پس از اختراع اولین تانک جهان به نام Little Willie توسط انگلیسی ها، فرانسوی ها و انگلیسی ها به کارایی و کارایی آن در میدان نبرد پی بردند و برای اولین بار از آن در نبرد Flernes-Courchelet در سال 1916 استفاده کردند که بعدها با موفقیت در نبرد در کامبری.
به گفته روزیاتو، زمانی که صنعت فرانسه به مرزهای خود رسیده بود، تولید تانک در فرانسه دشوار بود، به ویژه زمانی که پیشرفته ترین شهرها و استان های صنعتی آن در اثر جنگ ویران شده بودند.
بنابراین، ورود ایالات متحده به جنگ جهانی اول برای تلاش جنگی فرانسه و متحدانش حیاتی بود. این امر ظرفیت تولید نظامی جدیدی را برای کمک به رفع نیازهای فرانسه و بریتانیا، به ویژه در زمینه تولید تانک، اضافه می کند. و بدین ترتیب ایالات متحده اولین تانک خود را ساخت.
زره های آمریکایی در جنگ جهانی اول
زمانی که ایالات متحده در سال 1917 وارد جنگ جهانی اول شد، هیچ خودروی زرهی نداشت. ژنرال جان پرشینگ خواستار اعزام نیروی تانک زرهی به میدان نبرد شد، اما اگر تانک نداشته باشید نمی توانید نیروی زرهی داشته باشید و بنابراین ارتش آمریکا به ناوگان تانک نیاز داشت. با این حال، توسعه و ساخت یک تانک زمان می برد و اگر می خواهید از صفر شروع کنید، به زمان بسیار بیشتری نیاز خواهید داشت.
در نمایش اتحاد، فرانسه و بریتانیا طرح‌های تانک خود را با ایالات متحده به اشتراک گذاشتند و بریتانیا تانک سنگین Mark VIII را به آمریکایی‌ها پیشنهاد داد. اما تولید این تانک زمان زیادی به طول انجامید و کارخانه ای که قرار بود این تانک در آن ساخته شود تا نوامبر 1918 اولین نمونه های خود را تولید نکرد و در آن زمان جنگ جهانی اول به پایان رسید.
از سوی دیگر، فرانسوی ها تصمیم گرفتند مجوز طراحی تانک سبک رنو FT را به ایالات متحده بدهند، به این امید که بتوانند این تانک را در آمریکا تولید انبوه کنند. از آنجایی که این یک طراحی از قبل موجود بود، به این معنی بود که در حالی که تانک سنگین‌تر Mark VIII هنوز در حال توسعه بود، به سرعت وارد تولید می‌شد.
تانک ساخته شده با مجوز M1917 تانک سبک نامگذاری شد و ایالات متحده در ابتدا 4440 عدد از آن را سفارش داد، اما تنها 950 عدد از آن تولید شد. این تانک قرار بود اولین مدل تانک سپاه تانک ارتش آمریکا باشد که اولین لشکر زرهی ارتش این کشور بود. این تانک توسط ژنرال پاتون (آن زمان کاپیتان پاتون) مونتاژ شد که در نهایت فرمانده اولین نیروهای زرهی آمریکا در جنگ جهانی دوم شد.
چندین تاخیر در روند تولید M1917 وجود داشت. از جمله، کارخانه های آمریکایی و فرانسوی از واحدهای اندازه گیری متفاوتی استفاده می کردند. آمریکا از واحدهای امپراتوری و فرانسه از واحدهای متریک استفاده می کنند. این بدان معنا بود که کارخانه های آمریکایی آماده تولید چیزهایی که توسط فرانسوی ها طراحی شده بود، نبودند. تا پایان جنگ جهانی اول، تنها 64 تانک از 4400 تانک سفارش داده شده تکمیل شده بود. از این تعداد فقط 10 دستگاه به فرانسه رسید و هیچ کدام در میدان جنگ استفاده نشد.
ویژگی های تانک M1917
M1917 با استانداردهای امروزی تانک قابل توجهی نبود. اما زمانی که برای اولین بار معرفی شد، یک تانک بسیار قدرتمند و شگفت انگیز به حساب می آمد. این خودروی زرهی شش و نیم تنی مجهز به مسلسل 37 میلی متری برای پشتیبانی از پیاده نظام یا مسلسل 0.30 میلی متری است که هر دو بر روی یک سکوی مدور نصب شده اند.
