دشمن دشمن شما، واقعا دوست شما است؟

برای اولین بار، دانشمندان یک مدل شبکه اجتماعی با استفاده از فیزیک آماری ایجاد کردند که اعتبار نظریه تعادل اجتماعی حیدر را نشان می دهد.

به گفته دیجیاتو، نظریه تعادل اجتماعی حیدر توضیح می دهد که مردم به طور طبیعی برای رسیدن به هماهنگی در محافل اجتماعی تلاش می کنند. بر اساس این نظریه، چهار اصل وجود دارد که روابط را متعادل می کند:

دشمن دشمن دوست است.

دوست یک دوست یک دوست است.

دوست دشمن دشمن است.

دشمن دوست، دشمن است.

بسیاری از مطالعات سعی در تایید این نظریه با استفاده از علوم شبکه و ریاضیات داشته اند. اما این تلاش ها بی ثمر است، زیرا این شبکه ها از روابط کاملاً متعادل فاصله دارند. سوال اینجاست که آیا شبکه های اجتماعی متعادل تر از مدل شبکه هستند؟ بسیاری از مدل‌های شبکه برای درک پیچیدگی روابط اجتماعی بسیار ساده هستند. بنابراین، نتایج آنها با واقعیت در تضاد است.

محققان دانشگاه نورث وسترن با موفقیت دو بینش کلیدی را در مطالعه خود گنجانده اند که پس از 80 سال در نهایت اعتبار نظریه تعادل اجتماعی هایدر را ثابت کردند. اول اینکه همه یکدیگر را نمی شناسند. دوم، برخی از افراد در روابط خود مثبت تر از دیگران هستند. محققان از مدت‌ها قبل این دو نکته را می‌دانستند، اما نتوانسته‌اند آن‌ها را به‌طور همزمان در مدل‌های خود پیاده‌سازی کنند.

یکی از پیش بینی های نظریه تعادل اجتماعی این است که دو قطب سیاسی متضاد در یک جامعه ایجاد می شود.

نظریه تعادل اجتماعی چه می گوید؟

نظریه تعادل اجتماعی هایدر از گروه های سه نفره برای توضیح این فرض استفاده می کند که مردم به دنبال روابط راحت و هماهنگ هستند. در روابط متعادل، همه یکدیگر را دوست دارند. یا اگر یکی دو نفر دیگر را دوست نداشته باشد، با هم دوست هستند. روابط زمانی نامتعادل می شوند که هر سه از یکدیگر متنفر باشند یا زمانی که یک نفر دو نفر را دوست دارد که از یکدیگر متنفرند. چنین روابطی منجر به تنش و اضطراب می شود.

این توضیحات با آنچه در جوامع می بینیم بسیار سازگار است. در دنیای امروز دوقطبی های افراطی وجود دارد که به صورت قطب های سیاسی ظاهر می شوند. اگر همه افرادی که دوست دارید از همه افرادی که دوست ندارید خوششان نیاید، نتیجه دو حزب سیاسی خواهد بود که از یکدیگر متنفرند.

استفاده از محدودیت ها در مدل های شبکه

در یک مدل شبکه، هر فرد یک گره است و ارتباط آنها با شخص دیگر یک لبه است که می تواند کیفیت خاصی داشته باشد. پیش از این، دانشمندان خودسرانه روابط دوستانه یا خصمانه را در شبکه ها تعریف می کردند. چنین مدل های شبکه ای نمی توانند واقعیت جوامع را با موفقیت نشان دهند.

محققان شمال غربی István Kovács و Bingjie Hao از یک رویکرد تصادفی استفاده نکردند. برای تصادفی بودن تعاملات، هر گره (فرد) باید شانس برابری برای مواجهه با گره های دیگر داشته باشد. اما در زندگی واقعی اینطور نیست. به عنوان مثال، ممکن است هرگز دوست دوست خود را نبینید.

کواک و هائو مدل خود را به گونه ای ساختند که احتمال اتصالات مثبت یا منفی کل شبکه بر اساس اتصالات مثبت یا منفی تعیین می شود. این ارتباطات هنوز تصادفی هستند، اما تصادفی بودن آنها حدی دارد که با شرح نظریه هایدر مشخص می شود. آنها همچنین معتقدند که برخی افراد در روابط خود دوستانه تر هستند. یعنی احتمال رابطه مثبت آنها بیشتر است.

آنها مدل خود را بر اساس داده های نظرات در مورد Slashdot، روابط با کنگره ایالات متحده، تعامل با معامله گران بیت کوین و بررسی محصولات Epinions اجرا کردند. این مدل توانست این شبکه ها را با موفقیت مدل سازی کند. در نتیجه، شبکه های اجتماعی با نظریه تعادل هایدر سازگار هستند. محققان می گویند این الگو نشان می دهد که این نظریه حتی می تواند به گروه های چهار نفره یا بیشتر گسترش یابد.