نگهبان زمین، شب‌ها خورشید را رصد می‌کند!

در ماه می سال جاری، اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده از احتمال وقوع یک طوفان خورشیدی کوتاه مدت خبر داد. به نظر می رسد که یک خوشه غول پیکر لکه های خورشیدی مشتعل شده و توده های عظیمی از مواد پرانرژی را مستقیماً به سمت زمین پرتاب کرده است.

به گزارش سرگرمی روز، اما ساعاتی بعد این خبر به عنوان هشدار اعلام شد: طوفانی با طبقه بندی G 4 (در مقیاس 1 تا 5 “G”) در جریان است. در پایان این هفته، فعالیت های خورشیدی تشدید شد و شفق های قطبی ایجاد کرد که حتی در عرض های جغرافیایی میانی (حتی در کشور ما، ایران) مردم را بهت زده کرد. در سرتاسر این میدان، دانشمندان آب و هوای فضا به صورت شبانه روزی کار کردند تا اطمینان حاصل کنند که پتانسیل تأثیرات فاجعه بار، مانند قطعی گسترده برق یا ارتباطات را به حداقل می‌رسانند.

به گفته مایک بتوی، هواشناس و مدیر عملیات مرکز پیش بینی هوای فضایی NOAA، کمبود اطلاعات و داده ها، پیش بینی طوفان های خورشیدی را دشوار می کند، بنابراین آژانس به دنبال تغییر این رویه است.

در روزهای آینده، اسپیس ایکس فضاپیمای GOES-U این آژانس را که برای مشاهده اثرات خورشید بر جو زمین طراحی شده است، به فضا پرتاب خواهد کرد. زیرا پیش بینی آب و هوای فضا هنوز یک چالش بزرگ در درک خورشید غیرقابل پیش بینی است.

عملکرد سیستم پیش بینی آب و هوای فضایی

چندین دفتر در سراسر جهان، از ایالات متحده گرفته تا سوئد، بریتانیا و استرالیا، داده ها را جمع آوری کرده و با مقایسه و به اشتراک گذاری مدل های پیش بینی کمی متفاوت خود، با یکدیگر همکاری می کنند.

آب و هوای فضا، مانند آب و هوای زمین، ابتدا در ساعات طوفانی خاموش می شود و در صورت مشاهده واقعی، هشدارها صادر می شود.

کارشناسان با دفتر تحلیل آب و هوای فضایی ماه-مریخ ناسا، که مدل‌سازی کامپیوتری خورشید را انجام می‌دهد، کار می‌کنند و گروه تحلیل تشعشع فضایی ناسا زمانی که فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی احتمالاً در معرض تشعشعات احتمالی قرار می‌گیرند، هشدار می‌دهند.

آنها همچنین با شرکت های بزرگ برق آمریکای شمالی در تماس هستند تا اطمینان حاصل کنند که شبکه برق در مواقع اضطراری به روز است و این اطلاعات به شرکت های تابعه در ایالات متحده و کانادا ارسال می شود.

ابزارهای نظارت بر فعالیت خورشیدی

دوربین فرابنفش خورشیدی در ماهواره GOES-16 دمای سطح خورشید را رصد می کند و تکامل لکه های خورشیدی و محیط را به ما نشان می دهد.

دو ماهواره حیاتی دیگر که در این منطقه کار می کنند عبارتند از: کاوشگر مرکب پیشرفته ناسا و رصدخانه آب و هوای اعماق فضایی که حدود یک میلیون و ششصد هزار کیلومتر با زمین فاصله دارند. این فاصله ممکن است دور به نظر برسد، اما فاصله ما و خورشید حدود 93 برابر این فاصله است و پلاسمای فراری از خورشید با چنان سرعتی حرکت می کند که تا رسیدن به این ماهواره ها، فقط یک ساعت یا یک ساعت فرصت داریم. کمتر بدانند که برایشان اتفاقی خواهد افتاد.

