طراحی سلاح هیدروژنی شوروی تحت رهبری ایگور کورچاتوف و گروهی از فیزیکدانان آندری ساخاروف، ویکتور آدامسکی، یوری بابایف، یوری اسمیرنوف، یوری تروتنف و دیگران انجام شد. در سال 1959، مقدمات آزمایش کامل شد، اما نیکیتا خروشچف پرتاب بمب را به امید بهبود روابط با ایالات متحده به تاخیر انداخت.
بر اساس این گزارش، صبح روز 30 اکتبر، دو فروند هواپیمای توپولف-95 حامل بمب های تزار و یک هواپیمای آزمایشگاهی حامل اپراتورهای ویدئویی به سمت نوایا زملیا حرکت کردند. وزن بمب چتری بیش از 26 تن بود و حمل آن با مشکلاتی همراه بود. ویکتور آدامسکی با یادآوری این حادثه گفت: «یک کارگر داخل بمب نشسته بود، مثل خلبان هواپیمای جنگنده.» داشت چیزی را لحیم می کرد. بمب خیلی بزرگ بود.
ابعاد آن مهندسان را شگفت زده کرد. در 5 آگوست 1963، اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده و بریتانیا توافق نامه ای را در مسکو امضا کردند که آزمایش سلاح های هسته ای را در جو، فضا و زیر آب ممنوع می کرد.
در این عکس تابلوی کنترل اولین واحد نیروگاه در نیروگاه اتمی شوروی را می بینیم.
