به عبارت دیگر، دولاب اولین شهرک یا محله ای بود که پس از مهاجرت دسته جمعی به تهران میزبان ارامنه بود. علیرضا زمانی، تهران پژوه می گوید: «کوچ ارامنه از نقاط مختلف به محله های پایتخت، زمینه ساز شکل گیری یا توسعه برخی محله ها شد. ولسوالی هایی مانند مجیدیه، زرکش و … که هنوز هم به عنوان محله های ارمنی پایتخت شناخته می شوند.
اما به گزارش سرگرمی روز، داستان ارامنه و دولاب داستان دیگری است. این محله که زمانی آبادی بزرگ در بیه‌گوش تهران بود، اولین محله یا منطقه تهران بود که ارامنه در آن ساکن شدند. تاریخ مهاجرت ارامنه به دولاب را باید در دوره زندیه و در زمان کریم خان زند جستجو کرد. در این دوره به دستور حاکم وقت 10 خانواده ارمنی که همگی از سنگتراشان ماهر بودند از جلفا اصفهان به دولاب آمدند و برای اسکان بیشتر ارامنه در این آبادی سنگ تمام گذاشتند.
یکی از مهمترین نمادهای زندگی ارامنه در دولاب، قبرستان دولاب یا قبرستان ارامنه این محله است که بیش از 130 سال قدمت دارد. زمانی در این باره می گوید: «از آنجایی که سکونتگاه ارامنه دولاب از سایر محله های پایتخت بیشتر است، قبرستان ارامنه دولاب نیز قدیمی ترین قبرستان ارامنه تهران است. گفته می شود که پس از مرگ پزشک محمدشاه، «لوئی آندره ارنست کلوکه» در نزدیکی دولاب و قبرستان کوچک ارامنه در آن منطقه به خاک سپرده شد. گورستان ارامنه پس از آن توسعه یافت و به تدریج به قبرستان دولاب معروف شد، جایی که تعداد زیادی از کشته شدگان ارمنی از جمله نخبگان و مشاهیر ارمنی اکنون در آن دفن هستند.
بخش مهمی از تاریخ محله دولاب را باید در داستان ورود ارامنه به این محله، گورستان قدیمی ارامنه و آداب و رسومی که با خود به دولاب آوردند، جستجو کرد. ساکنان قدیمی دولاب هنوز سیزدهمین جشن ارامنه را به یاد دارند. در همان روز ارامنه در قبرستان ارامنه دولاب گرد آمدند و مراسمی در آن مکان برگزار شد. سید تقی هاشمی دولابی یکی از اهالی قدیمی دولاب می گوید: «7 دهه از کودکی من می گذرد اما مراسم یا جشن 13 ارمنی را به خوبی به خاطر دارم. آن روز در ورودی قبرستان باز بود و برای دیدن به آنجا رفتیم. «ارامنه دولاب و روستاهای اطراف در این منطقه جمع شده بودند، در حالی که تدارک زیادی برای این جشن داشتند.
