فلسفه نامگذاری ماه‌های شمسی چیست؟

شروع کرنومتر خورشیدی هجری در روز جمعه «اول آوریل یکم هجری» (29 شعبان اول هجری) مطابق با 19 مارس 622 (جولیانی) و 22 مارس 622 (گرگوری) است. البته روز اول سال هجری شمسی (اول فروردین تا 24 شهریور) 5 ماه و 24 روز قبل از هجرت پیامبر(ص) است (کمتر از یک سال).

فلسفه نامگذاری ماه های شمسی

سال، فصل، ماه و روز

به گزارش بیتوته، این تایمر شامل 365 روز به صورت 12 ماهه است و به گفته تایمر جلالی، آغاز آن اعتدال بهاری در نیمکره شمالی است. با این تفاوت که اصل آن هجری است. طراحان زمان‌سنج جلالی گروهی از ریاضی‌دانان و منجمان بودند که معروف‌ترین آنها حکیم خیام، ریاضی‌دان و شاعر ایرانی بود.

آنها به دستور ملک شاه سلجوقی و با اصلاح ساعت یزدگردی به این ساعت جدید دست یافتند. زمان سنج جلالی با حفظ آغاز و مدت سال با تغییر مبدأ، نام و مدت ماه‌ها، به صورت زمان‌سنج هجری شمسی درآمد و دوباره با تغییر ماه‌ها همراه با تنوع نام‌ها، به آن تبدیل شد. عنوان تقویم هجری شمسی.

این تقویم بر اساس سال اعتدال شمسی برابر با 365.24219878 روز است. که سال تقویمی آن 365 و 366 روز (کبیسه) است.

هر سال دارای 4 فصل به نام های بهار، تابستان، پاییز و زمستان و هر فصل 3 ماه و هر ماه تقریباً 4 هفته و هر هفته دارای 7 روز به نام های شنبه، یکشنبه، دوشنبه، سه شنبه، چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه (آدینا) است. ایناهاش. هر سال با اول آوریل و فصل بهار آغاز می شود.

طولانی ترین روز سال اول جولای و طولانی ترین شب سال شب یلدا (از غروب خورشید در 30 دسامبر تا طلوع خورشید در 1 ژانویه) است. طول ماه های این کرنومتر در طول تاریخ و در کشورهای مختلف متفاوت بوده است، اما از سال 1348 طول ماه ها در ایران و افغانستان یکسان بوده است.

طول ماه ها در نیمه اول سال 31 روز و در نیمه دوم سال 30 روز است، با این تفاوت که ماه آخر (اسفند) 29 روز است و تنها در سال کبیسه 30 روز خواهد بود.

نام دوازده ماه فارسی

نام دوازده ماه ایرانی برگرفته از متون کهن دین زرتشتی است که ریشه در باورهای آن دین دارد.

-فروردین نام اولین ماه فصل بهار و نوزدهمین روز هر ماه در مقیاس اعتدال شمسی است. در اوستا و در پارسی باستان فرورتینام، در پهلوی فرورتین (فارورتن) و در فارسی فرودین به معنای فروردین پاکان و فروهرهای ایرانیان گفته شده است. فروردین شکل تغییر یافته کلمه فروهر است که به معنای نیروی پیشرو است. فروردین جمع مؤنث فرورتی در حالت زاید است و به معنای فروردین پاکان و فروهر متقیان است. پس «ینا» نشانه تناسب نیست.

– اردیبهشت نام دومین ماه سال و دومین روز هر ماه در اعتدال شمسی است. در اوستا آش وخیشته و در پهلوی اورت وخیشته نامیده می شود. از دو بخش تشکیل شده است: اول اینکه آرته به معنای حقیقت، پاکی و قداست است. ثانیاً وهیشته صفت ممتاز از وه است که به معنای نیک و نیک است و کلمه مرکب به معنای بهترین حقیقت است.

به طور کلی به معنای بهترین حقیقت است و همچنین نام یکی از امشاسپندها یا فرشتگان خداوند است.

– هورداد نام سومین ماه سال و ششمین روز از اعتدال خورشیدی است. در اوستا و در پارسی قدیم هیروتات و در پهلوی خرداد و در فارسی خرداد یا خرداد نامیده می شود که واژه ای است مرکب از دو جزء: جزء اول هئوروح است که صفتی به معنای رسا، کل، صادق است. ، و کامل شود. دوم تات که پسوند اسم مؤنث است پس هیروتات به معنای کمال و فصاحت است. همچنین به معنای سلامتی است و نام یکی از امشاسپندها یا فرشتگان خداوند نیز می باشد.

– تایر نام چهارمین ماه سال و سیزدهمین روز هر ماه تایمر اعتدال خورشیدی است. در تشریه اوستا، در تیشتر پهلوی و در فارسی شکل دگرگون شده آن تیر، یکی از خدایان است و ستاره شاعران یمانی نامیده می شود. فرشته مزبور نگهبان باران است و به همت او زمین پاک از باران بهره مند می شود و مزارع سیراب می شود. تیشتر در زبان های اروپایی سیریوس نامیده می شود. هرگاه در آسمان بدرخشد و بدرخشد، مژده باران می دهد. استرلا همچنین نام ستاره ای در آسمان است.

