استخراج ۲۰۰۰ لیتر آب از هوا در یک نصف روز

محققان می‌گویند راه‌حل‌هایی برای برداشت آب از هوا بسیار مقیاس‌پذیر هستند و در عین حال از انرژی‌های تجدیدپذیر استفاده می‌کنند.

به گزارش سرگرمی روز، کارآفرینان در سراسر جهان در حال استقرار سیستم هایی هستند که می توانند آب آشامیدنی تمیز را از هوا حتی در مناطقی با رطوبت کم استخراج کنند. با این حال، این فناوری برای رفع کمبود جهانی آب شیرین بسیار گران است.

طبق گزارش سازمان ملل، نیمی از جمعیت جهان حداقل یک بار در ماه با کمبود آب مواجه هستند. انتظار می رود سال آینده 1.8 میلیارد نفر در سراسر جهان با شرایط کمبود مطلق آب مواجه شوند.

اگرچه کارخانه های نمک زدایی می توانند کمک کنند، اما این فناوری باید در مقیاس وسیع با دسترسی به آب دریا به کار گرفته شود. این باعث می شود که مناطق کمتر پرجمعیت یا مکان های دور افتاده برای حل مشکلات آب خود به کمک نیاز داشته باشند.

علاوه بر این، سیل شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی نیز ممکن است منابع آبی موجود را آلوده کند. بنابراین فناوری تولید آب از هوا می تواند به تامین آب سالم و تمیز در این شرایط کمک کند.

چگونه آب از هوا خارج می شود؟

اصل تولید آب از هوا ساده است. رطوبت موجود در هوا نتیجه بخار آبی است که می تواند برای تامین آب تمیز استخراج شود. دو روش مختلف سرمایش و گرمایش می تواند به این هدف کمک کند.

در روش خنک سازی، هوای مرطوب تا نقطه تراکم خنک می شود، جایی که بخار آب به آب مایع متراکم می شود.

در روش گرمایش، از یک ماده خشک کن یا خشک کننده برای جذب رطوبت هوا استفاده می شود که سپس حرارت داده می شود تا آب آن آزاد شود.

مقیاس هر دو فناوری آسان است و می‌توان آن‌ها را با منابع تجدیدپذیر تامین کرد، که آنها را برای استقرار در مکان‌های دوردست و متناسب با نیازهای جوامع محلی ایده‌آل می‌کند.

آب جادویی

پس از مواجهه با خشکسالی در سال 2016، دانشجوی کنیایی بث کوئیگی شروع به جستجوی یک راه حل تصفیه آب برای کمک به تامین آب تمیز از رودخانه مجاور کرد. در نهایت، او به فکر استفاده از یک ژنراتور خنک کننده هوا به آب افتاد و شرکت Majik Water را برای کمک به جوامع محلی برای دسترسی به آب تمیز راه اندازی کرد.

مجیک واتر با همکاری سازمان‌های غیردولتی (NGO) اکنون راه‌حل‌های مقیاس‌پذیر را برای خانواده‌ها، بیمارستان‌ها و جوامع ارائه می‌کند و بزرگترین سیستم آن می‌تواند 500 لیتر آب در 24 ساعت تولید کند.

در حالی که این سیستم ها به مردم کمک کرده اند، Quiggy معتقد است که به دلیل هزینه آنها راه حل بلندمدتی نیستند.

سواپنیل سریواستاو، دانشجوی هندی، با داستان مشابهی روبرو شد. خشکسالی در شهر کوژیکود دسترسی او به آب را به دو سطل در روز در سال 2016 کاهش داد و سه سال بعد او آزمایشگاه‌های Uravu را در هند تأسیس کرد.

Shrivastava از روش گرمایش برای تولید آب استفاده می کند و سیستم خود را گسترش داده است تا 2000 لیتر آب را تنها در 12 ساعت تحویل دهد. با این حال، هزینه تحویل این آب به جوامع محلی بسیار بالا بود و این استارتاپ نتوانست از NGOها در هند حمایت کند.

اکنون آزمایشگاه‌های اوراو آب تولیدی خود را به صنعت گردشگری و مهمان‌نوازی می‌دهند. سایر مشتریان آنها شامل مراکز داده ای است که عملیات آنها مقادیر زیادی گرما تولید می کند.

شریواستاوا می خواهد از فناوری خود برای تولید آب شیرین و کاهش 95 درصدی مصرف آب در مراکز داده استفاده کند.

سیستم های برداشت آب باید در قطعاتی مانند مبدل های حرارتی، خشک کن ها و کندانسورها نوآورانه باشند تا مشکل کمبود آب جهانی را به طور واقعی حل کنند. کارشناسان پیشنهاد می کنند که حمایت دولت و مقررات زیست محیطی بهتر نیز می تواند به افزایش پذیرش این فناوری کمک کند.