معماری «استالینیستی» چیست؟

معماری استالینیستی که گاهی به آن امپراتوری کلاسیک سوسیالیستی یا استالینیستی می گویند، سبکی از معماری است که در زمان حکومت جوزف استالین در اتحاد جماهیر شوروی در ساخت ساختمان ها استفاده می شد. معماری استالینیستی به ویژه در مسکو متمرکز بود و با جنبش هنر رئالیسم سوسیالیستی مرتبط بود. پروژه های بزرگ در این سبک، مانند ساختمان اصلی دانشگاه مسکو، توسط دولت ساخته شد.

به گزارش فرادید، دوران این شکل از معماری تنها در زمان سلطنت جوزف استالین، از سال 1933 تا 1955 به طول انجامید. استالین از این دوره به عنوان زمانی برای آزمایش های معماری استفاده کرد زیرا قصد داشت برخی از جاه طلبانه ترین پروژه های زمان خود را سفارش دهد. او سعی کرد سلایق و ترجیحات خود را به اتحاد جماهیر شوروی تحمیل کند. او از آسمان‌خراش‌های بلند و با ابهت برای نمایش تصویری قدرتمند از اتحاد جماهیر شوروی استقبال می‌کرد.

ویژگی ها و سبک معماری استالینیستی

استالین می خواست قدرت اتحاد جماهیر شوروی را از طریق صنعتی شدن سریع نشان دهد. هدف اصلی آن رساندن اخبار رشد و شکوفایی روسیه شوروی به کشورهای خارجی بود. برای رسیدن به این هدف، او مجبور شد ساختمان های جدیدی بسازد تا تصویر تبلیغاتی خود را نشان دهد. بنابراین “معماری” عنصر مهمی در ارتقای اتحاد جماهیر شوروی به عنوان یک ابرقدرت پیشرو جهانی بود. در آغاز دوران استالینیستی، سبک‌های مختلف معماری با ارجاعات کلاسیک مانند استفاده از طاق‌ها، قرنیزها و ستون‌هایی با سرستون‌های مزین آزمایش شد. در این دوره، مدرنیته به نفع سبک های گوتیک و باروک روسی کنار گذاشته شد.

ساختمان‌های موسوم به هفت خواهر در مسکو که نمادی از معماری استالینی است، دارای یک مناره مخروطی مرکزی در بالای بلندترین آسمان‌خراش است. اما گنجاندن مناره مخروطی شکل در نقشه اولیه بنا نبوده و به دستور استالین انجام شده است. او می خواست این ساختمان ها را از آسمان خراش هایی که قبلاً در ایالات متحده ساخته شده بودند متمایز کند. سلیقه و ترجیحات شخصی استالین با طراحی بلندترین ساختمان با یک مناره مخروطی در مرکز برآورده شد.

برنامه ریزی شهری نیز بخش مهمی از فرآیند طراحی بود. خیابان های بزرگ و مستقیم برای رژه نظامی و مراسم تشریفاتی ساخته شد. آنها نه تنها ایده های دولت استالینیستی را تقویت کردند، بلکه شکوه اتحاد جماهیر شوروی را به جهان خارج نشان دادند. در ساخت و ساز ساختمان، تقارن و تناسبات بزرگ به طور گسترده ای در طراحی بیشتر ساختمان ها استفاده می شد.

ساختارهای مسکن نیز به شدت تحت تأثیر طبقه اجتماعی بود. ساختمان های مقامات عالی دولت و افراد نخبه جامعه با استفاده از عناصر گران قیمت مانند بالکن ها، طاق ها، سرستون های استادانه و ستون ها ساخته شده اند. از سوی دیگر، ساختمان های شهروندان طبقه کارگر از مصالح ساده برای کاهش هزینه های ساخت و ساز ساخته شده بود. چنین ساختمان های ساده فاقد تزئینات و سایر عناصر مجلل بوده و برای نیازهای اولیه مسکن ساخته شده اند.

معماری استالینیستی بیشتر به فرم اهمیت می داد تا عملکرد. این امر با ساخت بناهای برجسته اتحاد جماهیر شوروی، هفت خواهر، به خوبی نشان داده شده است. این برج های بلند دارای اشارات جدید گوتیک مانند طاق، ستون و عمودی بودند. اکثر طبقات ساختمان ها کاربرد عملی کمی از فضا داشتند، اما در عوض بر فرم و حس زیبایی شناختی ساختمان تأکید داشتند. علاوه بر این، ساخت و سازها سال ها طول می کشد و برخی از آنها پس از زمان استالین و حتی پس از مرگ او تکمیل شد.