بمب افکن ها هدف خاصی را دنبال می کنند: هدفی را پیدا کرده و با قدرت آتش باورنکردنی آن را از روی زمین پاک کنید. این هواپیماها محموله عظیمی را حمل می کنند و با نشان دادن میزان خسارت دشمن، روحیه آنها را تضعیف می کنند. گاهی اوقات دومی مهمتر است.
در ادامه این مقاله به مقایسه هواپیماهای بوئینگ B-25-H Stratofortress و B-21 Raider متعلق به Northrop Grumman می پردازیم، دو هواپیما با هدف مشابه اما فناوری ها و قابلیت های بسیار متفاوت.
اختلاف سنی
یکی از مهم ترین تفاوت های این دو هواپیما سن آنهاست. بمب افکن Stratofortress با پرواز زیبای خود برای اولین بار 72 سال پیش در سال 1952 آسمان ها را زیبا کرد. از سوی دیگر، B-21 Raider کمتر از یک سال است که در خدمت بوده و اولین پرواز خود را در نوامبر گذشته انجام داده است.
B-21 به طور قابل توجهی از نظر فناوری پیشرفته تر از B-52 قدیمی تر است. با این حال، شکاف بین این دو به لطف قابلیت ارتقاء دومی و برنامه نوسازی آن با موتورهای جدید، اویونیک و سایر ماژول ها برای حفظ قابلیت رزمی خود تا سال 2060 در حال کاهش است.
طرح های مختلف
اگرچه هر دو بمب افکن هستند، اما این هواپیماها از فلسفه های طراحی بسیار متفاوتی پیروی می کنند. B-52 دارای طراحی سنتی است که به آن اجازه می دهد تا بارهای بزرگ را حمل کند و در ارتفاعات بالا با سرعت زیر صوت برای مدت طولانی پرواز کند. در طول طراحی این بمب افکن، هنوز فناوری رادارگریز در نظر گرفته نشده بود، بنابراین به طور کامل توسط رادار قابل شناسایی است.
همچنین، B-52 از نظر طراحی ضعیف بود زیرا برای پرواز به گونه ای طراحی نشده بود که نیاز به قدرت مانور زیادی داشته باشد. حتی سکان هواپیما برای هواپیماهایی با این اندازه کوچک است، زیرا بوئینگ از خلبانان انتظار دارد برای جبران سکان کوچک از نیروی رانش متغیر از هشت موتور استفاده کنند.
برعکس، B-21 با در نظر گرفتن مخفی کاری طراحی شد و بر اساس موفقیت تنها بمب افکن رادارگریز موفق دیگر در تاریخ: B-2 Spirit طراحی شد. این بال طراحی مشابهی دارد، سطح مقطع رادار حداقل است و هر قسمت از بدنه در قسمت بعدی ادغام شده است تا از هرگونه زوایای تیز جلوگیری شود. بهترین مقایسه نمای جانبی این بمب افکن در حال پرواز احتمالاً یک شاهین غواصی است.
تفاوت دیگر در تعداد موتورها است. B-52 دارای هشت موتور در آرایش دوقلو است. در مقابل، B-21 از موتورهای دوقلو تعبیه شده در بدنه نیرو می گرفت.
تفاوت اندازه
اندازه این دو هواپیما کاملا متفاوت است. از آنجایی که ابعاد دقیق B-21 به راحتی در دسترس نیست، بر اساس آنچه تاکنون فاش شده است، این دو را با هم مقایسه خواهیم کرد. B-52 حدود 48.5 متر طول و 56.4 متر طول بال دارد. در مقام مقایسه، B-21 تنها 16 متر طول و 40 متر طول بال دارد. B-21 بسیار کوچکتر از B-52 است. این عمدتا به دلیل طراحی بال و نیاز به مقطع راداری کوچک در بمب افکن های جدیدتر است.