این تانک دارای یک برجک چرخان 360 درجه بود که به آن اجازه می داد در همه جهات شلیک کند. این تانک همچنین از زره فولادی 1.5 سانتی متری با سقف تقویت شده برای محافظت از خدمه بهره می برد. یک موتور دیزلی 42 اسب بخاری این مخزن 6.5 تنی را تامین می کرد، بنابراین انتظار نداشته باشید که در جاده ها خیلی سریع حرکت کند. با این حال، سرعت 9 کیلومتر در ساعت تانک برای زمان خود کافی بود، به خصوص که این تانک به عنوان یک ماشین پشتیبانی زرهی پیاده نظام در نظر گرفته شده بود تا یک پیشتاز برای حمله.
از آنجایی که M1917 نسخه مجاز تانک رنو FT فرانسوی با تغییراتی در استانداردهای آمریکایی و بهبود طراحی اصلی است، تانک تفاوت کمی با نسخه فرانسوی دارد. برخی از این تغییرات شامل مسلسل کالیبر 30 که از مهمات آمریکایی استفاده می کرد، جایگزینی موتور رنو با موتور بودا، قرار دادن لوله اگزوز در سمت چپ تانک و استفاده از چرخ های فولادی با رینگ های گرد بود.
سرویس M1917 بین دو جنگ جهانی
اگرچه M1917 در جبهه های نبرد فرانسه با آلمانی ها روبرو نشد، اما تا اوایل دهه 1940 در ارتش ایالات متحده به خدمت خود ادامه داد. اولین نبرد ثبت شده یک تانک M1917 در سال 1922 رخ داد، زمانی که گارد ملی کنتاکی از تانک های خود برای نابود کردن مخازن تخمیر غیرقانونی الکل استفاده کرد. سپس در سال 1927، تفنگداران ویژه تانک های خود را به چین بردند تا از جامعه بین المللی و مشاوران خود در شانگهای در جریان درگیری های داخلی در منطقه محافظت کنند. اما هیچ نشانه ای از نبرد جدی علیه آمریکایی ها وجود نداشت و M1917 ها هرگز شلیک نکردند.
تانک های M1917 دوباره در سال 1932 در قاره ایالات متحده استفاده شد، این بار علیه ارتش پاداش، گروه بزرگی از کهنه سربازان جنگ جهانی اول که خواستار آزادی زودهنگام حقوق و مزایای نظامی خود بودند. این تانک همچنین در اعتصابات عمومی در سانفرانسیسکو در سال 1934 استفاده شد، زمانی که گارد ملی کالیفرنیا این تانک ها را در خیابان ها مستقر کرد. خوشبختانه هیچکدام از این تانک ها به سمت غیرنظامیان آمریکایی شلیک نکردند، اگرچه صدا خفه کن آنها برداشته شد و آنها را به شدت سر و صدا کرد. سرانجام، ارتش ایالات متحده بقیه ناوگان تانک های خود را برای قراضه به کانادا فروخت.
میراث اولین تانک آمریکا
از آنجایی که M1917 یک تانک آمریکایی تحت لیسانس تانک رنو FT فرانسه بود، می توان گفت که هر دو تانک دارای میراث یکسانی هستند. با این حال می توان ردپای طراحی این دو تانک را در تانک های مدرن مشاهده کرد. به عنوان مثال تقریباً تمام تانک های اصلی امروزی مانند تانک M1 Abrams دارای برجک چرخشی 360 درجه هستند.
یک تانک مدرن، لئوپارد 2 آلمانی نیز از یک موتور نصب شده در عقب استفاده می کند. این ویژگی برای اولین بار در تانک رنو FT/M1917 مشاهده شد که برخلاف تانک های سنگین بریتانیایی که موتور در داخل محفظه خدمه قرار داشت، طرحی مشابه داشت.
اگرچه تانک M1917 هرگز در میدان نبرد شلیک نکرد و با حریف توانا مواجه نشد، اما همچنان طراحی قابل توجهی بود. این تانک به عنوان پایه ای برای تانک های مدرن و پیشگام در طراحی و تولید تانک در ایالات متحده بود. بدون M1917، ما تانک های افسانه ای مانند M4 Sherman یا M60 Patton را نخواهیم داشت.
