شامپانزه‌ها جنگ و ظلم را به انسان‌ها آموختند!

نخستی شناس انگلیسی که تحقیقات زیادی در مورد رفتار شامپانزه ها انجام داده است، معتقد است که شامپانزه ها به عنوان نزدیک ترین موجودات به انسان، قادر به تشکیل اتحادهای سیاسی پیچیده هستند.

به گزارش ایلانا، وی به مجله علمی Live Science گفت: خصومت به صورت کاملاً خشونت آمیز مختص انسان نیست و از ویژگی های انسانی نیست. جنگ شامپانزه ها و نبردهای شدیدی که با ائتلافی از نرهای بالغ به منظور گسترش قلمرو صورت می گیرد، نشان می دهد که این شامپانزه ها کسانی هستند که برای اولین بار جنگ و بی رحمی را به انسان ها آموزش دادند.

جسیکا کسرا یکی از محققانی است که به جنبه تاریک رفتار شامپانزه ها نگاه می کند. او در مطالعات خود نشان می دهد که جنگ و خشونت که اغلب به عنوان ویژگی های انسانی ذکر می شود، منحصر به انسان نیست.

او می گوید که خصومت در میان این نخستی های غیرانسانی در میان گروه های رقیب گسترده است، اما به ندرت منجر به مرگ می شود. دعواهای مکرر بین شامپانزه های نر که اغلب محدود به رفتارهای ارعاب کننده است. اگرچه بسیار ترسناک است، اما به ندرت کشنده است.

در سال 1974، زمانی که یکی از دانشمندان رفتار شامپانزه ها را در تانزانیا مطالعه کرد، یک تقسیم اجتماعی عجیب را بین دو گروه در یک جامعه مشاهده کرد. اولین گروه از شامپانزه ها به نام جامعه کاساکلا که شامل هشت نر بالغ و دوازده ماده بالغ به همراه بچه هایشان بود، قسمت شمالی پارک را به این نام اشغال کردند. گروه دوم که جامعه کاهاما بود شامل 6 مرد مسن، یک نوجوان و سه زن سالخورده بود.

این محقق می گوید: زمانی که مردی از گروه کاساکلا گودی، مردی از گروه کاهاما را کشت، خصومت ها به شکل بسیار خشونت آمیزی آغاز شد. خشم کاساکلاس علیه کاهاما تا چهار سال بعد ادامه یافت و طی آن شش مرد دیگر کشته شدند. در مورد زنان کاهاما، دو نفر ناپدید شدند و سه نفر توسط گروهی از اراذل مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.

پایان این «جنگ چهار ساله» به تسلط جامعه کاساکلا بر قلمرو کاهاما منجر شد. با این حال، این یک پیروزی کوتاه مدت بود، زیرا جامعه دیگری از شامپانزه ها که در نزدیکی گروه برنده زندگی می کردند، موفق شدند کاساکلاس را بترسانند.

جین گودال تنها کسی نیست که مطالعات و تصاویر وحشتناکی از کشتار بین گروه‌هایی از شامپانزه‌ها را گزارش می‌کند. محققان آمریکایی صحنه های مشابهی از خشونت را در میان شامپانزه ها در پارک ملی کیبال اوگاندا گزارش کردند. نبردهای شدید این افراد بدوی توسط ائتلاف هایی از مردان بالغ و تنها با هدف گسترش قلمرو خود تحریک شد. مناطقی که درگیری در آن رخ داد مربوط به سرزمینی بود که با زور فتح شده بود.

آیا اینها اول واقعاً در جنگ هستند؟ اگر جنگ را خشونت مرگباری که علیه اعضای یک گروه دیگر انجام می شود تعریف کنیم، پاسخ روشن است. شامپانزه ها نیز مانند انسان ها توانایی مبارزه دارند. قبل از شروع درگیری در پارک ملی کیبال، این افراد به طور منظم گشت زنی می کردند. محل اجساد اهمیت قلمرو را به عنوان انگیزه ای برای جنگ تأیید می کند: این شامپانزه ها آخرین نفس خود را در این منطقه مجاور اراده کردند. این جنگ ها مملو از وحشت کودک کشی بین گروه های رقیب بود، جنایاتی که انسان ها نیز در طول تاریخ مرتکب شده اند.