محققان می‌گویند بابالنگ‌دراز‌ها چهار «چشم پنهان» دارند

این کشف جدید می تواند به دانشمندان کمک کند تا راز چگونگی تکامل عنکبوتیان در طول 537 میلیون سال را کشف کنند.

به گزارش فرادید، دانشمندان می گویند گونه ای از عنکبوت که به عنکبوت پا دراز معروف است دارای چهار چشم اضافی است. این می تواند اطلاعات جدیدی در مورد تکامل این موجودات به دانشمندان بدهد.

عنکبوت های پا دراز گروهی از عنکبوت های عنکبوتی هستند که به آنها عنکبوت های خرمن کوب می گویند. عنکبوت ها می توانند تا هشت چشم داشته باشند، اما حدود 6500 گونه منزوی تنها دو چشم دارند.

اما اخیراً، در حین بررسی عنکبوت های فالانژیوم زیر میکروسکوپ، محققان چهار چشم دیگر را کشف کردند که هرگز به طور کامل رشد نمی کنند. این چشم ها اندام های بقایایی یا بقایای اعضای بدن هستند که دیگر کار نمی کنند، یا همانطور که گیلرم گین، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت، آنها “بقایای تکامل” هستند. در انسان، بقایای تکاملی شامل دندان عقل و آپاندیس است.

وجود چشم‌های رشد نیافته در قورباغه‌های پا دراز نشان می‌دهد که این موجودات تقریباً 50 میلیون سال پیرتر از آن چیزی هستند که قبلاً تصور می‌شد. اکنون دانشمندان تخمین می زنند که شجره نامه آنها به حداقل 537 میلیون سال قبل باز می گردد.

دانشمندان با نگاه کردن به عنکبوت های پا دراز، تنها دو چشم رو به جلو را می دیدند و حتی تعجب می کردند که چرا این عنکبوت های خرمن کوب تنها دو چشم دارند، در حالی که اقوام عنکبوتی آنها چشم های بیشتری دارند.

پراشانت شارما، یکی از نویسندگان این مطالعه و یک زیست شناس، می گوید: ما کار خود را با پرسیدن اینکه چگونه این حیوانات چشم های خود را از دست دادند، آغاز کردیم. پاسخ تعجب آور او این بود: چشمان خود را از دست ندادند، اما چشمانشان پنهان بود.

هنگامی که محققان شروع به جستجوی پروتئین های مرتبط با بینایی به نام اپسین در جنین زیر میکروسکوپ کردند، این اندام های پنهان را دیدند. شواهد نشان می دهد که P. opilio زمانی یک چشم در دو طرف سر و بالای یک جفت پای جلویی و همچنین یک جفت چشم دیگر رو به جلو داشته است.

اگرچه چهار چشم توسعه نیافته آنها امروزه به طور کامل رشد نکرده اند، اما هنوز هم می توانند کار کنند. به عنوان مثال، این اندام ها می توانند به قورباغه های پا دراز کمک کنند تا تفاوت های نور را تشخیص دهند. تفاوت نور بر ریتم شبانه روزی آنها تأثیر می گذارد.

این چشم های پنهان برای محققان تعجب آور نبود. در سال 2014، یک شاهین فسیلی 305 میلیون ساله در شرق فرانسه کشف شد که در مجموع چهار چشم داشت، دو چشم بیشتر از شاهین های امروزی. این یافته ها در کنار هم ممکن است روزی به دانشمندان کمک کند تا دودمان تکاملی عنکبوتیان را ردیابی کنند.

شارما می‌گوید: «بندپایان زمینی مانند عنکبوت‌های خرمن‌کن، فسیل‌های کمی دارند، زیرا اسکلت‌های بیرونی آن‌ها به خوبی حفظ نشده است. در نتیجه، برخی از سؤالات اساسی در مورد تاریخچه تکاملی این موجودات حل نشده باقی می‌مانند.»

محققان از یافته های جدید خود با تجزیه و تحلیل ژن های مرتبط با بینایی عنکبوتیه که به نظر می رسد در شکل چشم های اضافی گوشه نشین نقش دارند، حمایت کردند. کشف دیگری که محققان انجام دادند این بود که گونه دیگری از اسکنک به نام Iporangaia pustulosa نیز دارای چشم های توسعه نیافته است، اما فقط در دو طرف سر.

معلوم نیست چرا چشمان برخی از باباهای پا دراز تکامل یافته است تا رشد نکنند. این سوال احتمالاً موضوع تحقیقات آینده محققین خواهد بود.

جنت می گوید: «یکی از اهداف مطالعه ژنتیک در پس آنچه در مورفولوژی می بینیم، درک چگونگی وقوع تکامل است. “برای تکامل تنوع چشم چه چیزی باید در نظم ژنی اصلی تغییر کند؟”