ظرفیت بار
تفاوت در بار و وزن نتیجه مستقیم تفاوت در اندازه این دو هواپیما است. B-52 دارای وزن خالی 83250 کیلوگرم است. وزن B-21 یک سوم وزن B-52 در یک پیکربندی خالی است. در بار کامل، حداکثر وزن برخاست Stratofortress 221,323 کیلوگرم است، در حالی که برای Raider فقط 81,647 کیلوگرم است.
اطلاعات کلی
بمب افکن B-52 Stratofortress
B-52 Giant نقطه اوج یک فرآیند طولانی و دشوار است که در سال 1946 زمانی که فرماندهی مواد هوایی ایالات متحده، سلف فرماندهی لجستیک نیروی هوایی ایالات متحده، یک بمب افکن استراتژیک دوربرد را می خواست که بتواند بدون نیاز به هواپیماهای پیشرفته پرواز کند، آغاز شد. و پایگاه های واسطه در سایر کشورها می تواند عملیات خود را انجام دهد. الزامات اولیه شامل سرعت کروز 480 کیلومتر در ساعت در ارتفاع 34000 پا (10000 متر) و شعاع رزمی 8000 کیلومتر بود. علاوه بر این، این نیرو از این هواپیما می خواست که چندین تفنگ 20 میلی متری و محموله ای تا 4500 کیلوگرم را در زمینه سلاح های متعارف حمل کند.
بوئینگ قرارداد پروژه معروف به مدل 462 را برنده شد، یک بمب افکن سنتی بال مستقیم با شش موتور توربوپراپ. این اولین مورد از دو طراحی در طول دو سال بود که منجر به این شد که USAF با محبت از آن به عنوان BUFF (Big Fat Ugly Fella/F**ker) یاد کرد. بوئینگ مجبور شد چندین نوع از این هواپیما را بسازد زیرا نیروی هوایی ایالات متحده چندین بار الزامات خود را برای هواپیما تغییر داد.
بوئینگ در نهایت این هواپیما را با استفاده از B-47 Stratojet به عنوان مدل طراحی کرد، اما با بال‌های جاروب شده 35 درجه که اجازه می‌دهد تا 30 درجه به صورت عمودی، موتورهای توربوفن و چرخ‌های زیرین استفاده کند. او همچنین از نوک بال در آن استفاده می کند. برنامه های اولیه برای B-52 نهایی شامل صندلی های پشت به پشت بود، اما در آخرین لحظه پس از اینکه ژنرال LeMay، رئیس فرماندهی استراتژیک هوایی، خواستار تغییر شد، به طرحی در کنار هم تغییر یافت. مدل فعلی B-52H در سال 1963 معرفی شد و نسبت به اولین مدل های تولیدی پیشرفت های زیادی داشت.
B-21 Raider
بمب افکن B-21 آینده بال بمب افکن نیروی هوایی ایالات متحده است. اگرچه انتظار می‌رود این هواپیما در کنار B-52 به فعالیت خود ادامه دهد، اما برای جایگزینی بمب‌افکن‌های قدیمی‌تر، از جمله بمب‌افکن‌های Rockwell B-1 Lander و Northrop Grumman B-2 Spirit، تا سال 2040 طراحی شده است. این بمب‌افکن پس از B-52H جایگزین خواهد شد. پایان خدمت وی در سال 2060.
برنامه B-21 در سال 2011 آغاز شد و به عنوان یک برنامه دسترسی ویژه تعیین شد و در نتیجه بسیاری از مشخصات و قابلیت های هواپیما مخفی ماند. تنها چیزی که می دانیم این است که B-21 چیزی بیش از یک بمب افکن خواهد بود. این هواپیما نقش های متعددی از جمله جمع آوری اطلاعات، کنترل جنگی و سکوی رهگیری خواهد داشت.
Northrop Grumman بمب افکن B-21 را اولین هواپیمای نسل ششم جهان توصیف می کند. مانند B-2 Spirit، بمب افکن B-21 دارای طراحی بال متمرکز بر مخفی کاری است. بیشتر این هواپیما به گونه ای بهینه شده است که بتواند سیستم های دفاعی را دور بزند. به عنوان مثال، شیشه جلو با کابین خلبان همسطح است.
