در سال 1836، کریستین یورگنسن تامسن، عتیقه‌دان دانمارکی، اولین کسی بود که به ماقبل تاریخ نظم بخشید و نشان داد که انسان‌های اولیه اروپایی سه مرحله از پیشرفت فناوری را پشت سر گذاشته‌اند که در تولید ابزار منعکس می‌شود. گاهشماری اولیه، از عصر حجر تا عصر برنز و آهن، اکنون زیربنای بیشتر باستان شناسی جهان قدیم است.
به گزارش سرگرمی روز، به گفته توماس تربرگر، باستان شناس و رئیس تحقیقات اداره میراث فرهنگی نیدرزاکسن آلمان، تامسن به خوبی می توانست عصر چوب را جایگزین عصر حجر کند.
او گفت: «می‌توان فرض کرد که ابزارهای چوبی تقریباً مشابه ابزارهای سنگی دو و نیم یا سه میلیون سال پیش بوده‌اند. اما از آنجایی که چوب پوسیده می شود و به ندرت زنده می ماند، تعصبات محافظه کارانه درک ما از دوران باستان را مخدوش می کند. ابزار سنگی اولیه به طور سنتی دوره پارینه سنگی پایین را مشخص می کند که از حدود 2.7 میلیون سال پیش تا 200000 سال پیش ادامه داشت. از هزاران محوطه باستان شناسی که می توان به این دوران نسبت داد، از کمتر از 10 مورد چوب به دست آمده است.
دکتر تربرگر رهبری تیم تحقیقاتی را بر عهده داشت که ماه گذشته در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد و اولین گزارش جامع در مورد اشیاء چوبی بود که از سال 1994 تا 2008 در معدن زغال سنگ روباز در نزدیکی شونینگن در شمال آلمان حفاری شده بود. بار غنی شامل دوجین نیزه کامل یا تکه تکه و چوب پرتاب دو شاخه است. قدمت این اشیاء به پایان یک دوره گرم بین یخبندان 300000 سال پیش می رسد، زمانی که نئاندرتال های اولیه جایگزین هومو هایدلبرگنسیس، اجداد بلافصل خود در اروپا شدند. گمان می رود پرتابه های یافت شده در سایت شونینگن، معروف به افق نیزه، قدیمی ترین سلاح های شکار باقی مانده باشد.
در اواسط دهه 1990، کشف سه نیزه به همراه ابزار سنگی و بقایای 10 اسب وحشی، ایده های رایج در مورد هوش، تعامل اجتماعی و مهارت های ابزارسازی اجداد انسان را تغییر داد. در آن زمان، اجماع علمی این بود که انسان ها لاشخورهای ساده ای بودند که تا حدود 40000 سال پیش برای خوردن و مرگ زندگی می کردند.
دکتر تربرگر گفت: «به نظر می رسد که این افراد ابزار و سلاح هایی برای شکار شکار بزرگ ساخته اند. آنها نه تنها برای شکار طعمه با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند، بلکه رفتار آنها به اندازه کافی پیچیده بود تا کشتار و کباب کردن را سازماندهی کنند.
مطالعه جدید که در سال 2021 آغاز شد، بیش از 700 تکه چوب از Spear Horizon را مورد بررسی قرار داد که بسیاری از آنها در دو دهه گذشته در حمام های سرد آب مقطر ذخیره شده بودند تا از پوسیدگی آنها جلوگیری شود و به محققان امکان دیدن رسوبات را بدهد. سیل را شبیه سازی کنید این کار با استفاده از میکروسکوپ‌های سه‌بعدی و اسکنرهای میکروسی‌تی انجام شد که نشانه‌های ساییدگی و پارگی را برجسته می‌کردند و محققان توانستند 187 قطعه چوب را که شواهدی از شکافتن، خراش یا ساییدگی را نشان می‌داد شناسایی کنند.
دیرک لدر، باستان‌شناسی از نیدرزاکسن و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: «تاکنون تصور می‌شد که شکافتن چوب فقط توسط انسان‌های امروزی انجام می‌شود.
چوب صنوبر و کاج که به احتمال زیاد از درختان بریده شده در کوهی در حداقل دو یا سه کیلومتری محل کشف به دست آمده است.
علاوه بر سلاح، مجموعه شامل 35 شی نوک تیز و گرد بود که به احتمال زیاد در فعالیت های خانگی مانند سوراخ کردن و صاف کردن پوست استفاده می شد. آنمیک میلکز، انسان شناس دانشگاه ریدینگ که در این پروژه همکاری کرده است، می گوید: «همه آنها از صنوبر و کاج ساخته شده اند. چوبی که هم سخت و هم انعطاف پذیر است.»
از آنجایی که هیچ درخت صنوبر و کاج در محل وجود نداشت، تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که درختان در کوهی در دو یا سه کیلومتر دورتر یا حتی دورتر قطع شده اند. بررسی دقیق نیزه ها نشان داد که مردم عصر حجر پروژه های نجاری خود را با دقت برنامه ریزی می کردند و از نظم خاصی پیروی می کردند. پوست درخت را جدا کنید، شاخه ها را جدا کنید، نوک نیزه را تیز کنید، چوب را در آتش سفت کنید.
دکتر لدر گفت: “ابزارهای چوبی از نظر فناوری پیچیده تر از ابزارهای سنگی آن زمان بودند.”
شاید شگفت‌انگیزترین کشف این باشد که برخی از سر نیزه‌ها پس از شکسته شدن یا کندن مجدداً تیز شدند و برخی از سلاح‌های شکسته و خرد شده صیقل داده شدند و تغییر کاربری دادند. همه نیزه‌ها به جز یکی از کنده‌های نارون تراشیده شده‌اند و شکلی شبیه نیزه‌های مدرن دارند و مرکز ثقل آنها در وسط دسته قرار دارد.
