۷ عامل تشدید کننده پارکینسون

بیماری پارکینسون وضعیتی است که باعث ایجاد مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می شود. هنوز هیچ درمان کاملی برای آن ایجاد نشده است، اما داروها و درمان هایی برای کاهش علائمی مانند لرزش، تکلم و اسپاسم دردناک عضلانی وجود دارد.

به گزارش سرگرمی روز، این بیماری یکی از شایع ترین بیماری های سیستم عصبی محسوب می شود که برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی جیمز پارکینسون در سال 1817 توصیف شد و نام وی بر این بیماری نهاده شد.

در بیماری پارکینسون که یک بیماری مزمن پیشرونده است، افراد دچار لرزش در اندام ها و کندی حرکات می شوند. با پیشرفت بیماری، مبتلایان ممکن است دچار اختلال حافظه و تغییرات رفتاری شوند. این به این دلیل است که مسائل مربوط به سلامت روان مانند استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار رایج است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می کنند.

دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب در این باره می گوید: این بیماری زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی مغز به ویژه در جسم سیاه به تدریج از کار می افتند یا می میرند. این سلول ها دوپامین تولید می کنند که یک انتقال دهنده عصبی است که برای هماهنگی حرکات بدن لازم است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اعضای بدن می شوند.

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند.

سن نیز یک عامل خطر مهم برای شروع این بیماری است. بیماری پارکینسون معمولا در افراد بالای 60 سال دیده می شود اما طبق آمار حدود 5 تا 10 درصد افراد حتی قبل از 50 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. در اروپا تخمین زده می شود که بین 1 تا 2 درصد افراد بالای 65 سال به بیماری پارکینسون مبتلا هستند.

چه عواملی می تواند علائم پارکینسون را بدتر کند؟

اگر پارکینسون دارید، مواردی وجود دارد که می تواند بیماری را بدتر کند. این عوامل عبارتند از:

1-استرس: پاسخ طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و ضربان قلب سریع‌تر است که می‌تواند لرزش و سفتی عضلات را در افراد مبتلا به پارکینسون بدتر کند.

تکنیک های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرینات تمدد اعصاب می توانند با تقویت و آرامش سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.

۲- کم خوابی: خواب ناکافی یا بی کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می شود. فراهم کردن یک محیط خواب خوب و درمان اختلالات خواب با کمک پزشک در مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.

3. بیماری یا عفونت: هر بیماری یا عفونتی می تواند استرس بیشتری بر بدن وارد کند و علائم پارکینسون را به طور موقت بدتر کند. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که هر بیماری یا عفونتی را به موقع درمان کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.

4. زمان یا دوز دارو: زمان بندی و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، ممکن است نوسانات در کنترل علائم رخ دهد.

5. تغذیه نامناسب: سوء تغذیه یا کم آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل همراه با غذاهای مغذی می تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.

6. بی تحرکی: عدم فعالیت بدنی می تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. در همین حال، ورزش منظم و کشش می تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک کند.

7. داروهای خاص: برخی داروها، مانند داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد تهوع و داروهای ضد افسردگی، می توانند با سطح دوپامین تداخل داشته باشند یا علائم حرکتی را تشدید کنند.