مغز از هر خاطره حداقل سه کپی می‌سازد

با استفاده از این کپی ها، مغز هم خاطرات را به گونه ای تغییر می دهد که با تغییرات دنیای اطراف ما سازگار است و هم آنها را بازیابی می کند.

بر اساس نتایج یک مطالعه جدید، حافظه هر تجربه خاص در چندین “نسخه” موازی در مغز ذخیره می شود. این کپی ها برای دوره های زمانی مختلف نگهداری می شوند که هر کدام تا حدی تغییر می کنند و گاهی اوقات با گذشت زمان حذف می شوند.

توانایی تبدیل تجربیات به خاطرات به ما امکان می دهد از گذشته درس بگیریم و به موقعیت های جدید پاسخ دهیم. به همین دلیل، با تغییر دنیای اطراف ما، خاطرات نمی توانند آرشیو دائمی روزهای خوب گذشته باشند. خاطرات باید پویا باشند، در طول زمان تغییر کنند و با شرایط سازگار شوند تا به ما در انتخاب بهترین اقدامات کمک کنند.

اینکه چگونه مغز پویایی خاطرات را تنظیم می کند یک راز است. تا اینکه دانشمندان متوجه شدند که هر حافظه چندین نسخه دارد.

دانشمندان دانشگاه بازل سوئیس در حال استفاده از موش ها برای کشف چگونگی ذخیره خاطرات در مغز و تغییر آنها در طول زندگی هستند. آنها دریافتند که در هیپوکامپ، ناحیه ای از مغز که مسئول یادگیری تجربی است، رویدادی به عنوان نسخه های حافظه موازی در حداقل سه گروه عصبی مختلف ذخیره می شود. هر یک از این دسته از اعصاب در مرحله خاصی از رشد جنین ظاهر می شوند.

مقطعی از هیپوکامپ موش: نورون‌های در حال رشد اولیه (سرخابی) یک کپی از حافظه بلندمدت ایجاد می‌کنند.

مقطعی از هیپوکامپ موش: نورون های در حال رشد اولیه (سرخابی) یک کپی از حافظه بلند مدت ایجاد می کنند.

هر کپی حافظه می آید و می رود و در طول زمان تغییر می کند

اولین اعصابی که ایجاد می شوند مسئول ذخیره سازی طولانی مدت حافظه هستند. در واقع، اگرچه حافظه ذخیره شده در این نورون ها در ابتدا برای مغز بسیار ضعیف است، اما با گذشت زمان قوی تر و قوی تر می شود. همچنین، در انسان، مغز تنها مدتی پس از رمزگذاری به این خاطرات می تواند دسترسی داشته باشد.

برعکس، یک نسخه قوی‌تر از همان حافظه در نورون‌هایی که در مراحل بعدی توسعه یافته‌اند ذخیره می‌شود. این کپی در ابتدا بسیار قوی است، اما به مرور زمان محو می شود و در دسترس مغز نیست. در همین حال، نیزه پایدارتری در اعصاب وجود دارد که بین این دو زمان ایجاد شده است.

جالب اینجاست که مغز از نسخه ای استفاده می کند که تغییر آن آسان تر است. یا استفاده از آن برای ایجاد یک حافظه جدید آسان تر است. خاطراتی که برای مدت کوتاهی در اعصاب توسعه یافته بعدی ذخیره می شوند را می توان تغییر داد و بازنویسی کرد. این بدان معناست که یادآوری یک موقعیت بلافاصله پس از وقوع آن، نورون‌های در حال توسعه بعدی را وادار می‌کند تا اطلاعات را در حافظه اصلی فعال و ادغام کنند.

برعکس، یادآوری یک موقعیت پس از یک دوره زمانی طولانی، نورون‌هایی را برای بازیابی کپی آن ایجاد کرده بود، اما حافظه به سادگی تغییر نمی‌کند.

این مکانیسم نشان می دهد که مغز انعطاف پذیری بالایی دارد و همچنین از ظرفیت حافظه بسیار بالایی برخوردار است.

این کشف همچنین چالش های مغز را آشکار می کند. از یک طرف، مغز برای درک درستی از دنیای واقعی نیاز به یادآوری وقایع گذشته دارد. از طرفی باید خود را با تغییرات اطرافمان وفق دهد و این کار را از طریق خاطرات ما انجام دهد تا بتواند ما را برای انتخاب های آینده آماده کند.