کشف مولکولی که کاهش وزن را تسریع می‌کند

دانشمندان مولکولی را کشف کرده اند که می تواند کاهش وزن را از طریق ورزش موثرتر و سریعتر کند.

به گزارش سرگرمی روز، ورزش می تواند نقش مهمی در کاهش وزن داشته باشد، اما به نظر می رسد برخی افراد راحت تر از دیگران وزن کم می کنند.

به گفته SA، یک مطالعه جدید که تفاوت‌های ظریف در دسته‌ای از مولکول‌های دخیل در متابولیسم را برجسته می‌کند، ممکن است به توضیح دلیل آن کمک کند.

مولکول مورد نظر پروتئینی به نام PGC-1⍺ است که در تجزیه کربوهیدرات ها و چربی ها نقش دارد. اگرچه این مولکول قبلاً با ورزش و وزن مرتبط بود، مکانیسم ها و فرآیندهای دخیل در این مولکول مشخص نبود.

اکنون، در این مطالعه جدید، گروهی از متخصصان از سراسر ژاپن دریافته‌اند که انواع مختلفی از PGC-1⍺ دخیل هستند و در واقع انواع PGC-1αb و PGC-1αc می‌توانند در واقع ورزش و کاهش وزن را تغییر دهند.

کازوهیرو نومورا، دانشمند زیست پزشکی دانشگاه کوبه و تیمش دریافتند که اگر بدن موش ها بیان PGC-1αb و PGC-1αc را در پاسخ به ورزش افزایش دهد، به بقیه بدن سیگنال می دهد که تولید انرژی را افزایش دهد.

این تیم، موش‌ها و 10 انسان را که همگی مرد بودند، به ترتیب روی تردمیل و ارگومتر آزمایش کردند و سپس نمونه‌های کوچکی از بافت بدن آن‌ها را گرفتند تا بفهمند چه اتفاقی برای متابولیسم ماهیچه‌ها، سوزاندن چربی و مصرف اکسیژن می‌افتد.

به طور خاص، برای آزمایش تولید PGC-1α، برخی از موش‌ها بدون پروتئین‌های PGC-1αb و PGC-1αc پرورش داده شدند. موش هایی که فاقد پروتئین مورد نظر هستند در نهایت وزن اضافه می کنند و انسولین زیادی در خونشان وجود دارد.

در آزمایش انسانی، مردانی که به عنوان عدم تحمل انسولین (شرایطی که سطح PGC-1α را کاهش می دهد) طبقه بندی شدند، در گروه آزمایش قرار گرفتند. محققان دریافتند که هر دو سطح PGC-1αb و PGC-1αc با ورزش افزایش می یابد، که به نوبه خود منجر به متابولیسم بدن کارآمدتر می شود.

این یافته ها نشان می دهد که توانایی ما برای تولید PGC-1αb و PGC-1αc به نوعی با کاهش وزن ما مرتبط است، یافته ای که دانشمندان بر اساس مطالعات قبلی انتظار داشتند.

اوگاوا واتارو، متخصص غدد در دانشگاه کوبه ژاپن، می گوید این فرضیه که ژن های ماهیچه های اسکلتی استعداد ابتلا به چاقی را تعیین می کنند، صحیح است.

مانند هر کشف جدید، پیامدهای این یافته‌ها هنوز کاملاً روشن نیست و نیازمند تحقیقات و بررسی‌های آتی در مورد این فرآیندها در گروه‌های بزرگتر و متنوع‌تر از مردم است.

با این حال، این یافته ها بینش دیگری به ما می دهد که چرا رابطه بین ورزش و کاهش وزن برای همه یکسان نیست.

بدون شک عوامل زیادی دخیل هستند، اما اگر بتوان فعالیت PGC-1αb و PGC-1αc را دستکاری کرد، این امکان وجود دارد که انواع جدیدی از درمان های کاهش وزن ظهور کنند.

اوگاوا می‌گوید اگر ماده‌ای پیدا شود که نسخه‌های PGC-1αb و PGC-1αc را افزایش دهد، می‌تواند منجر به تولید داروهایی شود که مصرف انرژی را در حین ورزش یا حتی بدون ورزش افزایش می‌دهد.

وی افزود: چنین داروهایی به طور بالقوه می توانند چاقی را فارغ از رژیم غذایی و محدودیت های غذایی درمان کنند.

این تحقیق در مجله Molecular Metabolism منتشر شده است.