مریخ نورد کنجکاوی ناسا آثاری از گاز متان را در سیاره سرخ شناسایی کرده است که دانشمندان را یک قدم به کشف حیات فرازمینی نزدیکتر می کند.
به گزارش سرگرمی روز، ناسا گازی را در مریخ کشف کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید می شود و با این کشف، دانشمندان در مورد ذخایر پنهان این سیاره سردرگم شده اند.
به گزارش دیلی میل، مریخ نورد کنجکاوی جریان ثابتی از متان را شناسایی کرده است که در ساعات مختلف روز از دهانه گیل خارج می شود و در فصل های مختلف متفاوت است. این جریان گاهی به 40 برابر بیشتر از حد معمول می رسد.
اگرچه ناسا هنوز موفق به یافتن حیات در مریخ نشده است، دانشمندان در آژانس فضایی معتقدند منبع آن در اعماق سیاره است.
دانشمندان معتقدند که متان می تواند در زیر نمک سخت به دام افتاده و تنها زمانی که دمای مریخ افزایش می یابد یا زمانی که کنجکاوی روی پوسته مریخ می چرخد و آن را می شکافد آزاد می شود. این مولکول ساده که از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است، معمولاً نشانه حیات در زمین است. حیوانات هنگام هضم غذا گاز متان تولید می کنند.
مریخ نورد کنجکاوی ناسا از سال 2012 به دور سطح مریخ می چرخد و در تمام این مدت، گیج کننده ترین چیزی که کشف کرده جریان ثابت متان است که از دهانه گیل می آید.
قسمتی از دهانه گیل که متان پرتاب می‌کرد، تنها مکانی روی سیاره بود که در آن کنجکاوی گاز را شناسایی کرد، اما کنجکاوی هیچ نشانه واضحی از حیات در مریخ پیدا نکرد. به عنوان مثال، یک گاو یا افرادی که فقط کلم زیادی می خورند.
دانشمندان توانستند آنچه را که ممکن است در طول آزمایشات آزمایشگاهی در شرایطی مشابه خاک مریخ اتفاق بیفتد، شبیه سازی کنند. در طول این مدت طولانی، نمک ها از اعماق زیر سطح سنگی و غبار آلود سیاره بیرون می آیند.
این نمک ها که پرکلرات نامیده می شوند در مریخ به وفور یافت می شوند. پرکلرات ها در یخ های به دام افتاده در زیر سطح سیاره سمی و فراوان هستند.
یخ به تدریج تبخیر می شود و با عبور بخار نمک از سنگ سنگی مقداری از آن را پشت سر می گذارد. هنگامی که به اندازه کافی از این نمک ها در سنگ سنگی جمع می شوند، پوسته ای شبیه به ماسه یا دانه های قهوه تشکیل می دهند.
دانشمندان مطالعه جدید نوشتند که در مریخ، چنین فرآیندی می تواند به طور طبیعی در یک دوره زمانی طولانی در نواحی کم عمق از یخبندان دائمی رخ دهد و نمک می تواند در لایه بالایی انباشته شود.
همزمان با آزاد شدن بخارات نمکی، متان نیز آزاد می شود. منبع این نسخه هنوز مشخص نیست. این منبع ممکن است از موجودات زنده یا فرآیندهای زمین شناسی در زیر سطح سیاره باشد که هنوز برای دانشمندان نامرئی هستند.
در هر صورت، این متان از هر کجا که می آید، در زیر پوسته نمک محبوس می ماند. با پمپاژ غلظت های مختلف پرکلرات به سنگ سنگ مریخ شبیه سازی شده، دانشمندان دریافتند که سه تا 13 روز برای تشکیل این پوسته غیرقابل نفوذ کافی است. غلظت 5 تا 10 درصد پرکلرات نیز برای ایجاد یک پوسته نمک سخت مورد نیاز است.
دانشمندان گاز نئون را به عنوان جایگزینی برای متان به داخل پوسته پمپ می کنند و متوجه می شوند که این لایه به اندازه کافی قوی است که گاز زیرین را به دام می اندازد، اما وقتی دمای سیاره در زمان های خاصی از روز یا در فصول خاصی افزایش می یابد، پوسته ترک می خورد و متان از آن خارج می شود.
سپس مریخ نورد کنجکاوی متان را در هوا شناسایی کرد. فقط دما نیست که می تواند پوسته را بشکند. محققان نوشتند که پوسته احتمالاً حدود دو سانتی‌متر ضخامت دارد که کمی کمتر از یک اینچ است و کنجکاوی به اندازه‌ای سنگین است که هنگام حرکت آن را بشکند.
این تحقیق در مجله JGR Planets منتشر شده است.