امرداد نام پنجمین ماه سال و هفتمین روز هر ماه در اعتدال سنج خورشیدی است. در اوستا امریتات در پهلوی امرداد و در فارسی امرداد به واژه ای مرکب از سه قسمت گفته می شود: اول ادات نفی به معنی نیست دوم مارتا به معنای فانی و ناپایدار و سوم تات که پسوند است و دلالت بر یک. زن بنابراین امرداد به معنای جاودانگی و آسیب ناپذیری یا جاودانگی است. مرداد نیز نام آخرین امشاسپند است. نام این ماه به اشتباه امرداد خوانده می شود که باید آن را امرداد خواند.

– شهریور نام ششمین ماه سال و چهارمین روز هر ماه در اعتدال شمسی است. در اوستا به نام کشترویریه، در پهلوی شاتریور و در فارسی به شهریور معروف است. واژه ای است مرکب از دو قسمت: کشتر که در اوستا، پارسی باستان و سانسکریت به معنای کشور و پادشاهی است و جزء دوم صفتی از ور به معنای برتری دادن و ایریه به معنای برگزیده و خواستنی و به طور کلی. به معنای کشور یا پادشاهی برگزیده است.

این ترکیب بارها در اوستا به معنای بهشت ​​یا سمت بهشتی اهورامزدا آمده است. شهریور به معنای بهترین شهریاری یا مدینه فاضله، فرشته ای مسئول آتش و مسئول تمام فلزات و تدبیر و مصالح و نیز نام یکی از امشاسپندها یا فرشتگان در پیشگاه خداوند است.

– مهر (با مهربانی ملحق شوید). سرپرستی ماه هفتم و روز شانزدهم هر ماه به عهده ایزد مهر است. در اساطیر ایرانی گرما و نور خورشید را خدای عشق می دانند. در سانسکریت میترا، در اوستا و فارسی میتر و در پهلوی میترا و در فارسی مهر می گویند که از ریشه سانسکریت به معنای پیوستن است. مهر نیز به معنای عشق و مهربانی است.

– آبان نام هشتمین ماه سال شمسی و نام روز دهم هر ماه است. آبان در اوستا در فارسی قدیم api نامیده می شود و آب در اوستا بارها برای نشان دادن فرشته نگهبان آب به کار رفته است و به طور کلی اثرات طبیعی مفید برای ایرانیان بسیار ارزشمند است. بنابراین برخی از روزها ماه به نام پدیده های طبیعی نامگذاری می شود. معمولاً در این ماه از سال باران می بارد.

– آذر نام نهمین ماه سال شمسی و نام روز نهم هر ماه است. آذر (آتش) در فارسی باستان و پهلوی آتر و آتار نامیده می شود و آذر فرشته نگهبان آتش و یکی از بزرگ ترین خدایان (هندو و ایزدانی) است که بیش از سایر اقوام به عنصر آتش توجه داشته است، او قرار می گیرد. در علامت قوس. در این ماه به اندازه کافی سرد است.

– روز دهمین نام سال شمسی است. در بین سی روز ماه، روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم به نام روز (آفریدگر، داتوش) نیز شناخته می شود. برای این که این سه روز با هم اشتباه نشود نام هر روز به نام روز بعد اضافه می شود. روز هشتم ماه را آذر، روز پانزدهم را مهر و نام روز بیست و سوم هر ماه را دین می نامیدند. دی (دادار، خالق، دانا) در اوستا، داتوش یا دادا به معنای خالق، پدر و سازنده و بیشتر از صفات اهورامزدا است و از مصدر دا به معنای دادن و آفریدن است. در خود اوستا از صفت داتوش (=دی) برای تعیین ماه دهم استفاده شده است. روز نام ملکی است که اداره امور روز و ماه روز را بر عهده دارد.

– بهمن نام روز یازدهم سال شمسی و نام روز دوم هر ماه است. بهمن در اوستا و خمانه، در پهلوی و خمان، در فارسی وهمان یا بهمن واژه ای است مرکب از دو بخش: واهو به معنای نیک و نیکو و مند از ریشه شخصیت است، از این رو، آن را می گویند. ; به معنی باخمانش خوش اخلاق و نیک باخمن نیز نام یکی از فرشتگان خداوند است.

– اسفند نام روز دوازدهم سال شمسی و نام روز پنجم هر ماه است. اسفند (اسلام فزاینده، تقوای مقدس (در واقع سپنتا آرمیتی در پهلوی سپندار به فارسی سپندارمذ، صفردارمذ، اسفندارمذ و گاهی به اختصار سپندار و اسفند نامیده می شود) اسفند یا سپنتا آرمیتی صلحی است که از عشق و ایمان سرچشمه می گیرد در ادبیات اوستایی. این تجلی اهورا به صورت زنانه به کار می رود.

پس در اساطیر ایرانی امشاسپند را نگهبان زن و زمین می دانند. در آیه آمده است که زن خوب سختی ها را مانند خاک خوب می کند و شیرینی می بخشد. به همین دلیل جشن اسپنگدان (۲۹ باخمن امروز) ویژه بانوان بود. در این روز مردان با دادن هدایایی از زنان قدردانی می کنند. اسفند نیز به معنای فروتنی است و نام یکی از امشاسپندها یا فرشتگان خداوند است.