با انجام این تحقیق، فیزیکدانان می خواهند شواهدی پیدا کنند که نشان دهد پروتون ها می توانند از یکدیگر جدا شوند.
مدل استاندارد فیزیک ذرات، که بهترین تصویر ممکن را از نحوه تعامل نیروها و ذرات تشکیل دهنده جهان ما ارائه می دهد، می گوید که پروتون ها پایدار هستند و برای همیشه زندگی می کنند. البته این مدل دارای نقص هایی است و برخی نظریه های دیگر ادعا می کنند که پروتون ها می توانند به ذرات دیگر شکسته شوند.
آزمایش‌هایی که تاکنون بر روی زمین انجام شده است، هیچ چیز مشابهی را نشان نداده‌اند، و به همین دلیل پاتریک استنگل از مؤسسه ملی فیزیک هسته‌ای ایتالیا و همکارانش ایده کاوش در اعماق ماه را برای جستجوی نشانه‌هایی از فروپاشی پروتون‌های باستانی پیشنهاد کردند.
کاوش در سنگ های زیر سطح ماه برای کشف راز پروتون ها
آنها می گویند سنگ های متراکم ماه ممکن است شواهدی از این تجزیه را در ترکیب معدنی خود حفظ کرده باشند.
استنگل و تیمش بر اساس محاسبات خود اعلام کرده اند که در فاصله حداقل 5 کیلومتری از سطح ماه می توان چنین شواهدی را یافت، بنابراین برای به دست آوردن نمونه مورد نظر باید یک مته قدرتمند به ماه فرستاد.
نمونه سنگ سپس توسط تجهیزات میکروسکوپی پیشرفته در ماه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد، زیرا انتقال آن به زمین می تواند ساختار سنگ را به دلیل پرتوهای کیهانی تغییر دهد. استنگل می گوید:
«این ایده کاملاً مشکوک است. شما باید تا عمق 5 کیلومتری پایین بروید، صخره های ماه را بازیابی کنید و از تکنیک های میکروسکوپی پیشرفته استفاده کنید. «همه این چیزها خیلی سخت است.
دیوید واترز از دانشگاه کالج لندن نیز می گوید:
«این ایده اساساً جذاب است. به جای استفاده از آشکارسازهایی با وزن چند هزار تن و مشغول نگه داشتن آنها برای چندین سال، نمونه‌های کوچک معدنی، شاید فقط ده‌ها یا صدها گرم را بررسی می‌کنیم، که ممکن است در ساختارشان فعل و انفعالات ذرات ثبت شده در طی صدها میلیون سال وجود داشته باشد. “
