راه را مسدود می کند و به همین دلیل گاهی خود را کنار می کشند تا رانندگان سایر خودروها به راه خود ادامه دهند.
در مسیرهایی که مثلاً پل بود و ارتفاعش کمتر بود چه کردند؟ جاده ای که رفتند یک جاده معمولی بین شهری بود و جاده خاصی نبود. به همین دلیل است که موانع زیادی بر سر راه آنها وجود دارد. مثلاً وقتی تیر برق جلوی دست و پایشان بود و برای آن اجازه باز کردن چراغ و سیم برق را گرفتند. چند نفر در این تیم بودند؟ یک تیم 20 نفره که کارها را به صورت بی سیم هماهنگ می کردند.
دو ماشین اسکورت، دو کارآموز، یک مکانیک بوژی، یک نماینده و 10 خدمه برق که با 3 بالابر برقی آنها را همراهی می کردند. در طول مسیر مدیران و مهندسین کارخانه ذوب آهن کرمان مدام از محموله بازدید می کردند.
تخلیه محموله کار آسانی نبود و نیاز به جرثقیل مخصوص تخلیه داشت. جابجایی این محموله بزرگ از مهرماه سال گذشته آغاز شد و آنقدر برای مردم جالب بود که در طول سفر عکس های یادگاری زیادی با آن گرفتند.
