نتایج تحقیقات جدید از دانشگاه تورنتو، کانادا، نشان می‌دهد افرادی که علائم افسردگی بیشتری را در یک دوره کوتاه یک هفته ای گزارش می‌کنند، کمتر احتمال دارد در همان بازه زمانی از نظر فیزیکی فعال باشند و این رابطه تمایل به دو طرفه دارد. این بدان معناست که افرادی که بیشتر ورزش می کنند از سلامت روانی بهتری برخوردارند.
به گزارش سرگرمی روز، نتایج این مطالعه که در مجله Mental Health and Physical Activity منتشر شده است به درک بهتر رابطه بین علائم افسردگی و فعالیت بدنی و تأثیر متقابل آنها در بزرگسالان کمک می کند.
سالی دوباش، نویسنده این مطالعه، دانشجوی دکترا در دانشگاه تورنتو، می‌گوید: «از اینکه متوجه شدیم علائم افسردگی امروز می‌تواند دو تا پنج سال بعد بر سطح فعالیت بدنی ما تأثیر منفی بگذارد، شگفت‌زده شدیم. این به این معنی است که افرادی که در حال حاضر علائم افسردگی دارند ممکن است در آینده فعالیت بدنی کمتری داشته باشند، اما برعکس آن درست نیست، یعنی. عدم فعالیت در حال حاضر باعث بروز علائم افسردگی در آینده نخواهد شد. بنابراین، علائم افسردگی فعلی ممکن است اثرات طولانی مدت داشته باشد، اما در مقایسه با تأثیر فعالیت های فیزیکی فعلی، این اهمیت کمتری دارد و فعالیت فیزیکی فعلی ممکن است تأثیر بیشتری و مهم تری بر سلامت روان نسبت به علائم فعلی افسردگی داشته باشد.
بسیاری از تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که رفتن به باشگاه، رقصیدن، باغبانی یا پیاده‌روی منظم می‌تواند سلامت جسمی و روانی را بهبود بخشد و تأثیری مشابه داروهای ضد افسردگی داشته باشد. اکنون، یک مطالعه جدید این نتایج را تأیید می کند و نشان می دهد که فعالیت بدنی منظم هم با علائم افسردگی مرتبط است و هم حرکت بیشتر باعث بهبود خلق و خو می شود.
دوباش گفت: “درک بهتر از رابطه بین سلامت روان و فعالیت بدنی به افراد کمک می کند تا تصمیمات مهم و مبتنی بر شواهد در مورد سلامت خود، عزیزانشان و اعضای جامعه بگیرند.” توانمندسازی افراد برای تصمیم گیری در مورد علل و پیامدهای فعالیت بدنی و علائم افسردگی خود، و درک اهمیت تأثیر فعالیت بدنی، خواه کم یا زیاد، بر خلق و خو و سلامت روان بسیار مهم است. “
محققان در این مطالعه نمونه‌ای نماینده از کل جمعیت ایالات متحده، شامل 3499 بزرگسال را بین سال‌های 1986 و 2011 دنبال کردند تا تأثیر قوی و پایدار تفاوت‌های پایه در سطوح فعالیت بدنی و علائم افسردگی را ارزیابی کنند. برای این منظور از تکنیک جدیدی به نام «استنتاج علی» استفاده شد. این تکنیک به محققان کمک می کند تا رابطه علت و معلولی بین متغیرهای مختلف را با دقت بیشتری اندازه گیری کنند و از تأثیر عوامل ثابت و مستقل مانند ویژگی های بیولوژیکی فردی، محیط خانواده، جامعه و سابقه زندگی شخصی که ممکن است بر نتایج مطالعه تأثیر بگذارند، جلوگیری کنند. بنابراین، این مطالعه تأثیر فعالیت بدنی گذشته بر فعالیت بدنی آینده و تأثیر علائم افسردگی گذشته بر علائم افسردگی آینده را بررسی کرد و در نهایت ثبات این رابطه را در طول زمان ارزیابی کرد تا مشخص شود که آیا این رابطه در طول زمان تغییر می کند یا خیر .
به طور کلی، نتایج نشان می‌دهد که فعالیت بدنی و سلامت روان بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. به عبارت دیگر، فعالیت بدنی منظم باعث بهبود خلق و خو می شود. البته، این تحقیق نشان داد که علائم اولیه افسردگی ممکن است باقی بماند، اما تأثیر فعالیت بدنی فعلی بر سلامت روان و عملکرد روزانه ممکن است بیشتر از تأثیر علائم افسردگی گذشته باشد. از سوی دیگر، افسردگی درمان نشده در طول زمان می تواند تأثیر منفی بر فعالیت بدنی داشته باشد که می تواند مشکلات سلامتی را افزایش دهد.
