این بمب ژاپنی قدرت قتل‌عام‌ ۳۰۰هزار نفر را دارد!

اخیراً، هنگامی که ژاپن اولین هشدار را در مورد احتمال وقوع یک “مگا زلزله” صادر کرد، هارولد توبین، زلزله شناس ایالت واشنگتن، نگران شد. این هشدار پس از وقوع زمین لرزه 7.1 ریشتری در جزیره کیوشو در جنوب ژاپن صادر شد و اگرچه این زمین لرزه خسارات عمده ای در پی نداشت و ارتفاع بزرگترین موج سونامی تا زانو بود، نگرانی اصلی جای دیگری بود.

به گزارش سرگرمی روز، زلزله شناسان بیشتر نگران این بودند که این زلزله استرسی ایجاد کند که باعث انفجار بمبی در ساحل شود: گسل نانکای ژاپن که می توان گفت خطرناک ترین گسل این کشور است. بر اساس برآوردهای دولت ژاپن، این منطقه پتانسیل ایجاد امواج سونامی به ارتفاع 30 متر و مرگ نزدیک به 300000 نفر را دارد.

اما آیا یک زلزله کوچکتر نشان دهنده وقوع زلزله بزرگتر است؟ هیچ کس نمی تواند با اطمینان بگوید، اما احتمال آن صفر نیست. توبین گفت: «این چیزی است که من را گاهی شب ها بیدار نگه می دارد.

خطرناک ترین اشتباه آمریکا

توبین گفت: «ما در این زمینه چنین پروتکلی نداریم، اگرچه یک گسل خطرناک مشابه در آمریکا وجود دارد: منطقه فرورانش کاسکادیا، که به گفته آژانس مدیریت اضطراری فدرال آمریکا، زلزله ای به بزرگی 9 ریشتر روی گسل کاسکادیا و در نتیجه آن وجود دارد.» سونامی حداقل 14000 نفر را می کشد.

اما اگر زلزله‌ای ضعیف‌تر، مانند زلزله‌ای که اخیراً در ژاپن دیده شده، در نزدیکی کاسکادیا رخ دهد، زلزله‌شناسان باید تصمیم بگیرند که آیا و چگونه به مردم هشدار دهند.

توبین سال‌ها به این سناریو فکر می‌کرد، اگر سرنخ‌هایی درباره احتمال وقوع زلزله‌ای ویرانگر پیدا کرد، چگونه باید زنگ خطر را به صدا در آورد؟ خودش در این باره گفت: «در شرایطی که هیچ چیز تضمین شده نیست، نمی‌خواهید وحشت تخلیه جمعی ایجاد کنید. اما شما می خواهید به مردم هشدار دهید که زیاد خوشحال نشوند و کمی محتاط باشند.”

دوراهی او کمی عجیب است. زیرا اگرچه تمرکز محققان بر روی محرک‌ها یا آزمایش‌های اولیه زمین‌لرزه‌ها در خطرناک‌ترین مناطق لرزه‌خیزی جهان است، اما هنوز چیزی ثابت نشده است و حتی زمانی که احتمال وقوع زلزله به گفته آنها زیاد است، احتمال وقوع آن ممکن است کم باشد. . همین موضوع ابهامات زیادی را در مورد زمان هشدار زلزله ایجاد کرده است.

زلزله تاریخی کاسکادیا

در 26 ژانویه 1700 زمین لرزه ای در گسل Cascadia رخ داد که باعث شد جنگل بیش از 1 متر مستقر شود و اندکی پس از آن سونامی 100 فوتی با سرعت 32 یا 48 کیلومتر در ساعت منطقه را درنوردید. کارشناسان می دانند شدت این زمین لرزه حداقل 8.7 در مقیاس ریشتر بوده است. زیرا آنقدر قدرتمند بود که امواج آن به نقاط مختلف جهان از جمله ژاپن می رسید.

