محققان چینی مغز را پس از انجماد زنده کردند

ترکیب جدیدی از محققان چینی ممکن است به دانشمندان کمک کند تا بافت مغز را برای مدت طولانی تری برای تحقیق حفظ کنند.

به گفته دیجیاتو، انجماد ممکن است از پوسیدگی و تجزیه مواد آلی جلوگیری کند، اما همچنان به آنها آسیب می رساند. هنگامی که آب سلول ها یخ می زند، کریستال های یخ سلول ها را پاره می کنند. به همین دلیل است که گوشت منجمد پس از آب شدن کمی نرم تر می شود.

اما مشکل بزرگ‌تر این است که انجماد اجازه می‌دهد این اتفاق برای اندام‌ها یا بافت‌هایی که برای پیوند یا تحقیق اهدا شده‌اند، بیفتد.

تصاویر بافت مغز بدون پرفیوژن (بالا) و پرفیوژن (پایین) تهیه شده با تکنیک ایمونوفلورسانس.

احیای بافت مغز منجمد

دانشمندان دانشگاه فودان چین برای مطالعه جدید خود، ترکیبات شیمیایی مختلفی را آزمایش کردند تا ببینند کدام یک می تواند از بافت مغز زنده در هنگام انجماد محافظت کند. آنها مواد بالقوه را روی شبه ارگانوئیدهای مغز آزمایش کردند. ارگانوئیدها توده های کوچکی از بافت مغز هستند که در آزمایشگاه رشد می کنند و حاوی سلول های مختلف هستند.

ارگانوئیدها در مواد شیمیایی مختلف غوطه ور شدند و سپس به مدت 24 ساعت در نیتروژن مایع منجمد شدند. دانشمندان به سرعت آنها را در آب داغ ذوب می کنند و عملکرد سلولی، رشد و آسیب را در طول زمان مطالعه می کنند. موادی که بهتر از این مغزهای کوچک محافظت می کنند به مراحل بعدی آزمایش می رسند. از جمله ترکیبات مختلف انجماد و ذوب.

سرانجام، آنها روی امیدوار کننده ترین ترکیبی که MEDY نامگذاری کردند، مستقر شدند. این ترکیب از چهار ماده شیمیایی متیل سلولز، اتیلن گلیکول، دی متیل سولفوکسید (DMSO) و Y27632 تشکیل شده است. محققان بافت های مغزی در سنین مختلف، از چهار هفته تا بیش از سه ماه را کشت داده، آنها را در MEDY منجمد کردند و فعالیت آنها را برای چند هفته پس از ذوب شدن زیر نظر گرفتند.

ارگانوئیدهایی که در MEDY انجماد شده بودند الگوی رشد و عملکرد مشابهی با ارگانوئیدهای منجمد نشده داشتند. حتی یک دسته از نمونه ها به مدت 18 ماه در MEDY منجمد شد اما پس از ذوب شدن آسیبی ندید.

محققان همچنین نمونه‌های مغز یک بیمار مبتلا به صرع را منجمد کردند و دریافتند که MEDY آنها را از آسیب محافظت می‌کند. فرآیند انجماد ساختار سلول های مغز را مختل نمی کند و حتی عوامل بیماری زا صرع را حفظ می کند. اهمیت این نکته در این است که نمونه های بیمار را می توان در آینده حفظ و مطالعه کرد.

اکنون محققان می توانند از این فناوری جدید برای حفظ بافت برای مدت طولانی تری برای تحقیقات زیست پزشکی استفاده کنند. اما در نهایت ممکن است برای حفظ کل مغز یا سایر اندام ها استفاده شود.