بیماران دیابتی که از تزریق روزانه انسولین خسته شده اند، می توانند منتظر یک داروی غیر تهاجمی باشند. دانشمندان دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا روش جدیدی ابداع کرده اند که در آن بیماران به سادگی چند قطره انسولین را زیر زبان خود قرار می دهند.
به گزارش دیجیاتو، یکی از ویژگی های اصلی دیابت این است که بدن نمی تواند انسولین کافی برای تنظیم گلوکز خون تولید کند. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 چندین بار در روز به انسولین نیاز دارند. و این هورمون معمولا از طریق تزریق به دست می آید. این روش خسته کننده است، انجام منظم آن دشوار است و زباله های خطرناکی تولید می کند.
دانشمندان برای مدت طولانی در حال توسعه روش های جایگزین با درجات مختلف موفقیت بوده اند. این روش ها شامل ایمپلنت های قابل کنترل و چسب های اولتراسونیک برای تحویل مستقیم دارو از طریق پوست است. اما یکی از زمینه های اصلی تحقیق، روش های خوراکی مصرف انسولین است. مصرف قرص آسان و بدون درد است و افراد زیادی هر روز این کار را انجام می دهند.
اما این روش مشکلاتی دارد. انسولین یک مولکول ظریف است که نمی تواند در محیط معده و روده دست نخورده باقی بماند و وارد خون شود. ساخت کپسول از مواد مختلف می تواند موثر باشد. دانشمندان حتی کپسول های خوراکی حاوی آمپول های ریز انسولین تولید کرده اند. اما با این روش ها ابتدا باید انسولین در کبد متابولیزه شود. فرآیندی که می تواند ساختار آن را تغییر دهد.
قطره انسولین
محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا روش جدیدی ابداع کرده اند که هنوز می توان آن را انسولین خوراکی نامید. اما این دارو بلعیده نمی شود، بلکه به صورت قطره زیر زبان باقی می ماند. این روش که تجویز زیر زبانی نام دارد برای داروهایی که در محیط معده دفع می شوند مناسب است. بافت زیر زبان حاوی مویرگ های زیادی است که به دارو اجازه می دهد به سرعت در جریان خون پخش شود.
این روش معمولاً به انسولین پاسخ نمی دهد زیرا مولکول بزرگی است که به راحتی از سلول ها عبور نمی کند. به همین دلیل، دانشمندان آن را با یک پپتید نافذ سلولی (CPP) ساخته شده از محصولات جانبی ماهی ترکیب کردند. این ماده می تواند تخلخل سلول را افزایش دهد.
به عبارت دیگر CPP محرکی است که راه را برای ورود انسولین به سلول ها باز می کند تا به سرعت وارد خون شود. این راهنما بهترین مسیرها را برای حرکت روان انسولین در پیچ و خم سلول ها پیدا می کند.
محققان قطره های انسولین خود را روی موش ها آزمایش کردند. انسولین همراه با CPP توانست با موفقیت وارد جریان خون شود و قند خون و همچنین انسولین تزریقی را تنظیم کند. بدون CPP، انسولین در مخاط دهان به دام می افتد.
محققان نتایج مطالعه خود را در دو مقاله در مجله Controlled Release منتشر کردند. آنها در حال حاضر در تلاش برای ثبت شرکای تجاری و ادامه آزمایش این روش هستند.