اخیراً توبین و ده ها دانشمند دیگر با قایق به گورستانی از درختان سرو که 324 سال پیش مرده بودند، رفتند. دانشمندان هنگام بازدید از این جنگل به دنبال شواهد زمین شناسی این زمین لرزه بودند و گاهی اوقات از قایق بیرون می پریدند و شواهدی از جمله مخروط کاج 300 ساله را به دست می آوردند.

برایان آتواتر، زمین شناس بازنشسته USGS، که ناوگان قایقرانی را رهبری می کرد، گفت: «برخی از بهترین شواهد برای سونامی 1700 از نانکای ژاپن می آید. آتواتر از این شواهد و گیاهان مدفون در شن و ماسه ته نشین شده توسط سونامی و حلقه های درختان درختان سرو در واشنگتن استفاده کرد تا سرنخ هایی در مورد این سونامی جمع کند.

تحقیقات ژئوفیزیکدان دنی برادرز از USGS نشان می دهد که حداقل 30 زمین لرزه بزرگ در بخش هایی از Cascadia در 14000 سال گذشته رخ داده است و یک زلزله بزرگ متوسط ​​حداقل هر 450 تا 500 سال یک بار در آنجا رخ می دهد.

رابرت ازل، مدیر بخش مدیریت اضطراری وزارت امور خارجه واشنگتن گفت: این بدترین فاجعه طبیعی در تاریخ آمریکا خواهد بود.

حال سوال کلیدی زلزله شناسان این است که چگونه می توان چنین زمین لرزه ای را در آینده پیش بینی کرد. تحقیقات نوظهور نشان می‌دهد که گسل‌هایی مانند Cascadia و Nankai ممکن است سیگنال‌های هشدار دهنده ارسال کنند: سیگنال‌هایی مانند یک زلزله ضعیف‌تر مانند یک لرزش هشدار یا یک غرش ظریف که فقط توسط حسگرها قابل تشخیص است، چیزی که دانشمندان آن را رویداد کند لغزش می‌نامند.

در سناریوی کابوس توبین، گسل Cascadia چنین ناله ای را ایجاد می کند. پس باید چیکار کنم؟

تصویری از زلزله آتی کاسکادیا

پیش بینی ها حاکی از آن است که در صورت وقوع یک زلزله بزرگ در کاسکادیا و با فرض اینکه این زلزله زمانی رخ دهد که افراد کمی در ساحل باشند، بیش از صد هزار نفر مجروح خواهند شد. این زمین لرزه بیش از 5 دقیقه طول می کشد و امواج سونامی به مدت 10 ساعت ساحل را تحت تاثیر قرار می دهد.

پس از چنین زلزله ای، جاده ها و پل ها ویران می شوند و حدود 620000 ساختمان از جمله 100 بیمارستان و 2000 مدرسه به شدت آسیب می بینند یا فرو می ریزند. ایزل گفت: “ما برای چنین رویدادی آماده نیستیم.”

در این شرایط احتمالاً به ساکنان منطقه توصیه می شود که به مدت دو هفته از خود مراقبت کنند.

نقشه حلقه آتش اقیانوس آرام (جایی که مناطق فرورانش و آتشفشان ها هنگام همگرایی صفحات تکتونیکی تشکیل می شوند) نگرانی های زیادی را ایجاد خواهد کرد. ایزل گفت: “با نگاهی به 50 تا 60 سال گذشته، می توانید ببینید که هر گسل در ناحیه فرورانش یک گسیختگی بزرگ داشته است، به استثنای Cascadia.”

پس از زلزله مهیب اخیر ژاپن، فعالیت غیرعادی در نانکای مشاهده نشد و به همین دلیل پرونده این زلزله بزرگ بسته شد.

تجربه مشابه در نیوزلند

در سال 2016، وضعیت مشابهی در نیوزلند رخ داد، جایی که وضعیت کمی متفاوت بود. در نوامبر همان سال، زلزله ای به بزرگی 7.8 ریشتر کایکورا در شرق جزیره جنوبی نیوزلند را لرزاند که دو کشته و بیش از یک میلیارد دلار خسارت برجای گذاشت.