در همان زمان، سیستمی از مغناطیس سنج ها در سراسر زمین پراکنده هستند که در واقع حسگرهایی هستند که تغییرات میدان مغناطیسی خورشید را تشخیص می دهند.

سیستم پیش بینی بهبود یافته

در هر صورت با افزایش تعداد ماهواره ها اطلاعات مفید تری در اختیار متخصصان قرار خواهد گرفت که البته از آنجایی که چنین کارهایی به منابع مالی زیادی نیاز دارد، هرگز چنین اتفاقی نخواهد افتاد. اما اگر تعداد ماهواره‌ها بیشتر باشد، می‌توان سیر تکامل و تغییرات مواد خورشیدی را در مسیر نزدیک شدن به زمین بررسی کرد.

ماهواره جدید GOES-U به تاج نگاری اجازه می دهد تا از خورشید عکس بگیرد و داده هایی با وضوح بالاتر برای کمک به پیش بینی آب و هوا در اختیار دانشمندان قرار می دهد. در عین حال، مدل سازی بهتر آب و هوای فضا نیز در حال انجام است. داده های زیادی در مورد آب و هوای زمین وجود دارد، اما نه در مورد آب و هوای فضا، که تصمیم گیری بر اساس تنها یک یا دو داده کلیدی را دشوار می کند.

خورشید غیر قابل پیش بینی است

در دهه‌های اخیر، دانشمندان چیزهای زیادی در مورد قدرت و قابلیت‌های خورشید آموخته‌اند و اکثر آژانس‌ها برای مقابله با خطرات و مضرات احتمالی، حفاظت کافی را در اختیار دارند.

هنگام مواجهه با یک طوفان شدید، همیشه این امکان وجود دارد که طوفان تأثیری بسیار بزرگتر از آنچه برنامه ریزی شده بود داشته باشد، و دانشمندان فقط می خواهند مطمئن شوند که حتی در بدترین سناریو، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.

بدترین سناریو چیست؟

در سال 1859، رویدادی به نام Carrington رخ داد که بزرگترین رویداد آب و هوای فضایی نامیده می شود. این طوفان شدیدترین طوفان ژئومغناطیسی بود که تا به حال ثبت شده بود و تأثیر زیادی بر ارتباطات در سراسر جهان داشت.

البته، ما اکنون در دنیای متفاوتی زندگی می کنیم و فناوری از آن زمان تا کنون راه زیادی را پیموده است. اکنون جهان در حال آماده شدن برای استقبال از یکی دیگر از رویدادهای احتمالی کارینگتون است تا زیرساخت‌های ما (شبکه برق، ماهواره‌ها، هوانوردی و اینترنت) تا حد زیادی فعال باقی بماند.

حداکثر فعالیت خورشید به چه معناست؟

خورشید قطعا در آینده وارد فاز فعال تری خواهد شد. چند روز پس از آخرین طوفان خورشیدی، یکی از قوی ترین شراره های دیده شده از سال 2005 مشاهده شد. اما مشخص نیست که حداکثر خورشیدی چه زمانی رخ خواهد داد. اجماع عمومی بر این است که این رویداد بین اواخر سال 2024 و اوایل سال 2026 خواهد بود.

به طور منطقی، هر کسی می تواند برای تغییرات آب و هوای فضا آماده شود، همانطور که برای طوفان های تندری و گردباد آماده می شود. کیت های اضطراری را می توان برای قطع برق آماده و آماده کرد.

یک متخصص که در ناسا در طوفان هالووین سال 2003 کار می کرد، معتقد است که این طوفان می توانست بدتر باشد. اکنون، بیش از 20 سال پس از آن طوفان، آمادگی های عمومی برای مقابله با طوفان های خورشیدی چندین برابر افزایش یافته است. بنابراین حتی اگر رویداد مهمتری نسبت به آنچه در اوایل ماه اتفاق افتاده رخ دهد، تأثیرات آن نسبتاً اندک خواهد بود.

منبع: nytimes