یک روز بعد، دانشمندان با نظارت ماهواره‌ای، حرکتی را در چند سانتی‌متری ساحل جزیره شمالی شناسایی کردند و لرزش‌های ظریفی در امتداد حاشیه هیکورنگی (منطقه فرورانش و بزرگترین گسل کشور)، که درست زیر ولینگتون، نیویورک قرار دارد، منتشر شد. پایتخت نیوزلند

پدیده ای به نام زلزله

زمین لرزه ای آهسته بود، تنبلی دنیای لرزه ای که با لرزش کایکورا آغاز شد. در چنین زمین لرزه هایی انرژی به آرامی در طی هفته ها یا ماه ها آزاد می شود و هیچ تکان قابل توجهی رخ نمی دهد. دانشمندان برای اولین بار حدود دو دهه پیش و به لطف پیشرفت فناوری GPS متوجه چنین زمین لرزه هایی شدند.

برخی از دانشمندان مانند توبین و ژئوفیزیکدان لورا والاس معتقدند که گاهی اوقات این زمین لرزه های آهسته قبل از زمین لرزه های بزرگ ناحیه فرورانش رخ می دهند.

در سال 2011، قبل از زلزله 9 ریشتری و سونامی در ژاپن که بیش از 18000 کشته برجای گذاشت و فاجعه هسته ای فوکوشیما را آغاز کرد، دانشمندان یک رویداد آرام و یک الگوی مشابه را در سال 2014 قبل از زلزله 8 ریشتری در شیلی ثبت کردند.

والاس، که در زمان زلزله 2016 در موسسه تحقیقاتی GNS Science در نیوزیلند کار می کرد، توضیح داد: “من هرگز مسئولیت سنگینی بر دوش خود نداشته ام. آن روزها سگم را با خودم به دفتر بردم چون اگر زلزله بزرگی می‌شد نمی‌خواستم از سگم جدا شوم.»

او و همکارانش به این نتیجه رسیدند که احتمال یک زمین لرزه بزرگ 18 برابر شده است و خطر 0.6٪ تا 7٪ ظرف یک سال خواهد بود. البته این زلزله بزرگ هرگز اتفاق نیفتاد.

وی با طرح این سوال که کدام یک از این زمین لرزه های آهسته نشان دهنده آغاز زلزله بزرگ بعدی خواهد بود؟ این یکی از مهم‌ترین مسائلی است که ما در تلاش برای کشف آن هستیم.”

شما باید درباره Cascadia بیشتر بدانید

برای درک بهتر علائم هشدار دهنده در ناحیه فرورانش Cascadia، داده های بیشتری در مورد رویدادهای لغزش، نقشه برداری بهبود یافته از ناحیه گسل، و توانایی بهبود یافته برای نظارت بر گسل بستر دریا مورد نیاز است.

توبین بخشی از تیمی بود که اخیراً منطقه فرورانش Cascadia را با جزئیات بیشتر ترسیم کرد. آنها دریافتند که این گسل به چهار قسمت تقسیم می‌شود که می‌توان آنها را به بخش‌هایی تقسیم کرد و هر قسمت می‌تواند زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۸ ریشتر یا بیشتر ایجاد کند.

در همین حال، محققان در حال کار برای تقویت شبکه نظارت بر فراساحل Cascadia هستند.

دیوید اشمیت، ژئوفیزیکدان دانشگاه واشنگتن، می گوید: «ژاپن دارای مجموعه ای پیچیده از حسگرها در بستر دریا است. «آنها یکی از معدود کشورهایی هستند که چنین ابزارهایی دارند.

آمریکایی ها در نظارت بر بستر دریا عقب مانده اند، اما اشمیت و توبین و تیمشان بودجه ای 10.6 میلیون دلاری برای اضافه کردن سنسورهای لرزه ای کف دریا و فشارسنج ها به کابل فیبر نوری در سواحل اورگان دارند تا در مورد گسل کاسکادیا اطلاعات بیشتری کسب کنند. بیشتر در مورد گسل ها با استفاده از داده های به دست آمده، ممکن است بتوانند پیش بینی های دقیق تری در مورد زمان های هشدار برای زلزله های بزرگ بالقوه انجام دهند.